Απόλυτη Εκμηδένιση

Τέσσερις μακρυμάλληδες μουσικοί αναδύονται μπροστά μας σαν πολεμιστές μετα-αποκαλυπτικής ταινίας. Στο φόντο ορθώνεται το μανιτάρι της πυρηνικής έκρηξης και επίκειται η καταστροφή της αμερικάνικης μεγαλούπολης. Η Ώρα της Κρίσης έχει φτάσει, η Απόλυτη Εκμηδένιση πλησιάζει, αλλά κάποιοι θα συνεχίσουν να στέκονται όρθιοι ανάμεσα στα ερείπια...

Clouds of smoke, filled the air
We never saw them, they came from nowhere
Caught under a stone, helpless and trapped
From the ruins we'll grow, To Fight Back!

Όταν μιλάμε για άγριο, τραχύ και αυθεντικό Ηeavy Μetal, ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα είναι το θρυλικό Annihilation Absolute των αμερικανών Cities. Οι Cities ήταν μια μπάντα από την Νέα Υόρκη, που αν δεν έχει ξεχαστεί εντελώς σήμερα οφείλεται κυρίως στο γεγονός πως είχε-για ένα διάστημα-στις τάξεις της τον ντράμερ AJ Pero των Twisted Sister. Το Annihilation Absolute κυκλοφόρησε το 1986. Είχαν προηγηθεί κάποια demos και μια EP έκδοση του δίσκου το 1985 με λιγότερα τραγούδια και διαφορετικό ντράμερ. Η μπάντα δεν θα μπορούσε να επιλέξει καλύτερο τίτλο για τον δίσκο αφού οι δύο λέξεις Αnnihilation Αbsolute περιγράφουν με άκρως παραστατικό τρόπο τι συμβάνει στα περίπου 40 λεπτά της διάρκειας του. 

 

Το ΑΑ είναι από τους σπάνιους εκείνους δίσκους που ξεχειλίζουν από ενέργεια και ωμή δύναμη, τσαμπουκά και αίσθημα δρόμου. Διαποτισμένο από την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 80, ανακαλεί στην μνήμη εικόνες από ταινίες όπως το The Warriors (το οποίο ωστόσο βγήκε το 1979), όταν ο Αίαντας συνέτριβε τους Baseball Furies μέσα στο πάρκο. Δεν θα ήταν υπερβολή να γράψουμε πως αποτελεί ένα νοερό ταξίδι στους δρόμους των πόλεων (Cities) της Αμερικής, σε μια περίοδο που ο σκληρός ήχος κυριαρχούσε και τίποτα δεν φαινόταν αδύνατο στους μακρυμάλληδες νεαρούς που περπατούσαν σε αυτούς. Μουσικά χαρακτηρίζεται από τα δυνατά riffs και τα λυσσαλέα σόλο του αξιόλογου κιθαρίστα Steve Mironovich και το ανελέητο παίξιμο του AJ Pero στα τύμπανα. Στα φωνητικά βρίσκεται ο Ron Angell και στο μπάσο ο Sal Italiano (Mayne). Οι τέσσερις  μας χαρίζουν κομματάρες όπως τα Stop the race, Fight for your life, Cruel sea, In the still of the night, Innocent victim, ενώ η κορύφωση έρχεται με τον Mironovich να πυρπολεί την κιθάρα οδηγώντας μας στο σαρωτικό Deceiver που κλείνει τον δίσκο. Κοφτερό και ακατέργαστο αμερικάνικο metal αποτελεί την ουσία του ΑΑ και η εκμηδένιση του ανυποψίαστου-αλλά διαθέτοντα την απαραίτητη αντιληπτική ικανότητα ως προς τον σκληρό ήχο- ακροατή είναι εγγυημένη. Περισσότερα δεν γράφονται αλλά ακούγονται!

Δυστυχώς, η θύελλα του 1986 ακολουθήθηκε από την διάλυση της μπάντας το 1987. Ο AJ Pero επανήλθε στους Twisted Sister και άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο το 2015, ενώ ο μπασίστας έκανε ένα σύντομο πέρασμα από τους Anvil πριν μερικά χρόνια. Το μόνο που απομένει πλέον από το όνειρο της δεκαετίας του 80 είναι το βινύλιο. Tρεις δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του, το Αnnihilation Αbsolute παραμένει στην εμπροσθοφυλακή του US metal, τεκμήριο μιας ηρωϊκής εποχής, γεμάτης πάθος και αυτοπεποίθηση.

Fortress Unvanquishable

Πριν ακόμα διαβάσω κάποια ιστορία του, το άκουσμα του ονόματος Λόρδος Dunsany με είχε προϊδεάσει για κάτι μεγαλειώδες και μαγικό. Και οι προσδοκίες μου δεν διαψεύστηκαν αφού ο ιρλανδός Edward John Moreton Drax Plunkett (1878-1957), 18ος βαρόνος του Dunsany, είναι μια από τις πλέον γοητευτικές προσωπικότητες στον χώρο της Φανταστικής Λογοτεχνίας.

Δημιουργός φανταστικών ιστοριών, συγγραφέας θεατρικών έργων και ποιητής, αλλά και κυνηγός, sportsman και δεινός σκακιστής, αποτελεί σπάνια περίπτωση στην οποία η αριστοκρατική καταγωγή συναντιέται με ένα σπουδαίο λογοτεχνικό ταλέντο. Μεταξύ άλλων πολέμησε σε δύο πολέμους, ταξίδεψε εκτεταμένα και το 1940 ήρθε στην χώρα μας ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας αλλά σύντομα αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει λόγω της γερμανικής εισβολής. Ο Lovecraft ήταν θαυμαστής του έργου του, είχε παρτίδες με τον W. B. Yeats και το λογοτεχνικό κίνημα της ιρλανδικής αναβίωσης, ενώ διαβάζω πως ο πολύς Aleister Crowley του έστειλε μια επιστολή στην οποία εσώκλειε ως δώρο και κάποια περιοδικά ερωτικού περιεχομένου.

To 1908 εκδόθηκε η τρίτη συλλογή διηγημάτων του Dunsany, με τίτλο The Sword of Welleran and Other Stories. Περίεχει δώδεκα σύντομες ιστορίες και οι έλληνες αναγνώστες -τουλάχιστον οι παλιότεροι- μάλλον είναι εξοικειωμένοι με τρεις από αυτές (Το Σπαθί του Βέλεραν, Η Πτώση της Μπαμπουλκούντ, Το Άπαρτο Κάστρο), οι οποίες εμφανίστηκαν σε ανθολογίες των εκδόσεων Ωρόρα. 

Fortress Unvanquishable του S. Sime.

Tο διήγημα Fortress Unvanquishable, Save for Sacnoth (Το Άπαρτο Κάστρο) είναι μια από τις καλύτερες και πιο διάσημες ιστορίες του συγγραφέα. Οι κάτοικοι του χωριού Allathurion βασανίζονται από διαβολικούς εφιάλτες, τους οποίους στέλνει ο σατανικός μάγος Gaznak. Ο νεαρός Leothric αναλαμβάνει να σκοτώσει τον μάγο αλλά για να εκπληρώσει την αποστολή του πρέπει να αποκτήσει το μαγικό σπαθί Sacnoth που είναι ενσωματωμένο στο σιδερένιο πετσί του φοβερού δράκοντα Tharagavverug. O ήρωας σκοτώνει -με μάλλον κωμικό τρόπο- τον δράκοντα και εξοπλισμένος με το Sacnoth εισβάλει στο κάστρο του Gaznak και αφού αντιμετωπίσει του κινδύνους που κρύβουν οι αίθουσες του, σκοτώνει τον μάγο σε μια από τις πιο αλλόκοτες μονομαχίες στην ιστορία της Φανταστικής Λογοτεχνίας.

Το Fortress αποτελεί αρχετυπική ιστορία ηρωϊκής φαντασίας -μια από τις πρώτες του είδους- αφού διαθέτει όλα τα στοιχεία που περιμένει να συναντήσει ένας αναγνώστης του χώρου: τον νεαρό ήρωα, την αναζήτηση, το μαγικό σπαθί, τον μάγο και τους δράκους. Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο την διατρέχει μια ελαφριά σατιρική διάθεση (χαρακτηριστική του συγγραφέα), η οποία φαίνεται στον τίτλο του διηγήματος ή στον εκνευριστικό τρόπο με τον οποίο ο Gaznak επιμένει να αποσπά το κεφάλι του από τον λαιμό του κάθε φορά που ο Leothric επιχειρεί να το κόψει. Και φυσικά, ολόκληρο το διήγημα χαρακτηρίζεται από το εξαιρετικό ύφος γραφής του Dunsany και τα όμορφα ονόματα που δημιουργούσε η φαντασία του συγγραφέα. Ως ανάγνωσμα, είναι απαραίτητο για όλους τους φίλους του fantasy, αν και ενδέχεται η διακριτική φαιδρότητα του να ξενίσει ορισμένους.

The dreams came withering through the trees when the dark had fallen...
No one dares to close their eyes; no ones dares to reach for
sleep when nightmares wait for the call...
 

Ενενήντα χρόνια μετά την νίκη του Leothric, οι αμερικανοί Destiny's End κυκλοφόρησαν το 1998 τον πρώτο τους δίσκο με τον όμορφο τίτλο Breathe Deep the Dark και ένα μελαγχολικό "ντανσάνιο" εξώφυλλο: την μαγική ώρα του λυκόφωτος μια μοναχική φιγούρα ατενίζει κάποια ανώνυμα ερείπια, ίσως απομεινάρια κάποιας από τις φανταστικές πόλεις που καταράστηκαν οι Θεοί ή νικήθηκαν από τον Χρόνο. Σε αυτόν τον δίσκο, η μπάντα αποτίει φόρο τιμής στον Λόρδο Dunsany, στο The Idle City/Fortress Unvanquishable. Και αν το τεχνικό power metal των DE δεν καταφέρνει 100% να με κερδίσει, ωστόσο ως σύνολο ο δίσκος δικαιώνεται χάρη στη σκοτεινή του ατμόσφαιρα και τις αναφορές στην Λογοτεχνία του Φανταστικού. 

Γα άλλη μια φορά φανταστικές ιστορίες και μουσική μας οδηγούν στις Χώρες του Ονείρου, πέρα από το Λυκόφως. Και ακόμα πιο πέρα η Άκρη του Κόσμου, από την οποία πέφτουν ακόμα οι Slid και Pombo, και όπου το Χαρωπό Κτήνος τρώει τα λάχανα του Γέρου που Φροντίζει την Νεραϊδοχώρα. Αλλά αυτά κάποια άλλη φορά...

Αφορμή για την ανάρτηση μια δεύτερη ανάγνωση έργων του Dunsany κατά την διάρκεια μιας μακράς ανάρρωσης.