tag:blogger.com,1999:blog-52466381725007374552024-03-24T10:46:21.842+02:00Iron ShadowsΚιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.comBlogger173125tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-69070353917285803332022-06-23T23:59:00.007+03:002022-06-26T20:18:27.611+03:00Ο Θρίαμβος του Ατσαλιού<p style="text-align: center;"><span style="color: red;">Every one of us has heard the call! </span></p><p style="text-align: justify;">Το 1992 ήμουν 15 χρονών, το Κάλεσμα αντηχούσε στα αυτιά και στην ψυχή μου, και ο εφηβικός ενθουσιασμός για το Heavy Metal δεν γνώριζε όρια. Σε αυτό το πλαίσιο, το ορόσημο εκείνης της χρονιάς ήταν αναμφισβήτητα η πολυαναμενόμενη επιστροφή των <span style="color: red;">Manowar </span>στη δισκογραφία. Των <span style="color: red;">Manowar </span>που το 1988 δικαίως είχαν αυτοανακηρυχθεί Βασιλιάδες του Metal. Των <span style="color: red;">Μanowar </span>που, για μένα και πολλούς άλλους, αποτελούσαν (και συνεχίζουν να αποτελούν) την απόλυτη Heavy Metal μπάντα. Των <span style="color: red;">Manowar </span>που το 1992 επέστρεψαν για να μας αναγγείλουν τον <b>Θρίαμβο του Ατσαλιού</b> (<span style="color: #fcff01;">The Triumph of Steel</span>).</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5etUBeQC8McG_t_k3L-kiNBwdE_dvJZdbZLtNRNTk93-IjJlIjMtVN_cCLzwdTa6QMq-2x959A-MtCRUQuvq8TRn-5Xf13DN7vAcKwC13m6uSj0n_pCIKrrbMdnn7joydYy7RszKTKQxFEyIA_pse0kL_U_ftBnuEraeog3YAVJbqa0MlPT_lhsqftA/s1000/KK%20The%20Triumph%20of%20Steel.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5etUBeQC8McG_t_k3L-kiNBwdE_dvJZdbZLtNRNTk93-IjJlIjMtVN_cCLzwdTa6QMq-2x959A-MtCRUQuvq8TRn-5Xf13DN7vAcKwC13m6uSj0n_pCIKrrbMdnn7joydYy7RszKTKQxFEyIA_pse0kL_U_ftBnuEraeog3YAVJbqa0MlPT_lhsqftA/s320/KK%20The%20Triumph%20of%20Steel.jpg" width="320" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Ο έβδομος δίσκος των <span style="color: red;">Manowar </span>έχει ιδιαίτερη θέση στην προσωπική μου μυθολογία, καθώς ήταν ο πρώτος δίσκος των Βασιλιάδων που είχα την ευκαιρία να αγοράσω τον καιρό της κυκλοφορίας του (το 1989 που ξεκίνησε η ουσιαστική επαφή μου με τον σκληρό ήχο, το <span style="color: #fcff01;">Kings of Metal</span> είχε ήδη κυκλοφορήσει), έχοντας παράλληλα βιώσει όλο το κλίμα προσμονής μέχρι την εμφάνιση του στα δισκάδικα. Με το <span style="color: #fcff01;">The Triumph of Steel</span> οι <span style="color: red;">Manowar </span>βρέθηκαν στο απόγειο της δημοτικότητας τους στη χώρα μας. Ρόλο σε αυτό έπαιξε ο μύθος που είχε χτιστεί γύρω από την μπάντα τα προηγούμενα χρόνια και η στιχουργική στροφή από τη Valhalla στην ομηρική ηρωική παράδοση με το μνημειώδες <span style="color: #fcff01;">Achilles, Agony and Ecstasy</span>. Οι αναμνήσεις από εκείνη την εποχή πολλές αλλά και συγκεχυμένες: το διπλό βινύλιο που αγόρασα από ένα βίντεο κλαμπ της γειτονιάς μου και η απογοήτευση που το εξώφυλλο δεν το κοσμούσε ο πίνακας του μεγάλου <span style="color: red;">Ken Kelly</span> (R.I.P.), το ταξίδι του <span style="color: red;">DeMaio</span> στη χώρα μας για την προώθηση του δίσκου, οι σχετικές συζητήσεις με φίλους και συμμαθητές, τα άρθρα στο Metal Hammer και η αναμονή για το τεύχος που θα περιείχε την <a href="https://sunwarflag.blogspot.com/">War Flag</a> στην οποία θα σχολιαζόταν ο δίσκος, ο φίλος <span style="color: red;">Ν.Ρ.</span> που ταξίδεψε από τη Γαλλία όπου σπούδαζε για να εμφανιστεί με την περικεφαλαία και τα γουναρικά στην πρώτη συναυλία της μπάντας επί ελληνικού εδάφους (μοναδική και η φωτογραφική ανασύνθεση του εξώφυλλου του δίσκου στο χωλ του σπιτιού του). Σε ό,τι αφορά την ελληνική πραγματικότητα, το εν λόγω συναυλιακό γεγονός (Νοέμβριος '92) μάλλον έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην έναρξη μιας διαδικασίας έκπτωσης των Βασιλέων από τη σφαίρα των Αρχετύπων και του Μύθου, και εισόδου τους στο χυδαίο υλικό πεδίο της μνησίκακης και αγοραίας κριτικής (κοινώς, ο καθένας άρχισε να λέει τη μαλακία του για την μπάντα).</p><p style="text-align: justify;">Ωστόσο, σε πείσμα όλων των <i>false ones </i>(ξέρετε ποιοι είστε) και των πάσης φύσεως ξενέρωτων, οι <span style="color: red;">Manowar </span>άντεξαν και παρέμειναν όρθιοι "<i>για πάντα πολεμώντας τον Κόσμο</i>". Έτσι, την Τετάρτη 22 Ιουνίου, 30 χρόνια μετά την κυκλοφορία του <span style="color: #fcff01;">The Triumph of Steel</span> και τρία χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα, οι Βασιλιάδες επέστρεψαν για μια μεγάλη συναυλία στο πλαίσιο του Release Athens Festival. Με τη νεανική ορμή του μαινόμενου Αχιλλέα να έχει δώσει τη θέση της στην εμπειρία του πολυταξιδεμένου Οδυσσέα, επέστρεψαν για να δοξάσουν το Βασίλειο του Ατσαλιού και να συντρίψουν τους εχθρούς του Metal. Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει και κόντρα στο πνεύμα σχετικισμού και αποδόμησης που έχει επικρατήσει, η Στρατιά των Αθανάτων έδωσε το παρών για να τιμήσει τους Βασιλιάδες. Το τι έπαιξαν, πόση ώρα έπαιξαν, τι ήχο είχαν, πόσο κόσμο μάζεψαν κτλ., θεωρώ πως είναι επουσιώδη ζητήματά: τέτοιες ευτελείς, λογιστικής φύσεως αποτιμήσεις δεν αρμόζουν στους <span style="color: red;">Manowar</span>. Διότι οι <span style="color: red;">Manowar </span>παίζουν μόνο με τους δικούς τους όρους και θα είναι πάντοτε κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή μπάντα: θα είναι το Όνειρο και η Υπόσχεση, η Δόξα και το Μεγαλείο. Και όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν... Hail and kill!</p>Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-48543855858402732552022-01-09T01:20:00.003+02:002022-03-09T07:42:36.708+02:00Enter 2022<p style="text-align: justify;">Με την έναρξη του νέου έτους, ο Κιμμέριος σας εύχεται καλή χρονιά και ταχεία αποτίναξη του ζόφου που μας έχει καταπλακώσει τα δύο τελευταία χρόνια λόγω της πανδημίας του κινέζικου ιού. Επιπλέον, οφείλω να απολογηθώ στους πιστούς αναγνώστες του ιστολογίου για την απουσία αναρτήσεων τους τελευταίους μήνες. Όπως έχουν τα πράγματα, έχω επιλέξει να αφιερώνω περισσότερο χρόνο σε ερευνητικές/ακαδημαϊκές δραστηριότητες (χωρίς εντυπωσιακά αποτελέσματα, για να είμαι ειλικρινής) και δεν προλαβαίνω να ετοιμάσω κάποια ενδιαφέρουσα ανάρτηση που θα ξεφεύγει από τα τετριμμένα. </p><p style="text-align: justify;">Ωστόσο, κάποια πολύ σύντομα σχόλια μπορεί να γίνουν σε σχέση με την πανδημία: πρώτον, προκαλεί θλίψη το ότι, με αφορμή τη διαχείριση μιας υγειονομικής κρίσης, λαμβάνουν χώρα σε παγκόσμια κλίμακα άκρως ύποπτα πειράματα υπακοής και ελέγχου των μαζών, και λίγοι φαίνεται να θορυβούνται από αυτό. Δεύτερον, και καθώς έτυχε τον τελευταίο καιρό να διαβάζω για το εγχείρημα του <span style="color: #fcff01;">Gabriele d' Annunzio</span> στην πόλη Fiume αλλά και για την τρομερή περιπέτεια του<span style="color: #fcff01;"> Ernest Shackleton</span> και των συντρόφων του στην Ανταρκτική, προκαλεί προβληματισμό το ότι η Ευρώπη, που κάποτε έσφυζε από ζωική δύναμη και κυριαρχούσε σε ολόκληρο τον κόσμο, τώρα λουφάζει τρομαγμένη μπροστά στον κορωνοϊό (συμπτωματικά, κάποιες συναφείς σκέψεις παρουσιάστηκαν πριν μερικές ώρες <a href="https://sunwarflag.blogspot.com/2022/01/blog-post.html">εδώ</a>). Τέλος, στενάχωρο είναι και το γεγονός πως διαψεύστηκαν οι αισιόδοξοι που περίμεναν ότι μετά τον εγκλεισμό της καραντίνας, πλήθη διψασμένων για ερωτικές περιπτύξεις θηλυκών υπάρξεων θα ήταν έτοιμα να πέσουν στην αγκαλιά μας. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη και εξακολουθούμε να περιμένουμε την "ε<i>υγενή γυναίκα της οποίας τα μάτια είναι γεμάτα δάκρυα και αιωνιότητα</i>". Μαθαίνω βέβαια πως κάποιοι στάθηκαν πιο τυχεροί και απόλαυσαν καλοκαιρινές περιπέτειες με τριάδα αλλοδαπών τουριστριών...</p><p style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Κλείνω επισημαίνοντας πως το 2022 είναι το έτος κατά το οποίο διαδραματίζεται η πλοκή της ταινίας <span style="color: red;">Soylent Green</span> με πρωταγωνιστή τον <span style="color: #fcff01;">Charlton Heston</span> και τον σπουδαίο <span style="color: #fcff01;">Edward G. Robinson</span> </span><span style="text-align: left;">στο πλευρό του</span><span style="text-align: left;">. Με αφορμή την έλευση του νέου έτους την ξαναείδα πρόσφατα και συμπτωματικά (και άλλη σύμπτωση!), την επόμενη μέρα, ο γνωστός ερευνητής <span style="color: #fcff01;">Θανάσης Βέμπος</span> δημοσίευσε ένα σχετικό άρθρο, το οποίο περιέχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση και μπορεί να διαβαστεί </span><a href="http://www.vembos.gr/post/%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-2022-%CE%BC%CF%87-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-soylent-green" style="text-align: left;">εδώ</a>.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhmI7kgAYFREbZVRCe1WqqUQC3tCphcwbImeWXy38FHvZTObaHCR0QwlZUF7cP4xAS23jqftC4ZUt9tf9RAFi7cobw9C_iifCMCtO6iulKikSJ1P0ZAITbmUz30JYWWEMDsGjJastE915wftmoGbB54N9hKd8gfBX4b7z1a2x1xTQ4pifAuvUQP1VYs1A=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="630" height="387" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhmI7kgAYFREbZVRCe1WqqUQC3tCphcwbImeWXy38FHvZTObaHCR0QwlZUF7cP4xAS23jqftC4ZUt9tf9RAFi7cobw9C_iifCMCtO6iulKikSJ1P0ZAITbmUz30JYWWEMDsGjJastE915wftmoGbB54N9hKd8gfBX4b7z1a2x1xTQ4pifAuvUQP1VYs1A=w210-h387" width="210" /></a></div><p style="text-align: justify;">Καλή χρονιά λοιπόν και είθε το διαμέρισμα σας να γεμίσει με ωραία "έπιπλα"! Hail!</p>Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-62858945712061922652021-03-07T21:43:00.009+02:002021-03-13T10:06:26.675+02:00Μοναχικές αγρυπνίες<p style="text-align: justify;">Το έχουμε ξαναγράψει πως τούτο το ιστολόγιο απευθύνεται στους <i>λίγους</i> <i>και εκλεκτούς</i>. Αυτοί λοιπόν γνωρίζουν πως ο κόσμος μας βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο από κακόβουλες υπερφυσικές δυνάμεις και τους ανθρώπινους πράκτορες τους. Κάθε στιγμή, το αλλοκοσμικό Χάος απειλεί να εισβάλει στη διάσταση μας και να διαταράξει την φυσική Τάξη των πραγμάτων, με ολέθριες συνέπειες για τους απλούς ανθρώπους. Και ενώ οι τελευταίοι συνεχίζουν ανυποψίαστοι να μοχθούν για να φέρουν εις πέρας τις υποθέσεις της καθημερινότητας, υπάρχουν κάποιοι που επαγρυπνούν στις συνοριακές περιοχές. Πρόκειται για μια επαγρύπνηση μοναχική και άκρως επικίνδυνη...</p><p style="text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-UykYP2bFhQE/X1MnVAydjaI/AAAAAAAABqw/W-ZPHma1L7AJX9ocLzdvNqtqnIZuLg4wQCLcBGAsYHQ/s1744/mww_lvig_1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1744" data-original-width="1200" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-UykYP2bFhQE/X1MnVAydjaI/AAAAAAAABqw/W-ZPHma1L7AJX9ocLzdvNqtqnIZuLg4wQCLcBGAsYHQ/w275-h400/mww_lvig_1.jpg" width="275" /></a></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #ffa400; font-family: inherit;"><i style="background-color: black;"><span style="text-align: left;">There are a thousand hacking at the branches of </span><span style="font-weight: bold; text-align: left;">evil</span><span style="text-align: left;"> to one who is striking at the root.</span></i></span></p><p style="text-align: justify;">Όπως και ο δικαστής <span style="color: red;">Keith Hilary</span> <span style="color: red;">Pursuivant</span> πριν από αυτόν, ο <span style="color: red;">John Thunstone</span> έχει αναλάβει τη δύσκολη αποστολή να εντοπίζει και να χτυπάει το Κακό στη ρίζα. Αργά το βραδύ, τον φαντάζομαι να κάθεται σε κάποια πολυθρόνα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στην Νέα Υόρκη, καπνίζοντας την πίπα του και μελετώντας κάποιον απόκρυφο τόμο, πάντοτε έτοιμος να αναμετρηθεί με οποιαδήποτε υπερφυσική απειλή, είτε αυτή στοιχειώνει κάποια ερημική και κακόφημη γωνιά της πόλης, είτε κάποια μακρινή εξοχή των Ηνωμένων Πολιτειών: απέθαντοι και λυκάνθρωποι, δαιμονικές οντότητες πέρα από το Κατώφλι του κόσμου μας, βουντού και εξωτικές μαγείες, διαβολολάτρες που πραγματοποιούν φθοροποιούς μαύρες τελετές. Μέσα σε ανήλιαγες Υπόγειες Σχολές φοιτούν οι μαθητές των σκοτεινών τεχνών και η ακατονόμαστη γνώση τους προσφέρεται σε βιβλία με γράμματα από ψυχρή φωτιά:</p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #01ffff;">"... He entered the Deep School-know about it?"</span></i></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="color: #01ffff;">"I do," Thunstone told him. "Held in a cellar below a cellar-somewhere on this continent. I'll find it some day, and put an end to the curriculum."</span></i></p><div style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-jN8xWGKp5bA/X_TMMSYgrAI/AAAAAAAABu4/0HapspBAUTgQNOv6e_Mb2bqg3Qz3kgqSgCLcBGAsYHQ/s887/mww01.jpg"><img border="0" data-original-height="887" data-original-width="708" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-jN8xWGKp5bA/X_TMMSYgrAI/AAAAAAAABu4/0HapspBAUTgQNOv6e_Mb2bqg3Qz3kgqSgCLcBGAsYHQ/w319-h400/mww01.jpg" width="319" /></a></div><p style="text-align: justify;">Ορκισμένος εχθρός της μαύρης μαγείας και ακατάβλητος διώκτης του Κακού, ο John Thunstone αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή της Λογοτεχνίας του Φανταστικού. Αθλητικός και σωματώδης, ευφυής και καλλιεργημένος, ως γνήσιος αριστοκράτης και δανδής δεν θα μπορούσε να υποκύψει στη χυδαιότητα της άσκησης κάποιου επαγγέλματος, παρά αφιερώνει όλο τον χρόνο του στον πόλεμο ενάντια στις κακοποιούς δυνάμεις, έχοντας ως εφόδια τη θαρραλέα και ατρόμητη καρδιά του, αλλά και τη βαθιά γνώση του αποκρυφισμού και των μυστικών παραδόσεων. </p><p style="text-align: center;"><i><span style="color: #01ffff;">"The classic demonologists," Thunstone continued, "agree that those who attend evil ceremonies and do not protest or rebel are therefore sealed communicants of black worship. You' ve collected the beginnings of a following, haven't you, Thorne?"</span></i></p><p style="text-align: center;"><i><span style="color: #01ffff;">---</span></i></p><p style="text-align: center;"><i><span style="color: #01ffff;">"Rowley Thorne! ... That name will be great in hell."</span></i></p><p style="text-align: justify;">Το ίδιο αξιομνημόνευτοι με τον Thunstone είναι και οι δύο μεγαλύτεροι εχθροί του: ο <span style="color: #ffa400;">Rowley Thorne</span> και τα πλάσματα που ακούνε στο όνομα <span style="color: #ffa400;">Shonokins</span>. Ο Thorne (ο χαρακτήρας του οποίου παραπέμπει ευθέως στον διαβόητο <span style="color: #ffa400;">Aleister Crowley</span>) είναι ένας μάγος και αποκρυφιστής με τον οποίο o Thunstone έρχεται επανειλημμένα αντιμέτωπος, ματαιώνοντας τα διαβολικά του σχέδια. Τα Shonokins είναι μυστηριώδη ανθρωπόμορφα όντα με μαγικές δυνάμεις, τα οποία κυριαρχούσαν στην αμερικάνικη ήπειρο πριν την έλευση των Ινδιάνων και επιδιώκουν να ανακτήσουν τη χαμένη ισχύ τους.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-mMUfisF3jqw/X1abLv4KU9I/AAAAAAAABrQ/D_fBuR3n5mUidan8ULJw9gmvuUg8_r4PACLcBGAsYHQ/s730/mww_shonokin%2Btown.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="730" data-original-width="500" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-mMUfisF3jqw/X1abLv4KU9I/AAAAAAAABrQ/D_fBuR3n5mUidan8ULJw9gmvuUg8_r4PACLcBGAsYHQ/w274-h400/mww_shonokin%2Btown.jpg" width="274" /></a></div><p style="text-align: justify;">Οι περιπέτειες του Thunstone αποτελούν προϊόν της πένας (ή μάλλον της γραφομηχανής) του αμερικανού συγγραφέα <span style="color: #04ff00;">Manly Wade Wellman</span> και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό <span style="color: #ffa400;">Weird Tales</span> κατά την περίοδο 1943-1951. Οι ιστορίες αυτές ανήκουν στην μεγάλη παράδοση των "απόκρυφων ερευνητών" (occult detectives), μια παράδοση που κορυφώθηκε στις σελίδες του <span style="color: #ffa400;">Weird Tales</span> με τον <span style="text-align: justify;">περίφημο <span style="color: red;">Jules de Grandin</span><span>, λογοτεχνικό ήρωα </span>ενός άλλου διάσημου pulp συγγραφέα, του <span style="color: #04ff00;">Seabury Quinn</span>. O Thunstone δεν έφτασε τα επίπεδα δημοφιλίας του de Grandin, αλλά οπωσδήποτε αγαπήθηκε από τους αναγνώστες του περιοδικού, οι οποίοι φαίνεται πως ζητούσαν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για τον ίδιο και τα αινιγματικά Shonokins. Ο ίδιος ο Wellman-από τη στήλη αλληλογραφίας του WT-είχε δηλώσει πως ο ήρωας του βασίζεται σε υπαρκτό πρόσωπο και φρόντιζε να συντηρεί το ενδιαφέρον του κοινού με διάφορους υπαινιγμούς για το πραγματικό υπόβαθρο των ιστοριών του και του Μύθου των Shonokins.</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-UdSEqZWXJ1k/YBZjJDnxkwI/AAAAAAAABvk/OixaoLEEXTgrl8P8yRQ8-u_DCjN5FtCsgCLcBGAsYHQ/s512/john%2Bthunstone_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="332" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-UdSEqZWXJ1k/YBZjJDnxkwI/AAAAAAAABvk/OixaoLEEXTgrl8P8yRQ8-u_DCjN5FtCsgCLcBGAsYHQ/w260-h400/john%2Bthunstone_.jpg" width="260" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Διαβάζοντας τις ιστορίες του John Thunstone συναντούμε το γνώριμο ύφος του MWW, ο οποίος πάντοτε προσθέτει κάποια ιδιαίτερη πληροφορία ή αναφορά που θα αναβαθμίσει το υλικό του, κάνοντας το να ξεχωρίσει από τον pulp σωρό της εποχής του. Επιπλέον, τις διηγήσεις διαπνέει μια-σχεδόν λυτρωτική και σίγουρα εμψυχωτική-βαθύτερη πίστη στην τελική ήττα των κακοποιών δυνάμεων, η οποία ίσως αποτελεί και έναν από τους λόγους που έγιναν τόσο δημοφιλείς. Αυτό το στοιχείο, με οδηγεί να εντοπίσω κάποια κοινά νήματα με τις ιστορίες του <span style="color: red;">Πατέρα Brown</span>, τις περιπέτειες του οποίου μας διηγήθηκε ο σπουδαίος άγγλος συγγραφέας <span style="color: #04ff00;">Gilbert Keith Chesterton</span>. Αν και από πλευράς εμφάνισης και στυλ ο ήρωας του Wellman δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον διάσημο ιερέα, ωστόσο θα έλεγα πως μοιράζεται τη χριστιανική ηθική του τελευταίου, ως προς την προθυμία να αντιμετωπίσει το κακό και να προστρέξει όσους έχουν ανάγκη, αλλά και τη διάθεση να συγχωρήσει όσους έχουν παραστρατήσει. Εξάλλου δεν πρέπει να είναι τυχαίο πως ένας άλλος ήρωας του MWW (o πληθωρικός δικαστής Pursuivant) παραπέμπει εμφανισιακά στον Chesterton και σε κάποια από τις ιστορίες που πρωταγωνιστεί δηλώνει φίλος του τελευταίου. Και εννοείται πως ο εντοπισμός τέτοιων εκλεκτικών συγγενειών καθιστά την ανάγνωση των συγκεκριμένων διηγήσεων ακόμα πιο απολαυστική.</div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-XskBSaAFjnU/X1v14XyPrmI/AAAAAAAABrs/Kh7KnFDLWdkBj3S1ORNcaL0qMQKNRprPACLcBGAsYHQ/s960/john%2Bthunstone.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="735" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-XskBSaAFjnU/X1v14XyPrmI/AAAAAAAABrs/Kh7KnFDLWdkBj3S1ORNcaL0qMQKNRprPACLcBGAsYHQ/w306-h400/john%2Bthunstone.jpg" width="306" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο κύκλος των ιστοριών του Thunstone έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του '50, έχει όμως ενδιαφέρον πως την ίδια περίοδο ο Wellman ξεκίνησε να δημοσιεύει-σε ένα άλλο περιοδικό-τις ιστορίες ενός άλλου John, για τον οποίο έχουμε γράψει <a href="https://ironshadows.blogspot.com/2016/07/who-fears-devil.html">παλιότερα</a>. Έτσι, η μάχη ενάντια στο Κακό μεταφέρθηκε από την πόλη της Νέας Υόρκης στα Απαλάχια Όρη, και ο σταυροφόρος με το ασημένιο ξίφος έδωσε τη θέση του στον περιπλανώμενο τροβαδούρο με την κιθάρα με τις ασημένιες χορδές. Διαβάζω μάλιστα πως, αρκετά χρόνια αργότερα, ο δεύτερος ήρθε αντιμέτωπος με τα τρομερά Shonokins, αλλά δυστυχώς δεν έχω το σχετικό βιβλίο στα χέρια μου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-E2kqPBuVQM8/YDq8QeoJCiI/AAAAAAAABwM/KdLub19kj-A18s_PCHn0vVGycIQ6uxV3gCLcBGAsYHQ/s499/mww%2Bafterdark.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="301" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-E2kqPBuVQM8/YDq8QeoJCiI/AAAAAAAABwM/KdLub19kj-A18s_PCHn0vVGycIQ6uxV3gCLcBGAsYHQ/w241-h400/mww%2Bafterdark.jpg" width="241" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Φτάνοντας στις μέρες μας, αναρωτιέμαι αν κάποιος νέος John έχει διαδεχτεί τους παλιότερους. Όμως ο Wellman έχει αφήσει τη διάσταση μας εδώ και δεκαετίες και δεν μπορεί να μας δώσει την απάντηση. Το ζητούμενο της Επαγρύπνησης όμως παραμένει: είτε αυτή εξελίσσεται-αθέατη στα μάτια μας-στις παρυφές της Πραγματικότητας και στα σύνορα των Κόσμων, είτε βιώνεται ως προσωπική υπόθεση του καθενός μας, στην γκρίζα καθημερινότητα του. Και αν η δεύτερη περίπτωση είναι η πιο δύσκολη και απαιτητική, η πρώτη, ωστόσο, δεν παύει να δίνει το παράδειγμα με το οποίο οφείλουμε να μετράμε τον εαυτό μας.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span>Η συλλογή: o </span><span style="color: #04ff00;">Karl Edward Wagner</span><span> συνέλεξε τις ιστορίες του Thunstone και τις κυκλοφόρησε το 1981-μαζί με κάποιες ακόμα περιπέτειες του δικαστή Pursuivant και του καθηγητή Enderby-σε έναν τόμο υπό τον τίτλο </span><span style="color: #ffa400;">Lonely Vigils</span><span>, από τον εκδοτικό του οίκο </span><span style="color: #ffa400;">Carcosa</span><span>. Ο τόμος επανακυκλοφόρησε πρόσφατα από τη Shadowridge Press, όπως και το </span><span style="color: #ffa400;"><a href="https://ironshadows.blogspot.com/2018/08/worse-things-waiting.html">Worse things waiting</a></span><span> πριν από αυτόν. </span></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">O <span style="color: red;">Jules de Grandin</span><span>: το όνομα του αναφέρεται σε κάποιες από τις ιστορίες του Thunstone αφού είναι φίλοι και σύμμαχοι με τον ήρωα του MWW στον μεγάλο αγώνα ενάντια στο Κακό. Στο Weird Tales δημοσιεύτηκαν πάνω από 90(!) περιπέτειες του. Δύο από αυτές μπορούν να βρεθούν μεταφρασμένες σε ανθολογίες των εκδόσεων Ωρόρα. </span></span></div></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span><span style="color: red;">Pursuivant </span>και <span style="color: #04ff00;">Chesterton</span>: το πρώτο όνομα του δικαστή είναι Keith, ενώ το δεύτερο (Hilary) υποψιάζομαι πως αποτελεί </span>αναφορά στον διανοητή <span style="color: #04ff00;">Ηilaire Belloc</span>, ο οποίος υπήρξε φίλος και συνεργάτης του GKC.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-6644311657486694552020-12-31T17:33:00.001+02:002021-01-10T21:36:41.523+02:00Δεκέμβριος 2020<p style="text-align: justify;">Παρά την πολλά υποσχόμενη απάντηση στο <a href="https://ironshadows.blogspot.com/2020/08/blog-post.html" target="_blank">Κάλεσμα</a>, χρειάστηκε να περάσουν τέσσερις μήνες για να επιστρέψουμε με μια ανάρτηση-και αυτή τυπική λόγω των εορτών. Οι λόγοι πρέπει να αναζητηθούν κυρίως στην έλλειψη χρόνου λόγω ακαδημαϊκών υποχρεώσεων, αλλά και στην έλλειψη διάθεσης λόγω μιας πραγματικά δυσάρεστης χρονιάς. Ελπίζω το 2021 να φανώ πιο συνεπής.</p><p style="text-align: justify;">Έχουμε ξαναγράψει πως η περίοδος των εορτών ενδείκνυται για αναγνώσεις και προτείνουμε τις ιστορίες του Πατέρα Brown από τον <span style="color: red;">G. K. Chesterton</span>, τη συλλογή <span style="color: #04ff00;">Lonely Vigils</span> του <span style="color: red;">M. W. Wellman</span>, και τον <span style="color: #04ff00;">Αθώο</span> του <span style="color: red;">Gabriele D' Annunzio</span>. </p><p style="text-align: justify;">Από τις πολλές αξιόλογες κυκλοφορίες της χρονιάς που μας αφήνει, ακούστε το πολύ καλό <span style="color: #04ff00;">III: Pentecost</span> των <span style="color: red;">Wytch Hazel</span>. Και οι εκλεκτοί ας αναζητήσουν το ντοκιμαντέρ <span style="color: #04ff00;">The Last Wolf</span> για τον <span style="color: red;">Karl Edward Wagner</span>.</p><p style="text-align: justify;">Διανύοντας τις τελευταίες ώρες του 2020, εύχομαι ένα καλό και δημιουργικό 2021, και για να ανέβει η διάθεση κλείνω με ένα σχέδιο του σπουδαίου <span style="color: red;">Richard Corben</span> που μας άφησε μέσα στο 2020 (όπως και ο <span style="color: red;">Sean Connery</span>, o <span style="color: red;">Leslie West</span>, o <span style="color: red;">Ken Hensley</span> και πολλοί άλλοι μεγάλοι). Είθε τη νέα χρονιά να αξιωθούμε να βρούμε παρηγοριά και θαλπωρή σε στήθια σαν τα εικονιζόμενα. Hail!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-_CFukvJlmE4/X-3t3T3Q0SI/AAAAAAAABuY/P_qQoF_QHVkb4xmnNQOWiW8Hvgs0M1qwwCLcBGAsYHQ/s368/rcorben.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="368" data-original-width="190" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-_CFukvJlmE4/X-3t3T3Q0SI/AAAAAAAABuY/P_qQoF_QHVkb4xmnNQOWiW8Hvgs0M1qwwCLcBGAsYHQ/w206-h400/rcorben.jpg" width="206" /></a></div>Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-47086959157886841012020-08-31T00:11:00.002+03:002021-01-10T21:31:56.584+02:00Το Κάλεσμα<p style="text-align: justify;">Ο Αγγελιαφόρος με συνάντησε σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της πόλης, το μεσημέρι μιας ζεστής αυγουστιάτικης μέρας: είχε μόλις επιστρέψει από τον Ομφαλό της Γης όπου -έχοντας τον διπλό ρόλο του Φύλακα και του Μύστη- είχε στοιχειώσει με την παρουσία του το Ιερό του Απόλλωνα, είχε πραγματοποιήσει την μυητική ανάβαση μέχρι το Κωρύκειο Άντρο και είχε ακούσει τους λύκους να αλυχτάνε στις πλαγιές του Παρνασσού (συνέχιζε όμως να αναζητεί τους Λύκους του Σκότους).</p><p style="text-align: justify;">Δεν κόμιζε κάποιον χρησμό από τον Γιο της Λητώς, με κάλεσε όμως να εγερθώ και να επανέλθω στον διαδικτυακό κόσμο με ένα κείμενο που θα αποκαλύπτει την ξιπασιά και τα συμπλέγματα που χαρακτηρίζουν πολλούς από τους μεταλλάδες (και ο γράφων με τον τρόπο του δεν αποτελεί εξαίρεση) με τους οποίους μοιραζόμαστε τόσα κοινά ακούσματα: εριστικοί, ψωνισμένοι, αλαζόνες, ψωροελιτιστές, έμποροι ή απλά βλαμμένοι (ο γράφων ευτυχώς έχει αποφύγει τα δύο τελευταία). Από τη μεριά μου, θα προτιμούσα να γράψω κάτι για διάφορους τύπους που έχω εντοπίσει να γυροφέρνουν σε ομάδες Λογοτεχνίας του Φανταστικού στο fb, όπως βιβλιόφιλοι (κατάρα αντίστοιχου μεγέθους με τους μουσικόφιλους), επίδοξοι συγγραφείς βιβλίων φαντασίας (;) που καταφανώς δεν έχουν ιδέα από Φανταστική Λογοτεχνία και την ιστορία της, κοπελίτσες και κυρίες που γεμίζουν το προφίλ τους με φωτογραφίες γατιών και σκυλιών, άτομα που συγχέουν την παρακολούθηση ταινιών με την ανάγνωση βιβλίων και πολλοί άλλοι. Η αλήθεια είναι πως, πέρα από τον χαβαλέ των παραπάνω γραμμών, δεν θα πράξω τίποτα από τα δύο. Όμως το Κάλεσμα ακούστηκε και η αφύπνιση συντελέστηκε. Θα υπάρξει συνέχεια...</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: red; font-size: x-small;">Ο Αγγελιαφόρος: you're the Defender God has sent.</span></p>Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-49511138909022829772020-04-21T23:33:00.000+03:002020-04-24T09:40:10.064+03:00Απρίλιος 2020 - Αναγνώσεις ΙV<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ο Απρίλιος και το Πάσχα του 2020 μας βρίσκουν εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού και των σχετικών περιοριστικών μέτρων. Πρόκειται για μια περίεργη και δυσάρεστη κατάσταση, που απομένει να δούμε τι επιπτώσεις θα έχει στην καθημερινότητα μας μόλις επανέλθει η περιβόητη "κανονικότητα". Από την μεριά μου, νιώθω την ανάγκη να παρατηρήσω πως τα διάφορα "ευρηματικά" που σκαρφίζονται συμπολίτες μας, εμπνεόμενοι από τη σχετική με την πανδημία επικαιρότητα, όπως λαμπάδες "Τσιόδρας", τραγούδια για τον Χαρδαλιά, "χιουμοριστικά" βιντεάκια από την καραντίνα (π.χ. παιδάκι που μιμείται τον Σπύρο Παπαδόπουλο στην γνωστή διαφήμιση) κτλ, <i>όλα αυτά είναι ο πραγματικός θάνατος</i>, και όχι αυτός που φέρεται να καραδοκεί λόγω της ασθένειας Covid-19.<br />
<br />
Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη πως η συγκυρία προσφέρεται για αναγνώσεις αφού ο χρόνος που περνάμε σπίτι έχει εκ των πραγμάτων αυξηθεί, το ιστολόγιο προτείνει:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1) <span style="color: orange;"><i>Man lives as he must, and Smith's living was a perilous affair outside the law and ruled by the ray-gun only.</i></span> Χωρίς αμφιβολία, ο <span style="color: cyan;">Northwest Smith</span> αποτελεί τον αρχετυπικό τυχοδιώκτη του Διαστήματος: <i><span style="color: orange;">...tall Earthman in space-explorers's leathern garb, all one color from the burning of savage suns save for the sinister pallor of his no-colored eyes in a scarred and resolute face...</span></i> Με την φθαρμένη διαστημική στολή του και το θανατηφόρο ακτινοπίστολο του, ο ήρωας της <span style="color: lime;">C. L. Moore</span> είναι πάντοτε έτοιμος να αψηφήσει τον κίνδυνο και να ριχτεί στην περιπέτεια. Είτε περιπλανιέται σε ονειρικές διαστάσεις, είτε αναζητά τη σκόνη ξεχασμένων θεών στις παγωμένες ερημιές του Άρη, είτε έρχεται αντιμέτωπος με αρχαίες βαμπιρικές οντότητες σε υπόγειους κόσμους της Αφροδίτης, οι ιστορίες του <span style="color: cyan;">NS</span> ουσιαστικά δεν είναι επιστημονική φαντασία αλλά γνήσιο fantasy με διάσπαρτα στοιχεία τρόμου και μυθολογικές αναφορές ενταγμένες σε ένα διαστημικό φόντο. Οι περιπέτειες του NS βρίσκονται μεταφρασμένες και στην γλώσσα μας, αλλά στην πρόσφατη (και ομολογουμένως φτωχή) έκδοση της σειράς <span style="color: orange;">Golden Age Masterworks</span> μπορείτε να τις βρείτε όλες συγκεντρωμένες σε πολύ χαμηλή τιμή (το βιβλίο εντοπίζεται σε γνωστό βιβλιοπωλείο του κέντρου των Αθηνών).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-80_cCLxIL0o/XpttCckzc9I/AAAAAAAABl0/m2dewJ24HD49wAbAUlKnswgXZZrHbS4uACLcBGAsYHQ/s1600/gam_northwest%2Bsmith.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="323" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-80_cCLxIL0o/XpttCckzc9I/AAAAAAAABl0/m2dewJ24HD49wAbAUlKnswgXZZrHbS4uACLcBGAsYHQ/s320/gam_northwest%2Bsmith.jpg" width="207" /></a></div>
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2) O <span style="color: lime;">Roger Crowley</span> είναι γνωστός συγγραφέας βιβλίων αφηγηματικής ιστορίας όπως τα <i><span style="color: red;">City of fortune</span></i> και <i><span style="color: red;">Empires of the sea</span> </i>(το δεύτερο έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά). Το τελευταίο του πόνημα φέρει τον τίτλο <i><span style="color: red;">Accursed tower</span></i> και έχει ως θέμα την πολιορκία και πτώση της σταυροφορικής πόλης της Άκρας το 1291. Αν και δεν έχει την πυκνότητα και τον ρυθμό προηγούμενων έργων του συγγραφέα, αποτέλεσε ενδιαφέρον ανάγνωσμα και μια καλή ευκαιρία να θυμηθώ σπουδαίες μορφές του Μεσαίωνα όπως ο τρομερός μαμελούκος σουλτάνος Baybars και ο γάλλος σταυροφόρος βασιλιάς (και μετέπειτα άγιος) Λουδοβίκος Θ'. Οι ενδιαφερόμενοι, αναζητείστε και το μεταφρασμένο <i><span style="color: red;">Οι αυτοκρατορίες των θαλασσών</span></i>, το οποίο αποτελεί μια πραγματικά επική περιγραφή της σύγκρουσης των Xριστιανών με τους Oθωμανούς στην Μεσόγειο κατά τον 16ο αιώνα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-y0uL9p8wNKQ/XptvCt7eJYI/AAAAAAAABmA/AmoqsENUdGYoo0A6imnzsx9Nln5WbfTBwCLcBGAsYHQ/s1600/accursed%2Btower.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="475" data-original-width="317" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-y0uL9p8wNKQ/XptvCt7eJYI/AAAAAAAABmA/AmoqsENUdGYoo0A6imnzsx9Nln5WbfTBwCLcBGAsYHQ/s320/accursed%2Btower.jpg" width="213" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3) Από τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν τους τελευταίους μήνες είναι οπωσδήποτε το <span style="color: red;"><i>Η δυσπιστία του πατρός Μπράουν</i></span>, του άγγλου συγγραφέα, κριτικού και συντηρητικού στοχαστή <span style="color: lime;">G. K. Chesterton</span>. Στις σελίδες του, ο ευφυής καθολικός ιερέας του τίτλου λύνει διάφορες αστυνομικές υποθέσεις, δίνοντας παράλληλα στον συγγραφέα την ευκαιρία να σχολιάσει αντιλήψεις, ιδέες και κοινωνικές καταστάσεις. Ο <span style="color: lime;">GKC</span> υπήρξε τεράστιο πνεύμα και το συγκεκριμένο βιβλίο (που χαρακτηρίζεται και από πολύ προσεγμένη έκδοση) αποτελεί μια πρώτης τάξεως γνωριμία μαζί του. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-JbCwwHtpCTM/XptyfMBOLxI/AAAAAAAABmM/ZV5YGwLdXWwV-w1z1JsMPfdrNCFa8SfUACLcBGAsYHQ/s1600/%25CE%25B7-%25CE%25B4%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1-%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585-%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%259C%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD_%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%2589--632x1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="632" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-JbCwwHtpCTM/XptyfMBOLxI/AAAAAAAABmM/ZV5YGwLdXWwV-w1z1JsMPfdrNCFa8SfUACLcBGAsYHQ/s320/%25CE%25B7-%25CE%25B4%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1-%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585-%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%259C%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD_%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%2589--632x1024.jpg" width="197" /></a></div>
<br />
Κλείνω την ανάρτηση με μια αναφορά στην αριστουργηματική ταινία <span style="color: red;"><i>Απόντες</i></span> του Νίκου Γραμματικού. Όσοι δεν την έχετε υπόψη, δείτε τη μέχρι το αβάσταχτο τέλος της. Και ύστερα πιείτε μια μπύρα στην υγειά του φευγάτου Ανδρέα...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-JCQW6KO8aLQ/Xp9QUiKnVpI/AAAAAAAABmg/BYxXtZVv7swDqNFZhIys3um35cZnjK5rQCLcBGAsYHQ/s1600/%25CE%2591%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="960" height="210" src="https://1.bp.blogspot.com/-JCQW6KO8aLQ/Xp9QUiKnVpI/AAAAAAAABmg/BYxXtZVv7swDqNFZhIys3um35cZnjK5rQCLcBGAsYHQ/s320/%25CE%2591%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-89425622089412435472020-02-23T11:02:00.001+02:002022-01-09T01:23:29.498+02:00Απώλειες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Όπως μάλλον θα γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, στην πρόσφατη απώλεια του τιτάνα <span style="color: red;">Neil Peart</span> των <span style="color: orange;">Rush</span>, ήρθε να προστεθεί η απώλεια του γνωστού συγγραφέα και μεταφραστή <span style="color: red;">Γιώργου Μπαλάνου</span>. Για τον <span style="color: red;">NP</span> γράφτηκαν πάρα πολλά και δεν νομίζω πως έχει νόημα να προσθέσω εγώ κάτι. Για τον <span style="color: red;">ΓΜ</span> όμως, πέρα από τα λίγο-πολύ τυπικά που γράφονται σε αυτές τις περιπτώσεις είμαι σε θέση να καταθέσω ορισμένες πιο προσωπικές εμπειρίες, καθώς παλιότερα είχαμε μια μικρή επικοινωνία και τον είχα γνωρίσει από κοντά.<br />
<br />
Η πρώτη μου επαφή με τον ΓΜ πραγματοποιήθηκε μέσω των ανθολογιών των εκδόσεων Ωρόρα τις οποίες μετάφραζε, μάλλον μέσω του #8 <span style="color: lime;"><i>Ιστορίες Ηρωικής Φαντασίας</i></span>. Εκτός από τις εξαιρετικές ιστορίες, με είχε εντυπωσιάσει και ο πρόλογος του μεταφραστή: "<i>Η υποκρισία των καιρών μας ανθρωπάκο...</i>". Ακολούθησαν και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, με κορυφαία διηγήματα και αλησμόνητα κείμενα του ΓΜ, όπως ο συνταρακτικός-και πλέον θρυλικός-πρόλογος του<span style="color: lime;"><i> </i></span><span style="color: lime;"><i>Ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου</i></span> ή ο περίφημος επίλογος στον <span style="color: lime;"><i>Σκοτεινό Κόσμο</i></span> του <span style="color: red;">Henry Kuttner</span>. Σύντομα ανακάλυψα πως ο ΓΜ, εκτός από μεταφραστής, ήταν και συγγραφέας, ερευνητής του Αγνώστου και-κυρίως-αναζητητής. Παρά το γεγονός πως ξεκίνησα να διαβάζω τις Ωρόρες λίγο καιρό αφότου ο Μπαλάνος σταμάτησε τη συνεργασία του με τις εκδόσεις, συνέχισα να κυνηγώ και να εντοπίζω άρθρα και κείμενα του. Κάποια στιγμή πέτυχα στο βραχύβιο περιοδικό/fanzine <span style="color: orange;">Terra Incognita</span> μια διαφημιστική καταχώρηση για το βιβλίο του ΓΜ <span style="color: lime;"><i>Η Σκιά του Κθούλου</i></span>: δινόταν τα στοιχεία μιας ταχυδρομικής θυρίδας χωρίς να αναφέρεται η τιμή του βιβλίου. Μέσα στον ενθουσιασμό μου, του έστειλα ένα γράμμα στο οποίο εκδήλωνα την λατρεία μου προς το πρόσωπο του και τον ρωτούσα πόσο κάνει το βιβλίο ώστε, αν είναι σχετικά φτηνό, να το παραγγείλω (υπόψη πως επρόκειτο για αυτοέκδοση και όχι την έκδοση που κυκλοφόρησε αργότερα στα βιβλιοπωλεία). Ο ΓΜ μου απάντησε στέλνοντας μου το βιβλίο και γράφοντας στην επιστολή που το συνόδευε να το διαβάσω και μόνο αν μου αρέσει και θέλω να του στείλω τα λεφτά. Τελικά κανονίσαμε (μέσω τηλεφωνικού ραντεβού αν δεν με απατά η μνήμη μου) και τον επισκεφτήκαμε στο γραφείο του στο Παγκράτι, μαζί με τον-γνήσια επικό και εδώ και χρόνια μακαρίτη-φίλο μου τον Α. Εκεί είχαμε μια εγκάρδια συζήτηση, κατά την διάρκεια της οποίας μας μίλησε για την ζωή του και μας αφηγήθηκε διάφορες ενδιαφέρουσες εμπειρίες του, ενώ-μεταξύ άλλων-μας αποκάλυψε πως αυτός είχε γράψει-με το ψευδώνυμο Τομ Ραϊμερ-το πολύ καλό διήγημα <i><span style="color: orange;">Τα Πράσινα Νερά</span></i> στις <span style="color: lime;"><i>Ιστορίες από Εφιαλτικούς Κόσμους</i></span>. Ερωτηθείς αν ακούει Heavy Metal (σε ένα γράμμα του είχα στείλει κάτι στίχους των <span style="color: orange;">Skyclad</span>) μας απάντησε πως προτιμά την country/western μουσική. Πάνω απ' όλα, διαπιστώσαμε πως ο ΓΜ ήταν ένας ωραίος τύπος και ευφυής άνθρωπος, με έξυπνο χιούμορ και χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας. Ο Α συνέχισε να τον επισκέπτεται, εγώ δεν ξαναπέρασα από το γραφείο του αλλά συνέχισα να διαβάζω τα βιβλία του και να παρακολουθώ την αρθρογραφία του: <span style="color: lime;"><i>Νύχτες της Εκάτης</i></span>, <i><span style="color: lime;">Κάτι που Έρπει σαν Σκιά</span></i>, <span style="color: lime;"><i>Το Αίνιγμα της Πεντέλης</i></span>, οι τέσσερις συνεργασίες του με τις εκδόσεις Πατάκη, κείμενα στο περιοδικό <span style="color: orange;">Strange</span>, "περίεργα" καπάκια υπονόμων και νυχτερινές περιπλανήσεις στο Παγκράτι, και πολλά άλλα. Αν θυμάμαι καλά, και τις δύο φορές που παρήγγειλα βιβλία από τις εκδόσεις του (Locus-7), μου έκανε και ένα ακόμα βιβλίο δώρο.<br />
<br />
Σημειώνω πως τα παραπάνω αναφέρονται-χονδρικά και με επιφύλαξη-στην περίοδο 1993-2010, χωρίς όμως να μπορώ να τα τοποθετήσω σε ακριβή χρονολογική σειρά. Τα τελευταία χρόνια δεν τον παρακολουθούσα, παρά μόνο μέσω fb και κάποιων επισκέψεων στην ιστοσελίδα των εκδόσεων του, χωρίς βέβαια να έχει εκλείψει η εκτίμηση μου προς το πρόσωπο του. Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα όπου ο ΓΜ πλέον αναχώρησε για Άλλους Κόσμους. Το έργο του είναι πολύ μεγάλο, το αποτύπωμα του στους χώρους της Έρευνας του Αγνώστου και της Λογοτεχνίας του Φανταστικού πραγματικά τεράστιο και δεν νομίζω πως το κενό που αφήνει πίσω του μπορεί να καλυφθεί.<br />
<br />
Κλείνω με τη στενάχωρη διαπίστωση πως η απώλεια πραγματικά ενδιαφερόντων ανθρώπων όπως ο Γιώργος Μπαλάνος (ή ο Neil Peart), των οποίων η Έμπνευση μας συντρόφεψε και μας αποκάλυψε δρόμους προσωπικής αναζήτησης, μας αφήνει μόνους σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα πιο άχρωμος και ανιαρός. Όμως οι προσβάσεις προς την Xanadu και τα Μονοπάτια των Άστρων παραμένουν ανοιχτές και υπάρχει πάντοτε παρηγοριά για όσους επιμένουν να τις αναζητούν.<br />
<br />
Έως την επόμενη φορά λοιπόν! Και ελπίζω αφορμή να μην είναι κάποια ακόμη απώλεια. </div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-50221907290175094742019-12-08T10:22:00.001+02:002021-02-13T16:20:48.518+02:00Δεκέμβριος 2019<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Στο τρίτο μου ταξίδι στη Βρέμη αναζήτησα για μια ακόμη φορά τους δύο μπρούτζινους ιππότες που στέκονται αγέρωχοι καβάλα στα άλογα τους έξω από το όμορφο δημαρχείο της πόλης. Αδιάφοροι για το πλήθος των περαστικών και την κίνηση στη χριστουγεννιάτικη αγορά, συνέχιζαν να κοιτούν μπροστά, προσηλωμένοι σε υπερβατικές αναζητήσεις.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-nijyItq4yEY/XevWOp-GEGI/AAAAAAAABiQ/ba8TAoh5Eog_IzBqC5GmDI_KoCOq3UNGACLcBGAsYHQ/s1600/20191125_162004.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-nijyItq4yEY/XevWOp-GEGI/AAAAAAAABiQ/ba8TAoh5Eog_IzBqC5GmDI_KoCOq3UNGACLcBGAsYHQ/s320/20191125_162004.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Παραδίπλα, θαύμασα ξανά το εντυπωσιακό άγαλμα του Ρολάνδου, που στέκει φρουρός της πόλης με ξίφος και ασπίδα, σκεπτόμενος πως είναι παράδοξο ο κορυφαίος ιππότης του Καρλομάγνου να θεωρείται προστάτης μιας πόλης εμπόρων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-9HXZpEY20Uk/XevWknAyhBI/AAAAAAAABiY/yLW0lToThooEKSezeG21U4ddOwLfRg4kgCLcBGAsYHQ/s1600/20191125_162209.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-9HXZpEY20Uk/XevWknAyhBI/AAAAAAAABiY/yLW0lToThooEKSezeG21U4ddOwLfRg4kgCLcBGAsYHQ/s320/20191125_162209.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Κατά τη σύντομη επίσκεψη μου στο Αμβούργο στάθηκα με δέος μπροστά στο μαυρισμένο καμπαναριό του-ρημαγμένου από τους φονικούς βομβαρδισμούς των Συμμάχων-ναού του Αγίου Νικολάου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-_9U2EHj0hvM/XevX9CtZc_I/AAAAAAAABik/9wT5bB_q_Bwrdm0osY7cPmagtxjGeCkXQCLcBGAsYHQ/s1600/20191127_133723.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-_9U2EHj0hvM/XevX9CtZc_I/AAAAAAAABik/9wT5bB_q_Bwrdm0osY7cPmagtxjGeCkXQCLcBGAsYHQ/s400/20191127_133723.jpg" width="300" /></a></div>
<br />
Εκτός όμως από τις ματιές στην Ευρώπη του παρελθόντος και της παράδοσης (και η Γερμανία βρίσκεται αναμφίβολα στην καρδιά της), το παρόν προκάλεσε και πάλι προβληματισμούς: μεγάλος αριθμός αλλόφυλων, καταναλωτισμός, οργάνωση του κράτους και αναπόφευκτες συγκρίσεις με την χώρα μας, κατάσταση των πανεπιστημίων και παραγωγή εφαρμοσμένης έρευνας, υποδομές και βιοτικό επίπεδο.<br />
<br />
Τέλος, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες κοινωνικοπολιτικές παρατηρήσεις, επιβεβαιώθηκαν δύο βασικές διαπιστώσεις στις οποίες έχω καταλήξει εδώ και αρκετό καιρό:<br />
α) Ακόμα και όταν επιστρέφεις στο ίδιο μέρος δεν μπορείς να γυρίσεις πραγματικά πίσω. Ο τόπος είναι βασικά ο ίδιος αλλά τα πρόσωπα έχουν αλλάξει, εσύ ο ίδιος έχεις αλλάξει, και οι περασμένες στιγμές και ατμόσφαιρες είναι αδύνατο να ανασυντεθούν και βιωθούν ξανά.<br />
β) Τα ταξίδια είναι απολύτως απαραίτητα (συνδυαζόμενα βεβαίως με την απαραίτητη ευφυΐα) για να καταφέρει κάποιος να δει πέρα από τη μύτη του. Κοσμοπολιτισμός; Μάλλον χρειάζεται σε ένα μικρό ποσοστό και είναι οπωσδήποτε προτιμότερος από τον κοντόφθαλμο επαρχιωτισμό.<br />
<br />
Με αυτές τις σκέψεις, το ιστολόγιο σας εύχεται καλές γιορτές. Προτεινόμενο <span style="font-size: small;">συνοδευτικό ανάγνωσμα για την εποχή οι "Κλασικές ιστορίες φαντασμάτων" των εκδόσεων Αίολος. Τα συνοδευτικά ακούσματα αυστηρώς ευρωπαϊκά: </span><span style="font-size: small;">οι απόκρυφοι ήχοι των Ιταλών <span style="color: red;">Gothic Stone</span>, η δυνατή
επιστροφή των βετεράνων <span style="color: red;">Angel Witch</span> και το <span style="color: orange;">The Course of Empire</span> των σταθερά αξιόλογων (αλλά και ελαφρώς άνευρων) <span style="color: red;">Atlantean Kodex</span>. </span><br />
<br />
<br />
<span style="color: lime;"><span style="font-size: x-small;">Τα ταξίδια στη Γερμανία: ως ΥΔ στο πλαίσιο ακαδημαϊκών επισκέψεων. </span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-49137678226888921632019-08-31T12:39:00.000+03:002019-09-03T19:14:53.844+03:00Midnight horrors<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Όπως θα θυμούνται κάποιοι από τους αναγνώστες μας, στην ανθολογία <span style="color: orange;">Ιστορίες με Τέρατα</span> των εκδόσεων Ωρόρα περιέχεται ένα διήγημα με τον αποτρόπαιο τίτλο <span style="color: lime;">Η Ζωντανή Μύξα</span> (μπλιάχ!). Πρόκειται για την ιστορία <span style="color: lime;">Slime</span>, του αμερικανού συγγραφέα τρόμου και φαντασίας <span style="color: yellow;">Joseph Payne Brennan</span> (1918-1990), η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό <span style="color: orange;">Weird Tales</span> τον Μάρτιο του 1953, με το-φιλοτεχνημένο από τον τεράστιο <span style="color: yellow;">Virgil Finlay</span>-εξώφυλλο του τεύχους να είναι αφιερωμένο σε αυτή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-3G27JFVipWw/XVJhO0Dcc8I/AAAAAAAABc0/DfuMFkqd_F4YCgYTLREt1fmGOd2U18h4ACLcBGAs/s1600/WT_slime_1953.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="596" data-original-width="400" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-3G27JFVipWw/XVJhO0Dcc8I/AAAAAAAABc0/DfuMFkqd_F4YCgYTLREt1fmGOd2U18h4ACLcBGAs/s320/WT_slime_1953.jpg" width="214" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκτός από την ενοχλητική και απεχθή Μύξα, ο <span style="color: yellow;">JPB </span>έχει κάνει-στον βαθμό που γνωρίζω-μόνο άλλη μια εμφάνιση στην ελληνική βιβλιογραφία: πρόκειται για μια ανθολογία των εκδόσεων <span style="color: orange;">Terra Nova</span> που περιέχει μια σπονδυλωτή ιστορία ηρωϊκής φαντασίας, στην οποία συνεισέφεραν πολλοί γνωστοί συγγραφείς με αφετηρία ένα κείμενο του <span style="color: yellow;">Robert Howard</span>. Και κάπου εκεί τελειώνει η σχέση του συγγραφέα με την ελληνική εκδοτική πραγματικότητα. Ο Brennan είναι άγνωστος στο ελληνικό κοινό του χώρου και μάλλον αυτή θα παραμείνει η μοίρα του, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ποιοι και ποιες αποτελούν αυτό το κοινό (αλλά αυτή είναι μια άλλη, ξεχωριστή ιστορία τρόμου και φρίκης που ίσως την διηγηθούμε σε κάποια μελλοντική ανάρτηση). Εμείς ωστόσο θυμόμαστε τους θρύλους των pulps και δεν παύουμε να αναζητούμε και να εξερευνούμε το έργο τους. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόσφατη επανέκδοση δύο παλιών συλλογών διηγημάτων του JPB αποτέλεσε την αφορμή για την παρούσα ανάρτηση. Πρόκειται για δύο λεπτά βιβλιαράκια με τους τίτλους <span style="color: orange;">The shapes of midnight</span> και <span style="color: orange;">Nine horrors and a dream</span>, τα οποία κυκλοφόρησαν μέσα στο καλοκαίρι που διανύουμε από τις εκδόσεις <span style="color: orange;">Dover</span>.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-RMnZqXHvgVw/XVO--htwP4I/AAAAAAAABdA/9nb5CJ1m_hMpHUAXE6rUWNMwknrS9J-pgCLcBGAs/s1600/Nine_horrors_and_a_dream.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="382" data-original-width="260" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-RMnZqXHvgVw/XVO--htwP4I/AAAAAAAABdA/9nb5CJ1m_hMpHUAXE6rUWNMwknrS9J-pgCLcBGAs/s400/Nine_horrors_and_a_dream.jpg" width="271" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Nine horrors and a dream, 1η έκδοση, Arkham House, 1958</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Οι δύο ανθολογίες περιέχουν ανησυχητικές και μακάβριες ιστορίες, γραμμένες στην παράδοση των παλιών pulp
περιοδικών και ιδανικές για αναγνώσεις μετά τα μεσάνυχτα: άνθρωποι περιπλανιούνται στο δάσος και νιώθουν μια ακατανίκητη παρόρμηση να πέσουν στα τέσσερα, να κυνηγήσουν και να <i>τραφούν</i>, πτώματα ζωντανεύουν από την ραδιενέργεια και κομματιάζουν όποιον βρεθεί στο πέρασμα τους, βαμπιρικοί τρόμοι περιμένουν αλυσοδεμένοι σε υπόγεια μπουντρούμια, νεκρά πράγματα βγαίνουν από την θάλασσα και μπαίνουν στα ασανσέρ, φασματικά δάκτυλα ξεπροβάλλουν μέσα από μπαούλα... Κάποια από τα διηγήματα εξερευνούν τη σκοτεινή
πλευρά της ανθρώπινης φύσης χωρίς να τα χαρακτηρίζει το υπερφυσικό στοιχείο, ενώ υπάρχουν και μια-δύο νοσταλγικές φαντασίες. Μεταξύ άλλων, ξεχωρίζουν το <span style="color: lime;">Levitation</span> που περιγράφει μια αλλόκοτη περίπτωση υπνωτισμού, το <span style="color: lime;">Canavan's back yard </span>με την μυστηριώδη πίσω αυλή ενός σπιτιού η οποία φαίνεται να αψηφά τους φυσικούς νόμους και το αξέχαστο <span style="color: lime;">Slime</span> με την αρχέγονη γλίτσα από τα βάθη του ωκεανού και την ακόρεστη πείνα της. Το <span style="color: lime;">Slime</span> υπήρξε η πιο επιτυχημένη ιστορία του συγγραφέα και
θεωρείται πως αποτέλεσε έμπνευση για την διάσημη ταινία τρόμου <span style="color: lime;">The blob</span> (δείτε το remake του 1988).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-m6L0PWFAoJY/XWoUDnDwVoI/AAAAAAAABd0/rdvg-fcbQCQW-Y18l3lR3EpdQMPIcejUACLcBGAs/s1600/JPB_shapes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1000" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-m6L0PWFAoJY/XWoUDnDwVoI/AAAAAAAABd0/rdvg-fcbQCQW-Y18l3lR3EpdQMPIcejUACLcBGAs/s400/JPB_shapes.jpg" width="248" /></a></div>
<br />
Σε γενικές γραμμές, οι δύο συλλογές αποτελούν μια καλή πρώτη γνωριμία με το έργο του JPB και αξίζει να αποκτηθούν και να διαβαστούν. Αναπόφευκτα, μέρος του υλικού που περιέχουν δείχνει την
ηλικία του αλλά κάποιες πολύ καλές ιστορίες αποζημιώνουν τον αναγνώστη και αναδεικνύουν το σύνολο. Επιπλέον, παρουσιάζουν και ιστορικό ενδιαφέρον καθώς σε ορισμένα από τα διηγήματα διακρίνεται η μετάβαση από τα
pulps στον πιο μοντέρνο τρόμο της δεκαετίας του '70. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-fD7D4EfZy7k/XWoR6-ErizI/AAAAAAAABdo/e6L4mBbLfDsjgtLcFCRv8iD15U49SoivQCLcBGAs/s1600/JPB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="247" data-original-width="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-fD7D4EfZy7k/XWoR6-ErizI/AAAAAAAABdo/e6L4mBbLfDsjgtLcFCRv8iD15U49SoivQCLcBGAs/s1600/JPB.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Joseph Payne Brennan</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Εκτός από συγγραφέας, o Brennan υπήρξε αξιόλογος και παραγωγικός ποιητής, ενώ εξέδιδε για πολλά χρόνια δύο μικρά περιοδικά: το ένα αφορούσε την ποίηση ενώ το άλλο την λογοτεχνία τρόμου και φαντασίας, συνεχίζοντας την παράδοση του Weird Tales, το οποίο σταμάτησε να κυκλοφορεί το 1954. Σημαντικό θεωρώ και το γεγονός πως πολέμησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως πολλοί άλλοι της γενιάς του. Απετέλεσε και αυτός έναν έντιμο και αφανή εργάτη του Φανταστικού που σήμερα έχει ξεχαστεί όπως και οι <span style="color: yellow;">Carl Jacobi</span>, <span style="color: yellow;">Henry S. Whitehead</span>, <span style="color: yellow;">Manly Wade Wellman</span>, <span style="color: yellow;">Hugh B. Cave</span> και τόσοι άλλοι.<br />
<br />
Κλείνω ευχόμενος να έχουμε σύντομα την ευκαιρία να δούμε την επανέκδοση και άλλων εξαντλημένων συλλογών του JPB και κάποια στιγμή στο μέλλον ένα-έστω μικρό-εγχώριο εγχείρημα που θα παρουσιάζει το έργο άγνωστων pulp συγγραφέων τρόμου και φαντασίας. Έως τότε, συνεχίζουμε να αναζητούμε νυχτερινές ανατριχίλες και μεσονύκτιους τρόμους. </div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-78146041083855404122019-07-26T10:46:00.001+03:002019-08-10T17:34:53.844+03:00Καλοκαίρι 2019<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Οι εποχές συνεχίζουν να διαδέχονται ανελέητα η μια την άλλη και το θέρος είναι για μια ακόμη φορά εδώ. Από την πλευρά μας, απευθύνουμε χαιρετισμό στην ωραιότερη εποχή του χρόνου, συνοδεύοντας τον με ένα σχόλιο και κάποιες προτάσεις:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
1) Στις 14/6 οι Βασιλείς του Metal έδωσαν ένα σπουδαίο live στην Πλατεία Νερού. Οι <span style="color: red;">Manowar</span> παραμένουν κορυφή, παίζοντας πάντοτε με τους δικούς τους όρους και κανόνες, πέρα από αναλύσεις και προσωπικές κρίσεις, σταθερά ταγμένοι στον πόλεμο που κήρυξαν ενάντια στον Κόσμο. Εμείς συνεχίζουμε να στεκόμαστε στο πλευρό τους, σε πείσμα των απανταχού συμπλεγματικών και ανύπαρκτων.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2) Στον βαθμό που παρακολουθώ τις κυκλοφορίες βιβλίων που μας ενδιαφέρουν, η πιο σημαντική έκδοση των τελευταίων μηνών είναι το <span style="color: orange;"><span style="color: red;"><i>Ανάστροφα</i></span> </span>του γάλλου συγγραφέα <span style="color: lime;">J. K. Huysmans</span>. Το βιβλίο είχε μεταφραστεί και παλιότερα στην γλώσσα μας αλλά ήταν εξαντλημένο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε νέα, προσεγμένη μετάφραση από τις εκδόσεις Στερέωμα και η άμεση αγορά του απετέλεσε μονόδρομο. Στις σελίδες του, ο<span style="color: orange;"> Jean des Esseintes</span> αηδιασμένος από την αγοραία κοινωνία της εποχής του, κηρύσσει τον πόλεμο (όπως και οι <span style="color: red;">Manowar</span> έναν αιώνα αργότερα) στον κόσμο των εμπόρων και των χρησιμοθήρων και απομονώνεται σε ένα εξοχικό σπίτι δημιουργώντας υψηλές και αλλόκοτες αισθητικές εμπειρίες. Ο ονειροπόλος ήρωας του Huysmans θέτει αξεπέραστα πρότυπα ελιτισμού και το πνεύμα του, "βυθισμένο ηδονικά στη στοχαστική παρακμή", αποτελεί καταφύγιο για όσους ασφυκτιούν μέσα στη σαχλαμάρα του σύγχρονου κόσμου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-eFm3on52zE4/XTqtUnXF_PI/AAAAAAAABcM/EErnmV2wBuAtrG0rNBgWqXKP_G_EWTXuwCLcBGAs/s1600/a%2Brebours.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="241" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-eFm3on52zE4/XTqtUnXF_PI/AAAAAAAABcM/EErnmV2wBuAtrG0rNBgWqXKP_G_EWTXuwCLcBGAs/s320/a%2Brebours.png" width="192" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3) Ο <span style="color: lime;">Russ Tippins</span> είναι παλιός μας γνώριμος λόγω της συμμετοχής του στους βετεράνους του NWOBHM <span style="color: red;">Satan</span>. Οι <span style="color: red;">Tanith </span>είναι η μπάντα που ο Tippins έφτιαξε με την μπασίστρια/τραγουδίστρια <span style="color: lime;">Cindy Maynard</span> και παίζουν παλιομοδίτικο heavy rock με επιρροές από συγκροτήματα όπως οι <span style="color: red;">Blue Oyster Cult</span> και οι <span style="color: red;">Wishbone Ash</span>. Το cd τους <span style="color: orange;">In another time</span> κυκλοφόρησε πρόσφατα και περιέχει κάποια πολύ ωραία τραγούδια, άξια της προσοχής των απαιτητικών ακροατών, όπως τα <span style="color: yellow;">Citadel </span>και <span style="color: yellow;">Wing of the owl</span>. Λαμβάνοντας υπόψη και το όλο στυλ του Tippins που θυμίζει ρομαντικό δανδή, την Cindy που είναι αξιόλογο μωρό και το εξώφυλλο που παραπέμπει σε φανταστικούς κόσμους, το <span style="color: orange;">In another time</span> ως σύνολο έχει οπωσδήποτε θετικό πρόσημο και κάποιες μέτριες στιγμές του εύκολα παραβλέπονται.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-vYF66Vy9xpY/XQjclw8XOVI/AAAAAAAABbY/LleaPfDQE_Qa2t0ufta6BTqUBafxY5t-QCLcBGAs/s1600/a1439439709_10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-vYF66Vy9xpY/XQjclw8XOVI/AAAAAAAABbY/LleaPfDQE_Qa2t0ufta6BTqUBafxY5t-QCLcBGAs/s320/a1439439709_10.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι <span style="color: red;">Riot City</span>, μια καινούργια μπάντα από τον Καναδά. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από την ελληνική No Remorse το πρώτο τους cd με τίτλο<span style="color: orange;"> Burn the night</span>, το οποίο περιέχει παραδοσιακό Heavy Metal στο στυλ των<span style="color: red;"> Judas Priest</span>, με χαρακτηριστικές τσιρίδες, καλές-και όχι απλώς διεκπεραιωτικές-σόλο κιθάρες και πολύ δυνατά κομμάτια όπως τα <span style="color: yellow;">The hunter </span>και <span style="color: yellow;">Warrior of time</span>. Οι Καναδοί μας δημιούργησαν υψηλές προσδοκίες με την πρώτη τους κυκλοφορία και ευχόμαστε να συνεχίσουν στο ίδιο επίπεδο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-O1sr60s-as4/XQjcZq08PhI/AAAAAAAABbU/-n8HQ-kwzd40NsIsVymbxNmcyCUzpkc-wCLcBGAs/s1600/a4054287779_10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1199" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-O1sr60s-as4/XQjcZq08PhI/AAAAAAAABbU/-n8HQ-kwzd40NsIsVymbxNmcyCUzpkc-wCLcBGAs/s320/a4054287779_10.jpg" width="319" /></a></div>
<br />
Τέλος, πριν κάποιες μέρες κυκλοφόρησε και το <span style="color: orange;">New Organon </span>των <span style="color: red;">The Lord Weird Slough Feg</span>. Ο δίσκος κινείται στο γνώριμο προσωπικό ύφος της μπάντας και αποτελεί μια έντιμη κυκλοφορία με κάποιες πολύ καλές στιγμές και θεματολογία που καταπιάνεται με φιλοσοφικά θέματα και θεωρίες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-DWitLxKa-2k/XQjcyONR5tI/AAAAAAAABbg/xWtoPlCSNBsnhXFdPYrAwwhOT0Ss1mAVgCLcBGAs/s1600/slfeg%2Bnew%2Borganon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="500" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-DWitLxKa-2k/XQjcyONR5tI/AAAAAAAABbg/xWtoPlCSNBsnhXFdPYrAwwhOT0Ss1mAVgCLcBGAs/s320/slfeg%2Bnew%2Borganon.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Καλό καλοκαίρι λοιπόν και ίσως να επανέλθουμε σύντομα με σιδερένιες ονειρώξεις... </div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-21674420813942355152019-04-27T21:53:00.001+03:002022-04-17T14:11:38.996+03:00Παιχνίδια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Όπως ενδεχομένως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, πρόσφατα έλαβε χώρα στο Γκάζι η έκθεση παλιών παιχνιδιών <span style="color: red;">Vintage Toys 2019</span>. Την επισκέφτηκα φέτος για πρώτη φορά, παρέα με δύο μερακλήδες του χώρου, και με μεγάλη χαρά ξαναείδα παιχνίδια και περιοδικά με τα οποία έχω συνδέσει την παιδική μου ηλικία: <span style="color: cyan;">Playmobil</span>, φιγούρες <span style="color: cyan;">Masters of the Universe</span>, στρατιωτάκια, αυτοκινητάκια, <span style="color: orange;">Κάστρα και Πολιορκητές</span>, παλιά κόμιξ και πολλά άλλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ως πιτσιρικάς είχα πλήθος αγαπημένων παιχνιδιών, τα οποία-όπως συνηθίζεται-κάποια στιγμή μετά την ενηλικίωση τοποθετήθηκαν από τους γονείς σε κούτες ή σακούλες και πήραν τον δρόμο για το πατάρι ή ενδεχομένως και τον σκουπιδοτενεκέ (με εξαίρεση τα <a href="http://ironshadows.blogspot.com/2015/08/army-of-immortals.html">1/72 στρατιωτάκια</a> μου που τα έχω κρατήσει όλα). Η πρόσφατη επίσκεψη στην έκθεση με έκανε να αναρωτηθώ πόσα από αυτά έχουν διασωθεί, σε τι κατάσταση βρίσκονται και-το κυριότερο-τι συναισθήματα μπορούν να ξυπνήσουν στον σημερινό ενήλικα εαυτό μου. Έτσι, χωρίς μεγάλες προσδοκίες, επέδραμα στο πατρικό μου και κατόπιν ανακρίσεως των γονιών μου και σύντομου ψαξίματος, διαπίστωσα πως στο πατάρι βρισκόταν όντως μια σακούλα με παιχνίδια της παιδικής μου ηλικίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η σακούλα ανοίχτηκε και μέσα από ένα πέπλο σκόνης, αναδύθηκαν-πρώτοι και καλύτεροι-οι <span style="color: orange;">Κυρίαρχοι του Σύμπαντος</span> (<span style="color: cyan;">Masters of the Universe</span>), οι οποίοι κυκλοφορούσαν στην χώρα μας από την αμερικάνικη εταιρεία <span style="color: yellow;">Mattel</span>. Δυστυχώς, από τον υπέρτατο ήρωα του Σύμπαντος, τον θρυλικό <span style="color: red;">He-Man</span>, όπως και από τον αγαπημένο ρομποτικό ιππότη <span style="color: red;">Roboto</span>, δεν έχουν παραμείνει παρά κάποια αξεσουάρ για να θυμίζουν τις παλιές δόξες...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-bT-B9X1rhtc/XL4P7Go7Z4I/AAAAAAAABYo/PLkpadJaQeEujAycIHwkSBNyZ1Iwd2FkwCEwYBhgL/s1600/20190421_131533.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-bT-B9X1rhtc/XL4P7Go7Z4I/AAAAAAAABYo/PLkpadJaQeEujAycIHwkSBNyZ1Iwd2FkwCEwYBhgL/s320/20190421_131533.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Αντιθέτως, φαίνεται πως οι ηγέτες των κακών κατάφεραν και την έβγαλαν καθαρή (<span style="color: orange;"><i>Evil never dies</i></span>) αφού εντοπίστηκαν δύο φιγούρες του αρχικακού <span style="color: red;">Skeletor</span>, αλλά και ο διαβολικός <span style="color: red;">Hordak</span>, ο αρχηγός της τρομερής Ορδής, ο οποίος εμφανίζεται στην κάτωθι φωτογραφία παρέα με τον δικέφαλο <span style="color: red;">Two Bad</span> με τις πανίσχυρες γροθιές:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-hW9KmO5eSng/XL4OTJNXOlI/AAAAAAAABYI/Az4xh37ZwSsmjLNVgpZhnNnRttY53kOrQCLcBGAs/s1600/20190421_131019.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-hW9KmO5eSng/XL4OTJNXOlI/AAAAAAAABYI/Az4xh37ZwSsmjLNVgpZhnNnRttY53kOrQCLcBGAs/s320/20190421_131019.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Σε πολύ καλή κατάσταση ήταν και ο <span style="color: red;">King Hiss</span>, ο αρχηγός της ομάδας των Φιδανθρώπων, ο οποίος είχε την ιδιότητα να απεκδύεται την ανθρώπινη μορφή του και να μετατρέπεται από την μέση και πάνω σε μια μάζα από απειλητικά ερπετά (θυμίζοντας τους ερπετανθρώπους της Λεμούρια με τους οποίους ήρθε αντιμέτωπος ο βασιλιάς <span style="color: red;">Kull </span>στο διήγημα <span style="color: orange;">The Shadow Kingdom</span> του <span style="color: red;">Robert Howard</span>).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-rBw77i7CVlY/XME_HJZwleI/AAAAAAAABZQ/wzXdvgSpo1kL7Zn5dGQ8QS-DyY75JQC1gCLcBGAs/s1600/20190421_131324.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-rBw77i7CVlY/XME_HJZwleI/AAAAAAAABZQ/wzXdvgSpo1kL7Zn5dGQ8QS-DyY75JQC1gCLcBGAs/s320/20190421_131324.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-dhflFUOgQnY/XME_L6-UFdI/AAAAAAAABZU/kfy5TWiqU-8pYBaV8AGdwU4d_REefsr3QCLcBGAs/s1600/20190421_131428.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-dhflFUOgQnY/XME_L6-UFdI/AAAAAAAABZU/kfy5TWiqU-8pYBaV8AGdwU4d_REefsr3QCLcBGAs/s320/20190421_131428.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά τους Κυρίαρχους ανασύρθηκαν και έλαβαν θέση μάχης πολλά πλαστικά στρατιωτάκια τα οποία κυκλοφορούσαν παλιά στα καταστήματα παιχνιδιών. Μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο αποκάλυψε πως πρόκειται για κυκλοφορίες της ελληνικής εταιρείας <span style="color: orange;">SOLPA</span>, η οποία φαίνεται πως κυκλοφορούσε στην χώρα μας "πειρατικές" εκδόσεις της γνωστής στους μοντελιστές εταιρείας <span style="color: orange;">Airfix</span>. Τα συγκεκριμένα, εκτός από μεμονωμένα κουτιά με ορισμένο αριθμό στρατιωτών, μπορούσαν να αγοραστούν σε σετ με αντίπαλες μονάδες, οχυρώσεις, οχήματα, λέμβους, σημαίες κτλ. Αρκετά από αυτά που βρήκα πρέπει να προέρχονται από ένα τέτοιο σετ, με αντίπαλους Γερμανούς του Afrika Korps και Βρετανούς της 8ης Στρατιάς. Άξιες προσοχής είναι οι σημαίες με την σβάστικα, οι οποίες πολύ δύσκολα θα κυκλοφορούσαν σήμερα, λόγω του κυρίαρχου "αντιφασιστικού" κλίματος. Δυστυχώς, οι βρετανικές σημαίες έχουν όλες χαθεί, οπότε για τις ανάγκες της φωτογράφησης στήθηκαν καταχρηστικά οι αμερικάνικες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-S7atAq6a1m0/XL4Ovw-J5YI/AAAAAAAABYQ/zz9mBznv0nMZbkCzWnizy6vh7ANHbbcCACLcBGAs/s1600/20190421_130327.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-S7atAq6a1m0/XL4Ovw-J5YI/AAAAAAAABYQ/zz9mBznv0nMZbkCzWnizy6vh7ANHbbcCACLcBGAs/s320/20190421_130327.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Αλλά ενδιαφέροντα ευρήματα αποτελούν οι στρατιώτες της ΕΣΣΔ, οι οποίοι εκτός από το συνηθισμένο λαδί χρώμα, είχαν κυκλοφορήσει και σε κάποια περίεργα έντονα χρώματα, αλλά και κάποιοι άντρες της αντιτρομοκρατικής μονάδας SAS με χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-r9YEoRpRyj0/XL4PVhX47_I/AAAAAAAABYY/pu5kdeGEJCkkb8jEhuO0WLokUJaFK3vtwCLcBGAs/s1600/20190421_130719.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-r9YEoRpRyj0/XL4PVhX47_I/AAAAAAAABYY/pu5kdeGEJCkkb8jEhuO0WLokUJaFK3vtwCLcBGAs/s320/20190421_130719.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Τέλος, μια μπλε φιγούρα και μια κόκκινη βολίδα των Βίκινγκς αποτελούν τα μοναχικά απομεινάρια της συλλογής μου των <span style="color: orange;">Εξωγήινων Μονομάχων</span> και του κορυφαίου παιχνιδιού <span style="color: orange;">Κάστρα και Πολιορκητές</span>, αντιστοίχως.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-tgcZOTR-48c/XMSbR8c075I/AAAAAAAABaE/5EaXlkHVLCcnQ_twpXrue3cjR_g7D0QvACLcBGAs/s1600/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582%2B%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1203" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-tgcZOTR-48c/XMSbR8c075I/AAAAAAAABaE/5EaXlkHVLCcnQ_twpXrue3cjR_g7D0QvACLcBGAs/s320/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582%2B%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Εύκολα γίνεται αντιληπτό στους μυημένους πως τα παραπάνω δεν είναι απλά παιχνίδια αλλά αντικείμενα-φορείς μιας μεταφυσικής ενέργειας, την οποία έχουν συσσωρεύσει κατά την διάρκεια ατέλειωτων ωρών παιχνιδιού. Δεν είναι υπερβολή να γράψω πως κάπου μέσα στο άψυχο πλαστικό τους κρύβεται το μυστικό που ξεκλειδώνει τις πύλες που οδηγούν στην χαμένη παιδική ηλικία. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να αποσπάσω αυτό το μυστικό, και πέρα από κάποιες ευχάριστες αναμνήσεις που μου ξύπνησαν, διαπιστώνω πως οι δίοδοι παραμένουν ερμητικά κλειστές. Εκτός βέβαια, αν κάποιος αποφασίσει να έρθει σε ολική ρήξη με την ενήλικη Πραγματικότητα και βυθιστεί σε αυστηρώς ιδιωτικούς κόσμους. Αλλά πόσοι τολμούν να πληρώσουν το τίμημα για μια τέτοια μετάβαση;<br />
<br />
Τα παιχνίδια θα πάρουν ξανά τον δρόμο τους για το πατάρι μου και εγώ τον δρόμο της καθημερινής φθοράς, απλός νοσταλγός και για πάντα αποκλεισμένος από το παιδί που κάποτε υπήρξα... </div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-63025934899782212742019-04-16T22:49:00.002+03:002019-04-16T23:55:12.320+03:00Gene Wolfe 1931-2019<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Η χθεσινή πυρκαγιά που κατέστρεψε μέρος του ιστορικού γοτθικού ναού της Παναγίας των Παρισίων επισκίασε μια άλλη στενάχωρη είδηση: τον θάνατο του σημαντικότατου αμερικανού συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας <span style="color: red;">Gene Wolfe</span>. Για το διαμέτρημα και το έργο του εκλιπόντος μπορείτε να διαβάσετε αλλού. Για την παρούσα ανάρτηση-και ως μηχανικός ο ίδιος-κρατάω την δήλωση του πως οι δύο μεγάλες επιρροές του ήταν ο <span style="color: red;">G. K. Chesteron</span> και το <span style="color: lime;"><i>Marks’ [Standard] Handbook for [Mechanical] Engineers</i></span>. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-1n9M2pn5OaI/XLYtUwsXvvI/AAAAAAAABXo/DXJ_6kwqAKM6mDfS48lPIF1KOIFQZF-RgCLcBGAs/s1600/genewolfe.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="637" height="230" src="https://2.bp.blogspot.com/-1n9M2pn5OaI/XLYtUwsXvvI/AAAAAAAABXo/DXJ_6kwqAKM6mDfS48lPIF1KOIFQZF-RgCLcBGAs/s400/genewolfe.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εμείς που περιπλανηθήκαμε στην <span style="color: yellow;">Urth </span>του μακρινού μέλλοντος συντροφιά με τον <span style="color: red;">Severian </span>και πιστέψαμε στην έλευση του Νέου Ήλιου, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την λύπη μας για την απώλεια ενός μεγάλου ταξιδευτή. Farewell!</div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-24148603554777211322019-01-03T18:06:00.001+02:002019-01-03T18:21:10.812+02:00Enter 2019<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Το ιστολόγιο εύχεται καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους τους εκλεκτούς αναγνώστες του. Μακάρι πάντοτε να σας εμπνέει το πνεύμα της αναζήτησης και της περιπέτειας, μέγας εκφραστής του οποίου υπήρξε ο θρυλικός Κιμμέριος. Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος η χρονιά ξεκινάει με έναν πίνακα του <span style="color: red;">Stephen Fabian</span>, και η προτροπή δεν αλλάζει: <span style="color: orange;">forever fighting the world! </span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-TEYJaD_u0TY/XC4yJcjtyOI/AAAAAAAABS4/ZS2zn8bBogcXNAMe8PKmKx8fYc0fCUAtQCLcBGAs/s1600/fab-conan-tote1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="778" height="400" src="https://4.bp.blogspot.com/-TEYJaD_u0TY/XC4yJcjtyOI/AAAAAAAABS4/ZS2zn8bBogcXNAMe8PKmKx8fYc0fCUAtQCLcBGAs/s400/fab-conan-tote1.jpg" width="310" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-65388684329908189792018-11-20T07:49:00.001+02:002018-12-22T16:45:12.033+02:00Heavy Metal 1988-2018<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 τελείωνα το δημοτικό και ξεκινούσα το γυμνάσιο. Ήταν η εποχή που μέσω του μεγαλύτερου σε ηλικία αδελφού μου και (κυρίως) των φίλων του ήρθα σε επαφή με το Heavy Metal και την κουλτούρα του. Την ίδια εποχή, οι <span style="color: red;">Fifth Angel</span> κυκλοφορούσαν τον δεύτερο δίσκο τους με τίτλο <span style="color: orange;">Time will tell</span> (1989), χωρίς τον <span style="color: red;">James Byrd</span> και με ελαφρώς πιο εμπορικό προσανατολισμό σε σχέση με το ντεμπούτο τους. Ένα χρόνο νωρίτερα, οι <span style="color: red;">Manilla Road</span> είχαν κυκλοφορήσει το <span style="color: orange;">Out of the abyss</span> (1988) στην δισκογραφική εταιρεία του βιρτουόζου κιθαρίστα <span style="color: red;">David T. Chastain</span> (για την διανομή στην Αμερική). Επρόκειτο για τρομερές εποχές που το Heavy Metal βρισκόταν στο απόγειο του, πριν σημειωθεί η υποχώρηση της δεκαετίας του '90 με την έλευση του (για μένα αδιάφορου) grunge.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-i30DZ2CGrhA/W_HJSrpG2KI/AAAAAAAABSI/cQJgy_jXJ2AqjhMIK0QZUsRnkPrtcyx5QCLcBGAs/s1600/20181118_123405.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-i30DZ2CGrhA/W_HJSrpG2KI/AAAAAAAABSI/cQJgy_jXJ2AqjhMIK0QZUsRnkPrtcyx5QCLcBGAs/s320/20181118_123405.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Τότε που ξεκινούσε η επαφή μου με τον σκληρό ήχο δεν γνώριζα τους <span style="color: red;">FA </span>και τους <span style="color: red;">MR</span>. Τους έμαθα λίγο αργότερα και τελικά απέκτησα (μεταξύ άλλων) τόσο το <span style="color: orange;">Time will tell</span>, όσο και το <span style="color: orange;">Οut of the abyss</span>. Το πρώτο μου το έφερε ο πατέρας ενός φίλου που είχε βιντεοκλάμπ στο οποίο έφερνε και βινύλια κατόπιν παραγγελίας, ενώ το δεύτερο το αγόρασα από το δισκάδικο Happening που για ένα φεγγάρι είχε φέρει σε προσφορά πολλές κυκλοφορίες της εταιρείας Black Dragon (εννοείται πως και τα δύο καταστήματα δεν υπάρχουν πλέον). Υποθέτω πως αυτές οι αναμνήσεις ελάχιστους ενδιαφέρουν αλλά οφείλω να τις καταθέσω ως τεκμήρια μιας άλλης, ωραίας εποχής.<br />
<br />
Από τότε πέρασαν 30 χρόνια... Φτάνοντας στο 2018 τίποτα δεν θυμίζει τα τέλη της δεκαετίας του '80 που ξεκίνησε η περιπέτεια μας. Ωστόσο, μέσα στον Οκτώβριο είχαμε δύο μουσικές κυκλοφορίες που αξίζουν ιδιαίτερης μνείας, καθώς μας μεταφέρουν στην μαγική εκείνη εποχή και αφορούν τους μουσικούς που αναφέρονται στις πιο πάνω παραγράφους.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-FzCJKf_HRLk/W-hPxdUofII/AAAAAAAABR0/eE1Cwpqr32ES5kwBc0CXCyX8puNsOGmPgCLcBGAs/s1600/FA%2B3d%2Bsecret.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="790" data-original-width="790" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-FzCJKf_HRLk/W-hPxdUofII/AAAAAAAABR0/eE1Cwpqr32ES5kwBc0CXCyX8puNsOGmPgCLcBGAs/s320/FA%2B3d%2Bsecret.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Στις 26 Οκτωβρίου 2018 το Τρίτο Μυστικό επιτέλους αποκαλύφθηκε! Ο Πέμπτος Άγγελος επανήλθε πάνοπλος, κραδαίνοντας το πύρινο σπαθί του ενάντια σε ένα πλήθος δαιμονικών εχθρών στο όμορφο εξώφυλλο του <span style="color: orange;">The Third Secret</span> των αναγεννημένων <span style="color: red;">Fifth Angel</span>. Η μπάντα επέστρεψε με έναν πολύ καλό δίσκο, έχοντας στις τάξεις της τους κιθαρίστες <span style="color: red;">Kendall Bechtel</span> και <span style="color: red;">Ed Archer</span> (ο πρώτος έχει αναλάβει και τα φωνητικά), τον μπασίστα <span style="color: red;">John Macko</span> και τον περίφημο ντράμερ <span style="color: red;">Ken Mary</span>. To <span style="color: orange;">The Third Secret</span> περιέχει ωραίες συνθέσεις που-παρά την αναπόφευκτα μοντέρνα παραγωγή-παραπέμπουν στον παλιό ήχο της μπάντας και αναδεικνύονται χάρη στα πολύ καλά φωνητικά και την προσεγμένη κιθαριστική δουλειά του <span style="color: red;">Bechtel </span>(ο <span style="color: red;">Archer </span>δεν συμμετείχε στην ηχογράφηση του δίσκου). Αν και τριάντα χρόνια μετά δεν πρέπει να έχουμε πολύ υψηλές απαιτήσεις, η αλήθεια είναι πως το Τρίτο Μυστικό έχει να επιδείξει πολύ δυνατές στιγμές όπως τα <span style="color: yellow;">Stars are falling</span>, <span style="color: yellow;">We will rise</span>, <span style="color: yellow;">Can you hear me</span>, <span style="color: yellow;">Queen of thieves</span> και το ομώνυμο, και η ακρόαση του προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του κλασικού ήχου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-bNM7BWWT49I/W_MWqKguqTI/AAAAAAAABSU/LZOo2XMcu0gugyuzWF0bk-f3jMciutImQCLcBGAs/s1600/shelton%2Bchastain.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="650" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-bNM7BWWT49I/W_MWqKguqTI/AAAAAAAABSU/LZOo2XMcu0gugyuzWF0bk-f3jMciutImQCLcBGAs/s320/shelton%2Bchastain.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
O <span style="color: red;">Ken Mary</span> αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των <span style="color: red;">FA </span>με τον <span style="color: red;">David T. Chastain</span>, καθώς έχει παίξει τύμπανα σε κλασικά άλμπουμ του μεγάλου κιθαρίστα. Το μυθικό και το φανταστικό στοιχείο πάντοτε ασκούσαν γοητεία στον <span style="color: red;">Chastain</span>. Δεινός εκφραστής των ίδιων στοιχείων υπήρξε ο μακαρίτης <span style="color: red;">Mark "The Shark" Shelton</span> των <span style="color: red;">Manilla Road</span>. Έτσι, το 1988 και στον απόηχο της κυκλοφορίας του <span style="color: orange;">Out of the abyss</span>, ο <span style="color: red;">Chastain </span>πρότεινε στον Καρχαρία να συνεργαστούν, με τον δεύτερο να γράφει τους στίχους και να κάνει τα φωνητικά σε κάποιες συνθέσεις που είχε γράψει ο πρώτος. Το αποτέλεσμα ήταν κάποια demo sessions που παρέμεναν ξεχασμένα μέχρι τις αρχές του 2018 που οι δύο μουσικοί αποφάσισαν να τα κυκλοφορήσουν. Ακολούθησαν οι σχετικές ενέργειες, μεσολάβησε ο θάνατος του <span style="color: red;">Shelton</span>, και τελικά οι ηχογραφήσεις κυκλοφόρησαν από την εταιρεία Pure Steel, συμπτωματικά πάλι στις 26 Οκτωβρίου. Με γενικό τίτλο <span style="color: orange;">The Edge of Sanity</span>, η συνεργασία των δύο μουσικών μας προσφέρει τρεις συνθέσεις στο γνώριμο σκληρό και αιχμηρό ύφος του <span style="color: red;">Chastain</span>, συνδυασμένο με τα αγαπημένα φωνητικά του Καρχαρία. Βέβαια η ποιότητα του ήχου δεν είναι και η καλύτερη αλλά τα κομμάτια είναι εξαιρετικά, ειδικά το φιλόδοξο <span style="color: orange;">Orpheus descending</span> (το οποίο υπάρχει σε δύο διαφορετικές εκτελέσεις), με τις τρομερές κιθάρες του <span style="color: red;">Chastain</span> και τους ωραίους στίχους του <span style="color: red;">Shelton</span>. Η δε ατμόσφαιρα είναι τέτοια που ταξιδεύει τον ακροατή πίσω στα 1988, τον καιρό της μεγάλης ακμής των δύο μουσικών.<br />
<br />
Βλέπουμε λοιπόν πως παρά τα χρόνια που περνάνε, η μουσική μας εξακολουθεί να μας επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις. Και αν και η εφηβική ηλικία μας έχει πλέον χαθεί στο παρελθόν, μας δίνονται ακόμα ευκαιρίες για μια μυστική και υπερβατική σύνδεση μαζί της. Αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα... <br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;">Στην πρώτη φωτογραφία: αξιολόγηση δίσκων της στήλης <span style="color: cyan;">Swords </span>του Χ. "Warlord" Π. σε ένα από τα πρώτα Metal Hammer που αγόρασα πιτσιρικάς (1989). Αυστηρές βαθμολογίες και αναφορά στα <span style="color: orange;">Time will tell</span> και <span style="color: orange;">Out of the abyss</span>, καθώς και στο <span style="color: orange;">Within the heat</span> του <span style="color: red;"><span style="color: orange;">Chastain</span></span>. Από το προσωπικό αρχείο του Κιμμέριου. <span style="color: cyan;">Coroner</span> και <span style="color: cyan;">Oliver Magnum</span> κάποια άλλη φορά...</span></div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-57931529420697165142018-11-03T23:51:00.001+02:002018-11-19T09:39:02.533+02:00People of the Dark<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πήγα στη Σπηλιά του Ντάγκον για να ξεπαστρέψω τον Ρίτσαρντ Μπρεντ...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-qSMQShUO_38/W94YT0IEkKI/AAAAAAAABRc/eOxBp_6yixIsU-rR0cTc14grJuAUVmPVwCLcBGAs/s1600/people%2Bof%2Bthe%2Bdark.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="673" height="400" src="https://2.bp.blogspot.com/-qSMQShUO_38/W94YT0IEkKI/AAAAAAAABRc/eOxBp_6yixIsU-rR0cTc14grJuAUVmPVwCLcBGAs/s400/people%2Bof%2Bthe%2Bdark.jpg" width="280" /></a></div>
<br /></div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-67252462476604753452018-08-09T22:52:00.002+03:002018-08-21T11:03:17.492+03:00Worse things waiting<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Το παρόν ιστολόγιο απεχθάνεται την έλλειψη πρωτοτυπίας και τα αναμασήματα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι αναρτήσεις έχουν γίνει πιο αραιές: αν δεν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον και πρωτότυπο για να γράψουμε (πάντα με βάση τα δικά μας κριτήρια), θεωρούμε προτιμότερο να μην γράψουμε τίποτα. Όμως το καθήκον μας απέναντι στους μυημένους αναγνώστες παραμένει και κάθε τόσο μας καλεί στις επάλξεις για να προσφέρουμε κάτι διαφορετικό στους λίγους εκλεκτούς που ψάχνονται παραπάνω από τον ανιαρό μέσο όρο. Ο τελευταίος περιλαμβάνει (αλλά δεν εξαντλείται σε) κοπελίτσες και κυριούλες που διαβάζουν και γράφουν γλυκερά παραμυθάκια, άτομα με επιδερμική επαφή με τον χώρο και ανύπαρκτα
αισθητικά κριτήρια, "αναγνώστες" που στην ουσία δεν διαβάζουν βιβλία αλλά ασχολούνται με τηλεοπτικές σειρές και
βιντεοπαιχνίδια και πολλούς άλλους, η περιγραφή των οποίων θα έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο ξεχωριστής ανάρτησης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Ευτυχώς όμως, πάντα θα υπάρχουν πολύ <i>χειρότερα πράγματα</i> από την κοινοτοπία και τους ξενέρωτους, τα οποία θα <i>περιμένουν </i>τον υποψιασμένο αναγνώστη για να τον αρπάξουν και να τον βυθίσουν σε αυθεντικούς κόσμους σκοτεινής φαντασίας...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Qm6mNYbm4PE/W0L4WaGl1CI/AAAAAAAABOs/Pl-VZp8T0VYT0vl_E6PixcEWcAgp7QuQQCLcBGAs/s1600/Worse_things_waiting.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="297" data-original-width="200" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-Qm6mNYbm4PE/W0L4WaGl1CI/AAAAAAAABOs/Pl-VZp8T0VYT0vl_E6PixcEWcAgp7QuQQCLcBGAs/s320/Worse_things_waiting.jpg" width="215" /></a></div>
<br />
Η ιστορία ξεκινάει με τον <span style="color: red;">Karl Edward Wagner</span>. Ο <span style="color: red;">KEW </span>έτρεφε μεγάλη αγάπη για τα παλιά pulp περιοδικά. Καρπός αυτής της αγάπης ήταν ο θρυλικός εκδοτικός οίκος <span style="color: cyan;">Carcosa</span>, τον οποίο ο <span style="color: red;">KEW</span> ίδρυσε μαζί με τους <span style="color: red;">David Drake</span> και <span style="color: red;">Jim Groce</span> το 1973, με σκοπό την έκδοση ιστοριών παλιών συγγραφέων των pulps.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-H5JHBcrKdQg/W0myap2nNdI/AAAAAAAABPQ/TCIXQjMa8C4aADz3EnM6fA4EP5urT4VEgCLcBGAs/s1600/Carcosa_logo.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="293" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-H5JHBcrKdQg/W0myap2nNdI/AAAAAAAABPQ/TCIXQjMa8C4aADz3EnM6fA4EP5urT4VEgCLcBGAs/s320/Carcosa_logo.png" width="275" /></a></div>
<br />
Η <span style="color: cyan;">Carcosa Press</span> κυκλοφόρησε μόνο τέσσερις τίτλους, σε φροντισμένους σκληρόδετους τόμους που σήμερα έχουν αποκτήσει συλλεκτική αξία. Το πρώτο βιβλίο των εκδόσεων ήταν η συλλογή διηγημάτων fantasy και τρόμου <span style="color: orange;">Worse things waiting</span> του αμερικανού συγγραφέα <span style="color: red;">Manly Wade Wellman</span> (για τον οποίο έχουμε γράψει και σε
<a href="http://ironshadows.blogspot.com/2016/07/who-fears-devil.html">παλαιότερη ανάρτηση</a>). Η συγκεκριμένη συλλογή προοριζόταν αρχικά να εκδοθεί από τον εκδοτικό οίκο <span style="color: cyan;">Arkham House</span> του <span style="color: red;">August Derleth</span>, αλλά η κυκλοφορία της ματαιώθηκε λόγω του θανάτου του <span style="color: red;">Derleth </span>με αποτέλεσμα ο <span style="color: red;">KEW </span>και οι συνεργάτες του να αναλάβουν το εγχείρημα. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1973 και περιείχε δύο ποιήματα και 28 ιστορίες του <span style="color: red;">ΜWW</span>, ενώ την εικονογράφηση του ανέλαβε ένας άλλος θρύλος των pulps, ο <span style="color: red;">Lee Brown Coye</span>. Το 1975 κέρδισε το βραβείο <span style="color: cyan;">World Fantasy</span> στην κατηγορία της καλύτερης ανθολογίας. Δυστυχώς στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε κάποια επανέκδοση με αποτέλεσμα το βιβλίο να βρίσκεται δύσκολα και σε αρκετά υψηλές τιμές.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-LmDUn_23E3o/W2n7wntBy9I/AAAAAAAABQA/rF5GjUIjao8HBxG3dYABgtPEiSMClAaMQCLcBGAs/s1600/ManlyWWellman2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="361" data-original-width="241" height="400" src="https://3.bp.blogspot.com/-LmDUn_23E3o/W2n7wntBy9I/AAAAAAAABQA/rF5GjUIjao8HBxG3dYABgtPEiSMClAaMQCLcBGAs/s400/ManlyWWellman2.jpg" width="266" /><span style="color: red;"></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #0000ee;"><span style="color: red;">Manly Wade </span><span style="color: red;">Wellman</span><u><br /></u></span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Με ιδιαίτερη χαρά λοιπόν διάβασα την ανακοίνωση των εκδόσεων <span style="color: cyan;">Shadowridge Press</span> πριν από μερικούς μήνες για την επικείμενη επανέκδοση της περίφημης συλλογής του <span style="color: red;">MWW</span>. Πράγματι, το βιβλίο κυκλοφόρησε μέσα στον Μάιο του 2018 σε μια χορταστική έκδοση 460 σελίδων. Μέσα σε αυτές βρίσκουμε κάποιες από τις καλύτερες ιστορίες του συγγραφέα, που δημοσιεύτηκαν σε ένα διάστημα 20 περίπου ετών σε περιοδικά όπως τα <span style="color: cyan;">Weird Tales</span> και <span style="color: cyan;">The Magazine of Fantasy and Science Fiction</span>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ποια είναι λοιπόν τα <i>χειρότερα πράγματα</i> <i>που περιμένουν</i> μέσα στο βιβλίο του <span style="color: red;">Wellman</span>; Mεταξύ τους βρίσκουμε απέθαντους και βρυκόλακες, μάγους που απαγγέλλουν διαβολικά ξόρκια από παράξενα βιβλία, φαντάσματα και δαιμονικά πλάσματα, ανθρωποφάγες καλύβες (!) που παραμονεύουν τους ανυποψίαστους σε ερημικά μέρη (τα αποτρόπαια gardinels) και πολλά άλλα. Ορισμένες από τις ιστορίες (οι πιο αδύναμες της συλλογής) έχουν ινδιάνικα θέματα, ενώ άλλες αποτελούν υπερφυσικές διηγήσεις τοποθετημένες στην εποχή του Αμερικάνικου Εμφυλίου. Παρά το χαρακτηριστικό "αμερικάνικο" χρώμα πολλών από αυτές, ο συγγραφέας φροντίζει να τις συνδέει με την μαγική παράδοση της Ευρώπης χάρη στην ευρυμάθεια του, προσδίδοντας τους επιπλέον ενδιαφέρον. Κάποια από τα διηγήματα που ξεχωρίζουν είναι το <span style="color: yellow;">Larroes catch meddlers</span> με τους δύο κλέφτες που αναζητούν έναν θησαυρό των Νοτίων σε ένα παλιό σπίτι με την βοήθεια του τρομερού Χεριού της Δόξας (Hand of glory), το <span style="color: yellow;">The terrible parchment</span> που δημοσιεύτηκε στο <span style="color: cyan;">Weird Tales</span> κάποιους μήνες μετά τον θάνατο του του <span style="color: red;">H. P. Lovecraft</span> και ήταν αφιερωμένο στην μνήμη του, το ανατριχιαστικό <span style="color: yellow;">Where angels fear...</span>, τα βαμπιρικά <span style="color: yellow;">School for the unspeakable</span> και <span style="color: yellow;">When it was moonlight</span>, το <span style="color: yellow;">The witch's cat</span> με μια απρόσμενη και συγκινητική αναφορά στον Marco Bozzaris (!!). Οι καλύτερες στιγμές της συλλογής είναι οι ιστορίες <span style="color: yellow;">Fearful Rock</span> και <span style="color: yellow;">Coven</span> που κλείνουν το βιβλίο. Στην πρώτη, δύο πρώην στρατιωτικοί των Βορείων έρχονται αντιμέτωποι με το νεκροζώντανο Κακό που στοιχειώνει μια περιοχή, ενώ στην δεύτερη ο ένας από τους ήρωες της προηγούμενης ιστορίας τα βάζει με μια σύναξη μαγισσών και το δαιμονικό όν που την ελέγχει. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στα αλλόκοτα ασπρόμαυρα σχέδια του <span style="color: red;">LBC</span> που συνοδεύουν πολλές από τις ιστορίες και δημιουργούν μια δυσοίωνη και μακάβρια ατμόσφαιρα.<br />
<br />
Το <span style="color: orange;">Worse things waiting</span> είναι μια έκδοση που μας ταξιδεύει στις ένδοξες εποχές των pulps και αποτελεί τεκμήριο για την ποιότητα που πολύ συχνά (αλλά όχι πάντα) κρυβόταν στις σελίδες των φτηνών αυτών περιοδικών. Στην περίπτωση του <span style="color: red;">Wellman</span>, η ποιότητα αυτή εκφράστηκε μέσω των ιδιαίτερων θεμάτων, του ήρεμου στυλ αφήγησης και κάποιων μικρών λεπτομερειών που φρόντιζε να προσθέτει στα διηγήματα του ώστε να κάνουν την διαφορά. Χωρίς να είναι κάποιος λογοτέχνης αξιώσεων (δεν είναι αυτό το ζητούμενο άλλωστε),<span style="color: red;"> </span>υπήρξε μια έντιμη και αυθεντική φωνή που ήξερε πολύ καλά πως να πει μια ιστορία. Αυτός είναι και ο λόγος που το έργο του συνεχίζει να παρουσιάζει ενδιαφέρον στις μέρες μας και δεν έχει ξεχαστεί.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-bQxNRMzlWSE/W0RClNqDpNI/AAAAAAAABO4/FhwRbdxdoRQIash1shrdZzyCP05E822ngCLcBGAs/s1600/lbc73a.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="471" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-bQxNRMzlWSE/W0RClNqDpNI/AAAAAAAABO4/FhwRbdxdoRQIash1shrdZzyCP05E822ngCLcBGAs/s400/lbc73a.jpg" width="250" /></a> </div>
<br />
Εκφράζοντας την ευχή να έχουμε σύντομα την χαρά να δούμε κάποια επανέκδοση και των υπόλοιπων τίτλων της<span style="color: cyan;"> Carcosa Press</span>, ευχόμαστε καλές αναζητήσεις και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλες και σε όλους, κλείνοντας με μια αγαπημένη γραμμή από το <span style="color: orange;">Worse things waiting</span>:<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;"><i> Elva Gauber, the blood drinker by night, had revived.</i></span></div>
</div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-64460135745792148922018-07-30T01:32:00.000+03:002018-07-30T18:07:49.145+03:00Ιούλιος 2018<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Οι τελευταίες μέρες σημαδεύτηκαν από άσχημα γεγονότα. Το σημαντικότερο είναι φυσικά η καταστροφική πυρκαγιά που κατέκαψε το Μάτι και προκάλεσε τον θάνατο περισσότερων από ενενήντα ανθρώπων. Γνωρίζω καλά την ευρύτερη περιοχή, την έχω συνδέσει με ωραίες στιγμές, παλιούς (και νέους) φίλους και ανεκπλήρωτους (ή τέλος πάντων ημιαποτυχημένους) έρωτες. Είναι ιδιαίτερη λοιπόν η στεναχώρια μου για το μεγάλο κακό που προκάλεσε η φωτιά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπήρξε όμως και ένα ακόμα γεγονός, σημαντικό για τον μικρόκοσμο τον δικό μου και πολλών άλλων, που μας προκάλεσε θλίψη: ο θάνατος του <span style="color: red;">Mark Shelton</span>, τραγουδιστή και κιθαρίστα των μεγάλων <span style="color: red;">Manilla Road</span>. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-mKqC94_t98U/W143_BeWqVI/AAAAAAAABPs/e0un0mbhR48-vHGlZKDRjgO-1be9_hAIACLcBGAs/s1600/Mark%2Bshelton%2Brip.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="589" data-original-width="1564" height="150" src="https://4.bp.blogspot.com/-mKqC94_t98U/W143_BeWqVI/AAAAAAAABPs/e0un0mbhR48-vHGlZKDRjgO-1be9_hAIACLcBGAs/s400/Mark%2Bshelton%2Brip.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ήδη έχουν γραφτεί πολλά στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον θάνατο του Καρχαρία και δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα τα πολλά λόγια. Θα περιοριστώ να γράψω πως εκτός από σπουδαίος και έντιμος μουσικός, ο <span style="color: red;">Mark Shelton</span> ήταν και ιδιαίτερα διαβασμένος, πράγμα που γίνεται εμφανές από την θεματολογία και τους στίχους των <span style="color: red;">MR</span>, και το οποίο τους τοποθετεί πολλά επίπεδα πάνω από διάφορες καρικατούρες που ισχυρίζονται πως παίζουν επικό Metal. Είχα την τύχη να συνομιλήσω για λίγα λεπτά μαζί του στο κλαμπ Texas μετά την πρώτη συναυλία των <span style="color: red;">MR </span>στην Ελλάδα και διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα ευγενή και προσιτό άνθρωπο χωρίς ίχνος έπαρσης. Του απευθύνω χαιρετισμό με τούτη εδώ την ανάρτηση, ζητώντας του συγγνώμη που δεν είχα παρακολουθήσει την δισκογραφία των <span style="color: red;">ΜR </span>τα τελευταία χρόνια, αλλά και για το ότι δεν ήπια αμέσως μια μπύρα προς τιμή του μόλις έμαθα για τον θάνατο του (για το δεύτερο επανορθώνω απόψε υπό τους ήχους των τραγουδιών του). Το Ένατο Κύμα, ο Δρόμος των Βασιλέων, το Άστρο του Δράκου... Το Δόρυ του Tiw, οι Φωτιές του Άρη, η Νεκρόπολη και οι Μούσες του Ελικώνα... Τόσες πολλές εικόνες που συντρόφεψαν τα νιάτα μας, τα οποία χάνονται μαζί με τους ήρωες μας και τα μέρη της παιδικής μας ηλικίας...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: orange;">This is the way of life<br />As day must turn to night<br />The Star shall fade away<br />As we must all one day</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα επανέλθουμε σύντομα με <i>χειρότερα πράγματα</i>...</div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-89019723061079313442018-06-30T21:02:00.001+03:002018-06-30T21:02:17.310+03:00 Harlan Ellison 1934-2018<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Το ιστολόγιο εύχεται καλό ταξίδι σε έναν από τους μεγάλους του χώρου. RIP λοιπόν, αν και αμφιβάλλω αν μια τέτοια εκρηκτική φυσιογνωμία θα αναπαυθεί ειρηνικά.</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-DThftK9poWc/WzfDcH0mvFI/AAAAAAAABOQ/sunQbip-o4Alcj6nbadvCUFsT1BynOZngCLcBGAs/s1600/harlan-ellison.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="1000" height="225" src="https://4.bp.blogspot.com/-DThftK9poWc/WzfDcH0mvFI/AAAAAAAABOQ/sunQbip-o4Alcj6nbadvCUFsT1BynOZngCLcBGAs/s400/harlan-ellison.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-22294062295734663362018-05-02T22:51:00.000+03:002018-05-02T22:51:21.061+03:00Legion from the Shadows<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;">The light is falling, no dawn for Roman dogs. <br />
The last king of Pictdom leads a clan across the moor. <br />
</span><span style="color: red;"> </span></div>
Η ιστορική έρευνα μας πληροφορεί πως οι Πίκτες υπήρξαν ένα σύνολο φυλών που
κατοικούσαν σε εδάφη της σημερινής Σκωτίας. Πρόκειται για έναν-εν
πολλοίς-μυστηριώδη λαό που είχε αιχμαλωτίσει την φαντασία του
<span style="color: orange;">Robert E. Howard<span style="color: black;">, </span></span>με
αποτέλεσμα να αποτελεί θέμα στο οποίο επανέρχεται ο συγγραφέας σε όλη
την διάρκεια του έργου του. Η σαγήνη που ασκούσαν οι Πίκτες στον <span style="color: orange;">REH</span>
βρίσκει την κορυφαία εκδήλωση της στις περιπέτειες του <span style="color: lime;">Bran Mak Morn</span>.<br />
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-nGl1qgtwz_8/WplRMw0snkI/AAAAAAAABKI/qXz2B4_bnS88El5sJpi6DwRY3LZPg14MgCLcBGAs/s1600/bran%2Bfinlay.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1147" data-original-width="1600" height="286" src="https://3.bp.blogspot.com/-nGl1qgtwz_8/WplRMw0snkI/AAAAAAAABKI/qXz2B4_bnS88El5sJpi6DwRY3LZPg14MgCLcBGAs/s400/bran%2Bfinlay.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: red;">Virgil Finlay - Worms of the Earth</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Ο Bran Mak Morn είναι βασιλιάς των Πικτών,
που παρουσιάζονται από τον <span style="color: orange;">REH</span> ως μια πανάρχαια φυλή που στα χρόνια του Bran έχει εκφυλιστεί και
οπισθοδρομήσει στην κλίμακα της εξέλιξης. Oυσιαστικά πρωταγωνιστεί σε τρεις ιστορίες που έγραψε ο συγγραφέας από το Τέξας, οι οποίες λαμβάνουν χώρα την εποχή της ρωμαϊκής
κατάκτησης της Βρετανίας. Η διασημότερη από αυτές είναι το διήγημα <span style="color: red;">Worms of the Earth </span>(περιοδικό Weird Tales, 1932). Σε αυτήν, η επιθυμία του Πίκτη βασιλιά να εκδικηθεί έναν Ρωμαίο αξιωματούχο που σταύρωσε έναν άνθρωπο της φυλής του, θα τον οδηγήσει σε ανίερα μονοπάτια αφού θα αναζητήσει την βοήθεια των Σκουληκιών της Γης, μιας βδελυρής ερπετοειδούς φυλής που κατοικεί σε υπόγεια λαγούμια και λατρεύει την φοβερή Μαύρη Πέτρα. Ο σκοπός του θα εκπληρωθεί αλλά ο Πίκτης θα διαπιστώσει πως κάποιες δυνάμεις είναι καλύτερο να τις αφήνεις να λουφάζουν στο σκοτάδι παρά να τις επικαλείσαι. Το μίασμα της Μαύρης Πέτρας θα τον σημαδεύει στο εξής και κάποιοι λογαριασμοί θα παραμείνουν ανοικτοί...<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img class="CSS_LIGHTBOX_SCALED_IMAGE_IMG" src="https://2.bp.blogspot.com/-pFAyWEwXxtE/UDG4WYu5VeI/AAAAAAAAAhs/GkHXCJA-MhE/s1600/bran+mak.jpg" style="height: 315px; margin-left: auto; margin-right: auto; width: 400px;" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: red;">Jeff Jones - Worms of the Earth</span></td></tr>
</tbody></table>
</div>
<br />
Τους λογαριασμούς αυτούς ανέλαβε να κλείσει ο <span style="color: orange;">Karl Edward Wagner</span> τέσσερις δεκαετίες αργότερα. Ο <span style="color: orange;">KEW </span>ήταν πάρα πολύ καλός γνώστης του έργου του <span style="color: orange;">REH </span>και μάλλον αυτός ήταν ο λόγος που ο <span style="color: orange;">Glenn Lord</span> του ζήτησε να γράψει κάποιες επιπλέον περιπέτειες ηρώων του τεξανού συγγραφέα. Το αποτέλεσμα ήταν δύο νουβέλες, αν και υπήρχαν σχέδια για περισσότερα βιβλία. Η μια από αυτές είναι το <span style="color: red;">Legion from the Shadows</span> (1976) και έχει πρωταγωνιστή τον Πίκτη βασιλιά (η άλλη είναι το <span style="color: red;">Road of Kings</span> του 1979 με ήρωα τον Κιμμέριο).<br />
<br />
Στο <span style="color: red;">LftS</span>, o <span style="color: orange;">KEW </span>δίνει συνέχεια στα γεγονότα του <span style="color: red;">WotE</span>, συνδυάζοντας τα με μια δική του εκδοχή για την τύχη της "χαμένης" ρωμαϊκής λεγεώνας ΙΧ. Χαρακτήρες από το διήγημα του <span style="color: orange;">REΗ </span>όπως η μάγισσα Atla εμφανίζονται ξανά, ενώ ο <span style="color: orange;">KEW </span>εισάγει και νέα πρόσωπα όπως η αδελφή του Bran, Morgain. Το ξεκίνημα της ιστορίας βρίσκει τον Bran να έχει συγκεντρώσει μια ορδή Πικτών και να βαδίζουν για να καταστρέψουν μια ρωμαϊκή δύναμη που έχει εισβάλει στα εδάφη τους. Φτάνοντας στο ρωμαϊκό στρατόπεδο, το βρίσκουν κατεστραμμένο και τους όλους τους λεγεωνάριους αποκεφαλισμένους με τα κεφάλια τους να έχουν εξαφανιστεί. Το μυστήριο θα λυθεί λίγο αργότερα όταν τα Σκουλήκια θα απαγάγουν την Morgain, οδηγώντας τον Bran σε μια νέα κάθοδο στον υπόγειο κόσμο τους προκειμένου να την σώσει. Στα κολασμένα σπήλαια του Λαού του Σκοταδιου, ο βασιλιάς θα έρθει αντιμέτωπος με τους απογόνους της IX λεγεώνας που έχουν συγκροτήσει την Λεγεώνα Infernalis, αλλά και έναν μάγο της φυλής των ερπετανθρώπων, των προαιώνιων εχθρών των Πικτών και της ανθρωπότητας. Θα μπορέσει ο Bran να αντιμετωπίσει τους κινδύνους των ανήλιαγων σηράγγων, να σώσει την Morgain και να ματαιώσει τα καταχθόνια σχέδια του σατανικού Ssrhythssaa; Η απάντηση είναι αναμενόμενη αλλά δεν παύει να έχει ενδιαφέρον η πορεία προς αυτή. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-V_XCI32KekU/WpmLfASYFuI/AAAAAAAABKk/V5g3176kmUAQoV6Whht788NpSEBYFqgOQCLcBGAs/s1600/bran%2Bjj%2Blegion.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="395" data-original-width="500" height="315" src="https://4.bp.blogspot.com/-V_XCI32KekU/WpmLfASYFuI/AAAAAAAABKk/V5g3176kmUAQoV6Whht788NpSEBYFqgOQCLcBGAs/s400/bran%2Bjj%2Blegion.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Το <span style="color: red;">LftS </span>είναι μια ιστορία σκοτεινού fantasy, στην οποία εντοπίζονται αρκετά στοιχεία λαβκραφτικού τρόμου (ο <span style="color: orange;">KEW </span>πάντοτε θεωρούσε τον εαυτό του συγγραφέα τρόμου). Επιπλέον, ο αναγνώστης διαπιστώνει και επιρροές από τα κλασικά γοτθικά μυθιστορήματα τα οποία o συγγραφέας αγαπούσε: το μοναχικό κάστρο, η αθώα ηρωίδα που κινδυνεύει από τον διαβολικό κακό, η βαριά και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ο <span style="color: orange;">KEW </span>ενσωματώνει στην διήγηση του πολλές αναφορές στο έργο του <span style="color: orange;">REH</span>, αλλά θα έλεγα πως έχει επιλέξει μια πιο συμβατική και διεκπεραιωτική προσέγγιση για το υλικό του σε σχέση με τo ύφος των πρωτότυπων ιστοριών του Τεξανού. Κάποιες χτυπητές αδυναμίες εντοπίζονται, όπως ορισμένα σημεία που δίνουν την εντύπωση πως έχουν γραφτεί βιαστικά,και άλλα στα οποία λείπει η δράση και οι ρυθμοί της ιστορίας πέφτουν αισθητά. Ένα ακόμη σημείο που μπορεί να φανεί προβληματικό σε ορισμένους είναι το γεγονός πως, ενώ η πλοκή είναι τοποθετημένη σε ένα σαφές ιστορικό πλαίσιο, οι πρωταγωνιστές σκέφτονται και εκφράζονται με έναν τρόπο αταίριαστο με τη συγκεκριμένη εποχή. Για τους λόγους αυτούς, το <span style="color: red;">LftS</span><span style="color: red;"> </span>υπολείπεται τόσο των ιστοριών του <span style="color: orange;">REH </span>των οποίων την άγρια δύναμη δεν διαθέτει, αλλά και των ιστοριών του Kane που έγραψε ο <span style="color: orange;">KEW</span>. Ωστόσο, διαβάζεται ευχάριστα, έχει μερικές δυνατές σκηνές και μια ενδιαφέρουσα ανατροπή στο τέλος. Και φυσικά, αποτελεί ένα είδος "συνεργασίας" δύο σημαντικότατων συγγραφέων του χώρου και-επομένως-απαραίτητη προσθήκη στην βιβλιοθήκη κάθε αναγνώστη και συλλέκτη του είδους.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Η πρώτη έκδοση του<span style="color: red;"> LftS</span><span style="color: red;"> </span>είχε ένα όμορφο εξώφυλλο του <span style="color: orange;">Jeff Jones</span> στο οποίο απεικονίζεται ο Bran κατά την διάρκεια της τελικής σύγκρουσης με την δαιμονική λεγεώνα Infernalis. Οι εκδόσεις Baen κυκλοφόρησαν το βιβλίο το 1988 με ένα καλό αλλά ατυχές εξώφυλλο του <span style="color: orange;">Ken Kelly</span>, στο οποίο ο Πίκτης παρουσιάζεται όμοιος με τον Conan, κόντρα σε κάθε περιγραφή των <span style="color: orange;">REH</span> και <span style="color: orange;">KEW</span>. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Tc2w27_rYnQ/Wp19WFAj9QI/AAAAAAAABLE/RlHeO8j7MjAAXAgZrpJWM1EXELA2rzjMQCLcBGAs/s1600/lfts_kk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="371" data-original-width="231" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-Tc2w27_rYnQ/Wp19WFAj9QI/AAAAAAAABLE/RlHeO8j7MjAAXAgZrpJWM1EXELA2rzjMQCLcBGAs/s320/lfts_kk.jpg" width="199" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Εκτός από τους <span style="color: orange;">Jones </span>και <span style="color: orange;">Kelly</span>, o Πίκτης βασιλιάς είχε την τύχη να τον απεικονίσουν και άλλοι σπουδαιοί εικονογράφοι του χώρου. Ο <span style="color: orange;">Virgil Finlay</span> σχεδίασε με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα Σκουλήκια της Γης και τη στιγμή που ο Bran έρχεται αντιμέτωπος μαζί τους στον Kύκλο του Dagon, για μια επανέκδοση του <span style="color: red;">WotE </span>το 1953, ενώ ο <span style="color: orange;">Frank Frazetta</span> μας χάρισε ένα ζοφερό πίνακα με έναν Bran Mak Morn που εκπέμπει αρχέγονο πρωτογονισμό.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-eJeJXLecGLQ/WppkB1ao5ZI/AAAAAAAABK0/xJTEKRQFKVsQdSyfjW-fQQER44W4bAwdQCLcBGAs/s1600/bran%2Bff.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1521" data-original-width="1174" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-eJeJXLecGLQ/WppkB1ao5ZI/AAAAAAAABK0/xJTEKRQFKVsQdSyfjW-fQQER44W4bAwdQCLcBGAs/s400/bran%2Bff.JPG" width="307" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: red;">Frank Frazetta - Bran Mak Morn</span></td></tr>
</tbody></table>
Για τους φίλους των κόμιξ, στα τεύχη 16 και 17 του ασπρόμαυρου <span style="color: red;">Savage Sword of Conan </span>παρουσιάστηκε η διασκευή του <span style="color: red;">WotE</span>, σε σενάριο <span style="color: orange;">Roy Thomas</span> και εικονογράφηση των <span style="color: orange;">Barry W. Smith </span>(που σχεδίασε τις πρώτες σελίδες της ιστορίας) και <span style="color: orange;">Tim Conrad</span> (ο οποίος ανέλαβε να ολοκληρώσει την ιστορία μετά την αποχώρηση του <span style="color: orange;">BWS</span>). Η ίδια ιστορία κυκλοφόρησε σε έγχρωμη μορφή το 2000 σε μια προσεγμένη έκδοση από την Wandering Star & Cross Plains Comics.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-ZkWibqS2oqg/Wp-jGXeuruI/AAAAAAAABLU/G0bg6r96ZgotR-uQBcpZFRzp8CCKB-1KwCLcBGAs/s1600/bran%2Bmak%2Bmorn%2Bby%2Bbarry%2Bsmith.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="949" height="400" src="https://3.bp.blogspot.com/-ZkWibqS2oqg/Wp-jGXeuruI/AAAAAAAABLU/G0bg6r96ZgotR-uQBcpZFRzp8CCKB-1KwCLcBGAs/s400/bran%2Bmak%2Bmorn%2Bby%2Bbarry%2Bsmith.jpg" width="296" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: red;">Barry W. Smith - Bran Mak Morn</span></td></tr>
</tbody></table>
Το έπος του Bran Mak Morn δεν άφησε ασυγκίνητους ούτε τους metal μουσικούς: οι <span style="color: orange;">Eternal Champion </span>έχουν το κομμάτι <span style="color: red;">The Last King of Pictdom</span> (από το οποίο και οι στίχοι που ανοίγουν την ανάρτηση) στο <span style="color: red;">Armor of Ire</span> του 2016, ενώ πρόσφατα έμαθα πως οι <span style="color: orange;">Rosae Crucis</span> από την Ιταλία έχουν ήδη από το 2003 έναν ολόκληρο δίσκο εμπνευσμένο από το <span style="color: red;">WotE</span>.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ως επίλογο, σημειώνουμε πως ο <span style="color: orange;">KEW </span>έγραψε μια ακόμα νουβέλα με ήρωα τον Bran Mak Morn και τίτλο <span style="color: red;">Queen of the Night</span>. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν εκδόθηκε ποτέ, και μάλλον μαζεύει σκόνη στα συρτάρια κάποιου εκδοτικού οίκου. Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή σταθούμε τυχεροί και το δούμε να εκδίδεται. Οπωσδήποτε θα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, διότι η Λεγεώνα των Σκιών μπορεί να ηττήθηκε αλλά το μίασμα της Μαύρης Πέτρας παρέμεινε, και πολλές ιστορίες πρέπει να ειπωθούν ακόμη. Δυστυχώς όμως, φαίνεται πως υπάρχει έλλειψη αυτών που θα μπορούσαν να μας τις διηγηθούν. Έτσι, ο τελευταίος βασιλιάς των Πικτών μας ρίχνει ένα βλοσυρό βλέμμα και η φιγούρα του αρχίζει να ξεθωριάζει καθώς ο ήλιος βασιλεύει στον χερσότοπο. Αποσύρεται και αυτός στον κόσμο των αρχετύπων, από τον οποίο θα επιστρέψει σε ώρα ανάγκης, επικεφάλης των πολεμιστών του και βαμμένος με τα χρώματα του πολέμου. Έως τότε, απολαύστε τις γραπτές περιπέτειες του και ταξιδέψτε με τις εμπνευσμένες απεικονίσεις του.</div>
<br />
<span style="color: cyan;"><span style="font-size: x-small;">Στην ελληνική γλώσσα μπορείτε να διαβάσετε το <span style="color: red;">Worms of the Earth</span> στην
πρόσφατη έκδοση <span style="color: red;">Μπραν Μακ Μορν</span> των εκδόσεων Κλέος, αλλά και στην
παλιότερη συλλογή διηγημάτων τρόμου του <span style="color: orange;">REH</span> με τίτλο <span style="color: red;">Ο Μάυρος Λίθος</span> από
τις εκδόσεις Η Άγνωστη Καντάθ.</span></span><br />
<br /></div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-62372171438947362612018-03-09T11:53:00.000+02:002018-03-12T19:54:01.689+02:00Τεμαχισμένες αγάπες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;">Through my eyes I watch<br />
As you tried to run<br />
Over you I stand, with my smokin’ gun<br />
<br />
You can’t walk out on me now<br />
I couldn’t let you go<br />
If I can’t have you<br />
No one will<br />
I see them all through<br />
The eyes of a man</span> </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Έτσι μίλησε ο μανιακός με το τσεκούρι και έθεσε αξεπέραστα πρότυπα αντρικής στάσης: o ψυχοπαθής, ο διαβόητος, ο ηδονοβλεψίας, ο νούμερο ένα δημόσιος κίνδυνος, ο μεγάλος <span style="color: orange;">Lizzy Borden</span>. To 1985 ήταν η χρονιά του, όταν το τσεκούρι έπεσε ανελέητο πάνω στα κεφάλια των απίστων με το πρώτο LP της αμερικάνικης μπάντας με τίτλο <span style="color: red;">Love you to pieces</span>, ενώ η προαναγγελία του εγκλήματος είχε γίνει ένα χρόνο νωρίτερα με το EP <span style="color: red;">Give 'em the axe</span>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-u7EYj6KVcQ8/WoKVShIiwuI/AAAAAAAABJk/opAvAU3YHXIYqaKcKOfQ3ypgjcMiWrOZQCLcBGAs/s1600/lyt2pcs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-u7EYj6KVcQ8/WoKVShIiwuI/AAAAAAAABJk/opAvAU3YHXIYqaKcKOfQ3ypgjcMiWrOZQCLcBGAs/s320/lyt2pcs.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;">Flesh eater - she wants it deep, deep, deeper<br /> Flesh eater - I love to eat, eat, eat, eat her</span><br />
<br /></div>
Τα 80's υπήρξαν η δεκαετία της υπερβολής και της πρόκλησης, και οι <span style="color: orange;">Lizzy Borden</span> βρισκόντουσαν σε πλήρη σύμπνοια με το πνεύμα της εποχής. Αυτό γίνεται φανερό από το εξώφυλλο του <span style="color: red;">Love you to pieces</span>: σε μια πολυτελή (και αρκετά κιτς) κρεβατοκάμαρα, μια ερωτική ύπαρξη με σέξυ μαύρα εσώρουχα φαίνεται να μην ανησυχεί ιδιαίτερα για την απειλητική φιγούρα με το τσεκούρι που διακρίνεται στον καθρέπτη. Θα έπρεπε όμως να ξέρει καλύτερα! Γιατί ο <span style="color: orange;">Lizzy </span>θα αγαπήσει κάθε κομμάτι της! <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;">I see that you're all alone </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;">I've got the need to follow you home </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;">I'd like to be the shadow who stalks </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;">I'll lash out send your nerves into shock
</span></div>
<br />
Σαν τον ψυχοπαθή των στίχων του, ο <span style="color: orange;">Lizzy </span>ήθελε να παίξει και να σοκάρει τους σεμνότυφους και τους συμβιβασμένους: πρόκληση, παράνοια, διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης, σεξισμός, φαλλοκρατία. Όλα αυτά βέβαια δεν προκαλούν ιδιαίτερη αίσθηση σήμερα και θα είχαν μικρή σημασία, αν δεν υπήρχε η ίδια η μουσική. Και ως δίσκος, το ντεμπούτο της μπάντας από το Hollywood ανήκει στο πάνθεον του αμερικάνικου μεταλλικού ήχου.<br />
<br />
Στο <span style="color: red;">Love you to pieces</span> οι <span style="color: orange;">Lizzy Borden</span> προσφέρουν στον ακροατή πολύ καλό Heavy Metal, αιχμηρό αλλά και μελωδικό, με αρκετές επιρροές από τους <span style="color: orange;">Iron Maiden</span> και ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: τον ίδιο τον <span style="color: orange;">Lizzy </span>με το τρελαμένο βλέμμα, την θεατρική παρουσία, και (κυρίως) τη σπουδαία-και παραγνωρισμένη-φωνή. Κομμάτια όπως τα <span style="color: yellow;">Flesheater</span>, <span style="color: yellow;">Rod of iron</span>, <span style="color: yellow;">Save me</span>, <span style="color: yellow;">American Metal</span>, ο αξεπέραστο <span style="color: yellow;">Psychopath</span>, και το μπαλαντοειδές ομώνυμο με τους αξέχαστους στίχους που υμνούν τον ασυμβίβαστο έρωτα, αποτελούν κλασικές συνθέσεις και κατέχουν ιδιαίτερη θέση στην προσωπική μυθολογία μου από τότε που τα άκουσα πρώτη φορά πριν πολλά χρόνια, στο πικάπ ενός φίλου και συμφοιτητή. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-k6GLJGGWqQM/WosW6WIPGSI/AAAAAAAABJ0/YWmoUjYAARY4j0zIH4jaTES7DTF2vroKACLcBGAs/s1600/lizzyborden_logo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="351" data-original-width="550" height="255" src="https://2.bp.blogspot.com/-k6GLJGGWqQM/WosW6WIPGSI/AAAAAAAABJ0/YWmoUjYAARY4j0zIH4jaTES7DTF2vroKACLcBGAs/s400/lizzyborden_logo.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Η δυναμική της μπάντας αποτυπώθηκε και στο live <span style="color: red;">The Murderess Metal Road Show</span> που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά και περιέχει (μεταξύ άλλων) όλα τα τραγούδια του <span style="color: red;">Love you to pieces</span>. Με το τρομερό τσεκούρι και το σιδερένιο σκήπτρο ο <span style="color: orange;">Lizzy </span>ήταν βασιλιάς και έτοιμος να τα βάλει με όλον τον κόσμο...<br />
<br />
Στα χρόνια που ακολούθησαν,<span style="color: orange;"> </span>συνέχισε απτόητος, πιστός στις επιταγές του shock rock και στο δόγμα <a href="https://www.youtube.com/watch?v=4vchm-RrXtU">Me against the world</a>. Η καριέρα του γνώρισε ανοδική πορεία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80, ενώ την αποφράδα δεκαετία του '90 έθαψε το τσεκούρι, για να επανέλθει με δύο δίσκους το 2000 και το 2007. Κάποιον Δεκέμβριο πριν μερικά χρόνια, είχαμε την ευκαιρία να δούμε τους <span style="color: orange;">Lizzy Borden</span> live στην Αθήνα, σε μια πολύ καλή συναυλία με μεταμφιέσεις, αιματοχυσία, την αστερόεσσα, το θρυλικό τσεκούρι αλλά και ένα ρόπαλο του baseball (και μια ή δύο στριπτιτζούδες αν θυμάμαι καλά). Η μπάντα σήμερα παραμένει ενεργή και κάπου πήρε το μάτι μου πως ετοιμάζουν και κάποια νέα κυκλοφορία. Από την πλευρά μας, αποτίουμε φόρο τιμής σε έναν αγαπημένο δίσκο και σε έναν ακόμα πιο αγαπημένο μουσικό και δεν παύουμε να φωνάζουμε: <span style="color: red;">Give 'em the axe Lizzy!</span><br />
<br /></div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-73059481793597409462018-01-05T19:21:00.001+02:002018-01-05T19:21:57.501+02:00Enter 2018<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Το ιστολόγιο εύχεται καλή χρονιά στους εκλεκτούς και αφοσιωμένους αναγνώστες του. Πιστοί στο πνεύμα της Αναζήτησης, θα συνεχίσουμε και το 2018 τις περιπλανήσεις σε γνώριμες αλλά και σε ανεξερεύνητες περιοχές. Σύντροφος μας πάντοτε ο θρυλικός Κιμμέριος, ο οποίος εμφανίζεται και στον πίνακα που κοσμεί την ανάρτηση και αποτελεί έργο του αμερικανού εικονογράφου <span style="color: red;">Stephen Fabian</span>, τον οποίο σας προτρέπω να ψάξετε περισσότερο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-_yh9hyXHKBs/Wk6kZ7Ij0SI/AAAAAAAABIM/kvXhPv6K8tEYAoH9y6Lqpl9cnugZewlfQCLcBGAs/s1600/sfb1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="736" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-_yh9hyXHKBs/Wk6kZ7Ij0SI/AAAAAAAABIM/kvXhPv6K8tEYAoH9y6Lqpl9cnugZewlfQCLcBGAs/s400/sfb1.jpg" width="293" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Έως την επόμενη φορά, οι θεοί μαζί σας και ο Μαύρος Ιππότης να σας ευλογεί. Hail! </div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-62998507961057555512017-12-19T13:38:00.000+02:002017-12-19T13:38:18.488+02:00Blaze of Glory<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: orange;">Blaze of glory</span> είναι ο τίτλος ενός πολύ ωραίου τραγουδιού των θεών <span style="color: red;">Titan Force</span>. <span style="color: orange;">Blaze of glory </span>είναι και μια από τις μεγάλες επιτυχίες του <span style="color: red;">Bon Jovi</span>. Πριν από αυτά όμως, το <span style="color: orange;">Blaze of glory</span> των <span style="color: red;">Burning Starr</span> πυρπόλησε τα πικάπ των ασυμβίβαστων ακροατών το 1987.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια εικόνα που στοιχείωσε τα όνειρα εκατομμυρίων ανθρώπων κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: στο ημίφως μιας αίθουσας ελέγχου, ένας άντρας ετοιμάζεται να πατήσει το κόκκινο κουμπί που θα εξαπολύσει τον πυρηνικό όλεθρο. Ωστόσο, μια αγγελική παρουσία παρεμβαίνει για να τον εμποδίσει. Σε σκοτεινούς καιρούς υπήρχε ελπίδα. Και φορέας της ήταν το γεμάτο νεανική ορμή Heavy Metal.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-30DdfYBXI68/Wgvfm2mfUCI/AAAAAAAABH8/0-3uQUoEqCYxKlWa4syDJJ4-i2YQylEUgCLcBGAs/s1600/blaze%2Bof%2Bglory.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="923" data-original-width="935" height="393" src="https://1.bp.blogspot.com/-30DdfYBXI68/Wgvfm2mfUCI/AAAAAAAABH8/0-3uQUoEqCYxKlWa4syDJJ4-i2YQylEUgCLcBGAs/s400/blaze%2Bof%2Bglory.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή είναι η ιστορία που φαίνεται να ξετυλίγεται στο εξώφυλλο του<span style="color: yellow;"> <span style="color: orange;">Blaze of glory</span></span>, του τρίτου δίσκου των αμερικανών <span style="color: red;">Jack Starr's Burning Starr</span>. Έχοντας σταθερά στο πλάι του τον πολύ καλό τραγουδιστή <span style="color: red;">Mike Tirelli</span>, και με διαφορετικό rhythm section από το <span style="color: orange;">No turning back</span> του 1986, ο <span style="color: red;">Jack Starr</span> και η μπάντα του έδωσαν ξανά το παρών στην πρώτη γραμμή του τότε φλεγόμενου US Metal. Το <span style="color: orange;">Blaze of glory</span> διαθέτει όλα όσα μπορεί να ζητήσει ο απαιτητικός ακροατής: τσαμπουκά και μαχητική διάθεση που εκφράζονται από τραγούδια-προτροπές όπως τα <span style="color: orange;">Stand up and fight</span> και <span style="color: orange;">Go down fighting</span>, μεταλλικούς ύμνους όπως το <span style="color: orange;">Metal generation</span>, φοβερά φωνητικά από τον ταλαντούχο <span style="color: red;">Tirelli</span>, και μια κιθάρα που κατακαίει τα πάντα στο πέρασμα της, με αποκορύφωμα τα συνεχή σόλο στο ομώνυμο τραγούδι. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι στίχοι που εκφράζουν επίκαιρες (τότε) ανησυχίες, αγωνία για το ζοφερό κλίμα της εποχής, αλλά και διάθεση για αγώνα και αλλαγή. Ενδεικτική είναι η φράση World Peace thro Heavy Metal που αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του δίσκου. Το πνεύμα του δίσκου όμως συνοψίζεται με τον καλύτερο τρόπο στους στίχους του <span style="color: orange;">Metal generation</span>:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;">If we have to, we will fight</span><br />
<span style="color: red;">We'll take the world and make it right</span><br />
<span style="color: red;">We are strong we will survive</span><br />
<span style="color: red;">Raise your fist up in the air</span><br />
<span style="color: red;">Hold your banners way up high</span><br />
<span style="color: red;">Heavy Metal will never die</span><br />
<span style="color: red;"><br /></span>
<span style="color: red;">We're the metal generation</span><br />
<span style="color: red;">Cold blue steel runs in our veins</span><br />
<span style="color: red;">We're the metal generation</span><br />
<span style="color: red;">Don't fuck with us cos we're insane
</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα, αυτή η μεταλλική γενιά που υμνούσαν οι <span style="color: red;">Burning Starr</span> πριν από 30 χρόνια έχει πλέον ξεθωριάσει. Πολλούς τους έχει καταπιεί η καθημερινή ρουτίνα και ακόμα περισσότεροι τα έχουν παρατήσει. Σε όσους όμως ακόμα αντιστέκονται ή έστω θυμούνται, το αίτημα παραμένει για μια τελική έξοδο μέσα σε μια έκρηξη δόξας. Έστω και ως ρομαντική εικόνα χωρίς πραγματικό αντίκρισμα...<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;">I'm going out in a blaze of glory<br />
Burn my name across the sky<br />
Going out in a blaze of glory<br />
Never stop until I die!</span> </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: cyan;"><span style="font-size: x-small;">Αφορμή για την ανάρτηση: η πολύ ωραία επανακυκλοφορία του <span style="color: orange;">Blaze of glory</span> από την ελληνική No remorse records και η ακρόαση του cd της, το οποίο προμηθεύτηκα από τον φίλο ΧΝ.</span></span></div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-26323019982964051912017-11-08T14:46:00.000+02:002017-11-10T11:17:25.082+02:00Αναγνώσεις ΙΙΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Μετά από απουσία δύο μηνών, δίνουμε ξανά το παρών με νέες αναγνώσεις. Σε αντίθεση με την <a href="http://ironshadows.blogspot.gr/2017/05/blog-post.html">προηγούμενη φορά</a>, παρουσιάζουμε δύο πρόσφατες αγγλικές εκδόσεις για όσους/όσες το ψάχνουν λίγο παραπάνω. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1) Στο <span style="color: orange;">Paperbacks from Hell</span>, ο αμερικανός συγγραφέας <span style="color: red;">Grady Hendrix</span> προβαίνει σε μια ιστορική ανασκόπηση της λογοτεχνίας τρόμου των δεκαετιών του '70 και του '80, όπως αυτή έλαβε μορφή μέσα από ένα πλήθος χαρτόδετων εκδόσεων (paperbacks) που κατέκλυζαν τα ράφια των βιβλιοπωλείων της εποχής. To <span style="color: orange;">Paperbacks from Hell </span>είναι ένα κολασμένο ανάγνωσμα, στις σελίδες του οποίου παρελαύνουν (μεταξύ άλλων) δαιμονικά μωρά, σατανικά παιδιά και διαβολικές κούκλες, μεταλλαγμένα ζώα, στοιχειωμένα σπίτια, βρυκόλακες και δαίμονες, μανιακοί δολοφόνοι και διάφοροι άλλοι φορείς τρόμου και φρίκης. Πέρα από την περιγραφή των (συχνά εξωφρενικών) υποθέσεων επιλεγμένων βιβλίων, ο <span style="color: red;">Hendrix </span>παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για συγγραφείς, ζωγράφους εξωφύλλων και εκδοτικούς οίκους, καθώς και για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της περιόδου που καλύπτει το βιβλίο του. Η τελευταία οριοθετείται από τις αρχές της δεκαετίας του '70 με την κυκλοφορία εμβληματικών βιβλίων όπως <span style="color: orange;">Το Μωρό της Ροζμαρί</span> και <span style="color: orange;">Ο Εξορκιστής</span> έως τις αρχές με μέσα της δεκαετίας του '90, με την υποχώρηση και το "ξεφούσκωμα" της paperback αγοράς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-7JEA_xRwrys/WfZD4RTPaXI/AAAAAAAABHs/QHMrIfOSkyUeWFfvjqMgdThSFo2mdDP8wCLcBGAs/s1600/Paperbacks-from-Hell.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="979" data-original-width="701" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-7JEA_xRwrys/WfZD4RTPaXI/AAAAAAAABHs/QHMrIfOSkyUeWFfvjqMgdThSFo2mdDP8wCLcBGAs/s320/Paperbacks-from-Hell.jpeg" width="229" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Εκτός από γνώση του θέματος που πραγματεύεται, ο συγγραφέας διαθέτει
χιούμορ και είναι εξοικειωμένος και με τη Heavy Metal
μουσική. Ωστόσο, το πλέον δυνατό σημείο του <span style="color: orange;">PfH </span>είναι ένα πλήθος από εικόνες
paperback εξωφύλλων της εποχής, τα οποία κοσμούσαν και οι ανάλογες σύντομες και αποσκοπούσες στον εντυπωσιασμό περιγραφές (blurbs) της υπόθεσης των βιβλίων. Αυτό το πλούσιο οπτικό υλικό καθιστά το βιβλίο του <span style="color: red;">Hendrix</span> ένα απολαυστικό ταξίδι σε ένα λογοτεχνικό σύμπαν του οποίου το ύφος απέχει αρκετά από τον αγαπημένο μου κοσμικό τρόμο του <span style="color: red;">H.
P. Lovecraft</span>, αλλά δεν παύει να παρουσιάζει το δικό του ενδιαφέρον.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2) Ο <span style="color: red;">Richard Matheson</span> (1926-2013) είναι γνωστός στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό κυρίως χάρη στην νουβέλα του <span style="color: orange;">Ζωντανός Θρύλος</span> (<span style="color: orange;">I am Legend</span>, 1954), ο αγγλικός τίτλος της οποίας περιγράφει με ακρίβεια και την θέση του ίδιου του Matheson στον χώρο της Φανταστικής Λογοτεχνίας. Μεταξύ άλλων, ο <span style="color: red;">Matheson </span>είχε να επιδείξει μια πλούσια παραγωγή διηγημάτων τρόμου, φαντασίας και μυστηρίου, αρκετά από τα οποία έγιναν επεισόδια της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς Twilight Zone ή μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο. Στη συλλογή <span style="color: orange;">The Best of Richard Matheson</span> που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Penguin, μας δίνεται η ευκαιρία να διαβάσουμε κάποιες από τις καλύτερες ιστορίες του αμερικανού συγγραφέα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-G0bofgDO3N0/WfZCMW9A6hI/AAAAAAAABHg/vZdNXB_Ad5keXvIRgw4M5-M1C8a_pVaQwCLcBGAs/s1600/richard%2Bmatheson.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="294" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-G0bofgDO3N0/WfZCMW9A6hI/AAAAAAAABHg/vZdNXB_Ad5keXvIRgw4M5-M1C8a_pVaQwCLcBGAs/s320/richard%2Bmatheson.jpg" width="208" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Μέσα στις σελίδες του βιβλίου συναντούμε γνώριμα διηγήματα όπως τα <span style="color: orange;">The Shipshape Home</span> (Ένα Σπίτι Κελεπούρι, εκδ. Ωρόρα) και το ανατριχιαστικό <span style="color: orange;">Long Distance Call</span> (Υπεραστική Κλήση, εκδ. Αιγόκερως), αλλά και δημοφιλείς και-στο βαθμό που γνωρίζω-αμετάφραστες στην γλώσσα μας ιστορίες όπως τα <span style="color: orange;">Nightmare at 20000 Feet</span>, <span style="color: orange;">Prey </span>και <span style="color: orange;">Button, Button</span>. Οι ήρωες του <span style="color: red;">Matheson </span>είναι συνηθισμένοι άνθρωποι που το Παράξενο εισβάλει στην καθημερινότητα τους με απρόβλεπτες συνέπειες. Οι ιστορίες του μένουν στον αναγνώστη και ορισμένες είναι τόσο χαρακτηριστικές που ισχύει απόλυτα αυτό που γράφει ο <span style="color: red;">Neil Gaiman</span>, πως δηλαδή τις γνωρίζετε ακόμα και αν νομίζετε το αντίθετο. Ο <span style="color: red;">Matheson </span>είναι όντως ένας-πλέον όχι ζωντανός-θρύλος του χώρου και οι υποψιασμένοι αναγνώστες οφείλουν να τον ψάξουν περισσότερο.<br />
<br />
Έως την επόμενη φορά, η περιπλάνηση στα ανεξερεύνητα πεδία της Λογοτεχνίας Φαντασίας συνεχίζεται...</div>
<br /></div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-79460505298154480222017-08-27T12:53:00.000+03:002017-12-05T22:24:17.559+02:00Stand your Ground!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Μετά από έξι χρόνια η αναμονή έλαβε τέλος: οι <span style="color: red;">Burning Starr</span> επιτέλους επέστρεψαν στην δισκογραφία με το <span style="color: orange;">Stand your Ground</span> και οι εραστές του αυθεντικού Σκληρού Ήχου δεν μπορούν παρά να πανηγυρίζουν και να δοξολογούν. Για άλλη μια φορά η αμερικάνικη μπάντα είναι εδώ για να δείξει στους απανταχού ξενέρωτους πως παίζεται το Παιχνίδι. Επικεφαλής της ο μεγάλος<span style="color: yellow;"> Jack Starr</span>, ένας από τους τελευταίους Φύλακες της Ιερής Φλόγας του Heavy Metal.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-lhd3zVxGXxU/WYrI6PzGmxI/AAAAAAAABGM/q4J8tfDjsyYoPg4q261lnY_v1EvR8lMxACLcBGAs/s1600/stand%2Byour%2Bground.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-lhd3zVxGXxU/WYrI6PzGmxI/AAAAAAAABGM/q4J8tfDjsyYoPg4q261lnY_v1EvR8lMxACLcBGAs/s400/stand%2Byour%2Bground.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ο <span style="color: yellow;">JS</span> αποτελεί προσωπικό φετίχ του παρόντος ιστολογίου για πολλούς λόγους. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω την σεμνότητα που τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο, την αβίαστη αυθεντικότητα που αποπνέει το παίξιμο και η όλη στάση του, την επιβλητική του παρουσία πάνω στη σκηνή χωρίς δερμάτινα, καρφιά και περιττές φιοριτούρες, και φυσικά τους σπουδαίους δίσκους που μας έχει χαρίσει. Στο <span style="color: orange;">Stand your Ground</span> o αμερικανός κιθαρίστας πλαισιώνεται για μια ακόμη φορά από τους <span style="color: yellow;">Todd Michael Hall</span> (φωνητικά), <span style="color: yellow;">Ned Meloni</span> (μπάσο) και <span style="color: yellow;">Rhino</span> (τύμπανα). Το φοβερό (και συμβολικό) εξώφυλλο είναι και πάλι έργο του βετεράνου<span style="color: yellow;"> Ken Kelly</span>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Μουσικά ο δίσκος περιέχει αυτό που περιμέναμε από τους <span style="color: red;">BS</span>: καλοπαιγμένο παραδοσιακό Heavy Metal, διαποτισμένο από την ατμόσφαιρα της δεκαετίας '80, το οποίο η κιθάρα του <span style="color: yellow;">JS</span> και τα φωνητικά του <span style="color: yellow;">Hall </span>το τοποθετoύν πολλά σκαλοπάτια πάνω από την πλειοψηφία των true metal μετριοτήτων που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια. Για μια ακόμα φορά η έμπνευση είναι παρούσα σε κομμάτια όπως τα <span style="color: red;">Hero</span>, <span style="color: red;">The Enemy</span>, <span style="color: red;">Escape from the Night</span>, <span style="color: red;">Stronger than Steel</span> (στο τέλος του οποίου ακούγεται και μια "χαμένη" ηχογράφηση του απόλυτου γίγαντα <span style="color: yellow;">Rhett Forrester</span>) και το φιλόδοξο δεκάλεπτο ομώνυμο έπος. Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί και το <span style="color: red;">Destiny </span>που παραπέμπει στις μέρες των παλιών <span style="color: red;">Virgin Steele</span>. Για να είμαστε δίκαιοι, θεωρώ πως ο δίσκος δεν φτάνει το επίπεδο του <span style="color: orange;">Land of the Dead</span> του 2011. Έχει αδύναμες στιγμές και δύο ή τρία κομμάτια θα μπορούσαν να απουσιάζουν ώστε να μειωθεί η μεγάλη χρονική του διάρκεια. Ωστόσο, με μουσικούς όπως ο <span style="color: yellow;">JS</span> η αντικειμενικότητα δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο και αρκεί μια κομματάρα όπως το <span style="color: red;">Worlds Apart</span> για να αποκτήσει το νέο πόνημα των <span style="color: red;">BS</span> απολύτως θετικό πρόσημο και να κερδίσει τον απαιτητικό ακροατή.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Y_XxHMOCm7w/WaKTSrYiEVI/AAAAAAAABHA/UeO0gmFA4F0dxXLOXHRFNrmKBaRzsA1wgCLcBGAs/s1600/burningstarr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="425" data-original-width="638" height="266" src="https://3.bp.blogspot.com/-Y_XxHMOCm7w/WaKTSrYiEVI/AAAAAAAABHA/UeO0gmFA4F0dxXLOXHRFNrmKBaRzsA1wgCLcBGAs/s400/burningstarr.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πέρα από το μουσικό μέρος, σε μια πρόσφατη συνέντευξη του ο <span style="color: yellow;">JS</span> δήλωσε πως το <span style="color: orange;">Stand your Ground</span> εκφράζει εύλογες ανησυχίες για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν η κουλτούρα και η ταυτότητα των δυτικών κοινωνιών λόγω της μαζικής μετανάστευσης επήλυδων που αδυνατούν να ενσωματωθούν στις τελευταίες. Πρόκειται για σοβαρό και υπαρκτό πρόβλημα, αλλά-χωρίς να θέλω να το υποβαθμίσω-θα προτιμήσω μια ερμηνεία σε πιο ατομικό επίπεδο: αυτή της αιώνιας προτροπής να στέκεσαι όρθιος και ανυποχώρητος, με το μεσαίο δάκτυλο μονίμως υψωμένο απέναντι σε κάθε αντιξοότητα, σε όλους τους ''επίδοξους" και σε κάθε τυποποιημένη σκέψη. Αυτή η αγωνιστική αντίληψη άλλωστε είναι και η ουσία του Heavy Metal, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον.<br />
<br />
Συνοψίζοντας, το <span style="color: orange;">Stand your Ground </span>επιβεβαιώνει αυτό που έγινε φανερό με το <span style="color: orange;">Land of the Dead</span>: πως οι <span style="color: red;">Burning Starr</span> έχουν καθιερωθεί ως μια υπολογίσιμη δύναμη πρώτης γραμμής στο σύγχρονο Metal. Εμείς παραμένουμε σταθεροί υποστηρικτές τους και πιστοί στην προτροπή του τίτλου... </div>
</div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-5246638172500737455.post-20176909215567887892017-07-10T21:01:00.000+03:002017-07-10T21:01:21.695+03:00Final Walk<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: red;">Ben Johnson</span>, <span style="color: red;">Warren Oates</span>, <span style="color: red;">William Holden</span>, <span style="color: red;">Ernest Borgnine</span>. Προς τον Θάνατο και την Αθανασία...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-bMo5_8P9xS0/V3rV4U33rvI/AAAAAAAAA7M/43ulBoe58esHy8YCB8EehYHnYWOfbNc_ACLcB/s1600/the-wild-bunch-final-walk.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://1.bp.blogspot.com/-bMo5_8P9xS0/V3rV4U33rvI/AAAAAAAAA7M/43ulBoe58esHy8YCB8EehYHnYWOfbNc_ACLcB/s400/the-wild-bunch-final-walk.gif" width="400" /></a></div>
<br /></div>
Κιμμέριοςhttp://www.blogger.com/profile/03729532929882461195noreply@blogger.com6