Το παρόν ιστολόγιο απεχθάνεται την έλλειψη πρωτοτυπίας και τα αναμασήματα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι αναρτήσεις έχουν γίνει πιο αραιές: αν δεν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον και πρωτότυπο για να γράψουμε (πάντα με βάση τα δικά μας κριτήρια), θεωρούμε προτιμότερο να μην γράψουμε τίποτα. Όμως το καθήκον μας απέναντι στους μυημένους αναγνώστες παραμένει και κάθε τόσο μας καλεί στις επάλξεις για να προσφέρουμε κάτι διαφορετικό στους λίγους εκλεκτούς που ψάχνονται παραπάνω από τον ανιαρό μέσο όρο. Ο τελευταίος περιλαμβάνει (αλλά δεν εξαντλείται σε) κοπελίτσες και κυριούλες που διαβάζουν και γράφουν γλυκερά παραμυθάκια, άτομα με επιδερμική επαφή με τον χώρο και ανύπαρκτα
αισθητικά κριτήρια, "αναγνώστες" που στην ουσία δεν διαβάζουν βιβλία αλλά ασχολούνται με τηλεοπτικές σειρές και
βιντεοπαιχνίδια και πολλούς άλλους, η περιγραφή των οποίων θα έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο ξεχωριστής ανάρτησης.
Η ιστορία ξεκινάει με τον Karl Edward Wagner. Ο KEW έτρεφε μεγάλη αγάπη για τα παλιά pulp περιοδικά. Καρπός αυτής της αγάπης ήταν ο θρυλικός εκδοτικός οίκος Carcosa, τον οποίο ο KEW ίδρυσε μαζί με τους David Drake και Jim Groce το 1973, με σκοπό την έκδοση ιστοριών παλιών συγγραφέων των pulps.
Η Carcosa Press κυκλοφόρησε μόνο τέσσερις τίτλους, σε φροντισμένους σκληρόδετους τόμους που σήμερα έχουν αποκτήσει συλλεκτική αξία. Το πρώτο βιβλίο των εκδόσεων ήταν η συλλογή διηγημάτων fantasy και τρόμου Worse things waiting του αμερικανού συγγραφέα Manly Wade Wellman (για τον οποίο έχουμε γράψει και σε παλαιότερη ανάρτηση). Η συγκεκριμένη συλλογή προοριζόταν αρχικά να εκδοθεί από τον εκδοτικό οίκο Arkham House του August Derleth, αλλά η κυκλοφορία της ματαιώθηκε λόγω του θανάτου του Derleth με αποτέλεσμα ο KEW και οι συνεργάτες του να αναλάβουν το εγχείρημα. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1973 και περιείχε δύο ποιήματα και 28 ιστορίες του ΜWW, ενώ την εικονογράφηση του ανέλαβε ένας άλλος θρύλος των pulps, ο Lee Brown Coye. Το 1975 κέρδισε το βραβείο World Fantasy στην κατηγορία της καλύτερης ανθολογίας. Δυστυχώς στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε κάποια επανέκδοση με αποτέλεσμα το βιβλίο να βρίσκεται δύσκολα και σε αρκετά υψηλές τιμές.
 |
| Manly Wade Wellman |
Με ιδιαίτερη χαρά λοιπόν διάβασα την ανακοίνωση των εκδόσεων Shadowridge Press πριν από μερικούς μήνες για την επικείμενη επανέκδοση της περίφημης συλλογής του MWW. Πράγματι, το βιβλίο κυκλοφόρησε μέσα στον Μάιο του 2018 σε μια χορταστική έκδοση 460 σελίδων. Μέσα σε αυτές βρίσκουμε κάποιες από τις καλύτερες ιστορίες του συγγραφέα, που δημοσιεύτηκαν σε ένα διάστημα 20 περίπου ετών σε περιοδικά όπως τα Weird Tales και The Magazine of Fantasy and Science Fiction.
Ποια είναι λοιπόν τα χειρότερα πράγματα που περιμένουν μέσα στο βιβλίο του Wellman; Mεταξύ τους βρίσκουμε απέθαντους και βρυκόλακες, μάγους που απαγγέλλουν διαβολικά ξόρκια από παράξενα βιβλία, φαντάσματα και δαιμονικά πλάσματα, ανθρωποφάγες καλύβες (!) που παραμονεύουν τους ανυποψίαστους σε ερημικά μέρη (τα αποτρόπαια gardinels) και πολλά άλλα. Ορισμένες από τις ιστορίες (οι πιο αδύναμες της συλλογής) έχουν ινδιάνικα θέματα, ενώ άλλες αποτελούν υπερφυσικές διηγήσεις τοποθετημένες στην εποχή του Αμερικάνικου Εμφυλίου. Παρά το χαρακτηριστικό "αμερικάνικο" χρώμα πολλών από αυτές, ο συγγραφέας φροντίζει να τις συνδέει με την μαγική παράδοση της Ευρώπης χάρη στην ευρυμάθεια του, προσδίδοντας τους επιπλέον ενδιαφέρον. Κάποια από τα διηγήματα που ξεχωρίζουν είναι το Larroes catch meddlers με τους δύο κλέφτες που αναζητούν έναν θησαυρό των Νοτίων σε ένα παλιό σπίτι με την βοήθεια του τρομερού Χεριού της Δόξας (Hand of glory), το The terrible parchment που δημοσιεύτηκε στο Weird Tales κάποιους μήνες μετά τον θάνατο του του H. P. Lovecraft και ήταν αφιερωμένο στην μνήμη του, το ανατριχιαστικό Where angels fear..., τα βαμπιρικά School for the unspeakable και When it was moonlight, το The witch's cat με μια απρόσμενη και συγκινητική αναφορά στον Marco Bozzaris (!!). Οι καλύτερες στιγμές της συλλογής είναι οι ιστορίες Fearful Rock και Coven που κλείνουν το βιβλίο. Στην πρώτη, δύο πρώην στρατιωτικοί των Βορείων έρχονται αντιμέτωποι με το νεκροζώντανο Κακό που στοιχειώνει μια περιοχή, ενώ στην δεύτερη ο ένας από τους ήρωες της προηγούμενης ιστορίας τα βάζει με μια σύναξη μαγισσών και το δαιμονικό όν που την ελέγχει. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στα αλλόκοτα ασπρόμαυρα σχέδια του LBC που συνοδεύουν πολλές από τις ιστορίες και δημιουργούν μια δυσοίωνη και μακάβρια ατμόσφαιρα.
Το Worse things waiting είναι μια έκδοση που μας ταξιδεύει στις ένδοξες εποχές των pulps και αποτελεί τεκμήριο για την ποιότητα που πολύ συχνά (αλλά όχι πάντα) κρυβόταν στις σελίδες των φτηνών αυτών περιοδικών. Στην περίπτωση του Wellman, η ποιότητα αυτή εκφράστηκε μέσω των ιδιαίτερων θεμάτων, του ήρεμου στυλ αφήγησης και κάποιων μικρών λεπτομερειών που φρόντιζε να προσθέτει στα διηγήματα του ώστε να κάνουν την διαφορά. Χωρίς να είναι κάποιος λογοτέχνης αξιώσεων (δεν είναι αυτό το ζητούμενο άλλωστε), υπήρξε μια έντιμη και αυθεντική φωνή που ήξερε πολύ καλά πως να πει μια ιστορία. Αυτός είναι και ο λόγος που το έργο του συνεχίζει να παρουσιάζει ενδιαφέρον στις μέρες μας και δεν έχει ξεχαστεί.
Εκφράζοντας την ευχή να έχουμε σύντομα την χαρά να δούμε κάποια επανέκδοση και των υπόλοιπων τίτλων της Carcosa Press, ευχόμαστε καλές αναζητήσεις και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλες και σε όλους, κλείνοντας με μια αγαπημένη γραμμή από το Worse things waiting:
Elva Gauber, the blood drinker by night, had revived.
