Πρέπει να πήγαινα τρίτη γυμνασίου ή πρώτη λυκείου, όταν ψαγμένος συμμάθητης μου πάσαρε πακέτο κασσετών για να ακούσω. Τα συγκροτήματα μου ήταν άγνωστα. Ήμουν ακόμα κολλημένος με τα δημοφιλή γκρούπ (Metallica, Manowar κτλ)
και επιφυλακτικός απέναντι σε μπάντες που δεν γνώριζα, οπότε πιο πολύ έκατσα
να ακούσω τις κασσέτες από υποχρέωση, χωρίς να
έχω μεγάλες προσδοκίες. Μια από αυτές έγραφε πάνω Fifth Angel χωρίς άλλες πληροφορίες. Ούτε τίτλος άλμπουμ, ούτε τίτλοι τραγουδιών. Έβαλα να την ακούσω και έμεινα έκπληκτος: μελωδικό Heavy Metal με τραγούδια που δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο καλά ήταν. Ύστερα από πολλές ακροάσεις επέστρεψα την κασσέτα και ένα-δύο χρόνια αργότερα πέτυχα το FA σε βινύλιο σε μια βόλτα στο Happening. Τιμή γύρω στις 1300 δρχ. Αγοράστηκε πάραυτα και κοσμεί την δισκοθήκη μου απο τότε...
Το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ της μπάντας από το Seattle -για το οποίο γίνεται λόγος παραπάνω- κυκλοφόρησε το 1986 και αποτελεί μνημείο του αμερικάνικου Heavy Metal. Με τον διάσημο ντράμερ Ken Mary και τον κορυφαίο κιθαρίστα James Byrd στις τάξεις τους, οι FA προσφέρουν στον απαιτητικό ακροατή υπέροχες συνθέσεις όπως τα Shout it out, Call out the warning, Fifth Angel και το λατρεμένο Cry out the fools. Μελωδία, δυναμισμός και η εξαιρετική κιθάρα του Byrd είναι τα βασικά στοιχεία του δίσκου, ο οποίος χαρακτηρίζεται από υψηλή ποιότητα και μια διακριτική επική διάθεση. Δυστυχώς μετά την κυκλοφορία του Fifth Angel o Byrd έφυγε από την μπάντα. Το Time will tell που κυκλοφόρησε το 1989 ήταν ένας πολύ καλός δίσκος αλλά όχι στα επίπεδα του πρώτου LP. Ο Πέμπτος Άγγελος είχε αφήσει στην άκρη το σπαθί του και είχε τραβήξει σε ελαφρώς πιο εμπορικά (αλλά πάντα ποιοτικά) μονοπάτια.
Το Fifth Angel αποτελεί δίσκο-ορόσημο της προσωπικής μου μυθολογίας. Εκτός από την μουσική του αξία, αποτελεί και σύνδεσμο με ωραίες εποχές που έχουν οριστικά παρέλθει: μαθητικά χρόνια, ανταλλαγή κασσετών, δισκάδικα στο κέντρο της Αθήνας, χαρά της ανακάλυψης, βινύλια, φοιτητικά χρόνια, πόρωση και ανεμελιά. Όταν νομίζαμε πως ολόκληρος ο Κόσμος βρίσκεται στα πόδια μας...
Αφορμή για την ανάρτηση: πρόσφατη ακρόαση ολόκληρου του δίσκου ύστερα από πάρα πολύ καιρό. Heavy Metal to the bitter end...
Ο ψαγμένος συμμαθητής: εγκατέλειψε νωρίς το Metal με την επέλαση του grunge. Τον συναντώ τυχαία κατά διαστήματα και μου λέει για τους Dokken και τους Leatherwolf (μπάντες που επίσης μου έμαθε).
6 σχόλια:
Εξαιρετική επιλογή συγκροτήματος για παρουσίαση. Εύγε νέε μου! Με τα προσωπικά του James Byrd έχεις ασχοληθεί;
Εννοείται Μπαλαντέρ ;-)
http://ironshadows.blogspot.gr/2011/09/atlantis-rising.html
Στα τέλη του Λυκείου κάποιος μου έδωσε μια νάυλον τσάντα γεμάτη αντιγραμμένες κασσέτες, όλες άγνωστο US Metal. Είχα εντυπωσιαστεί αφήνοντας τότε στο περιθώριο μπάντες σαν τους Metallica και τους Maiden αλλά και νεότερα ακούσματα όπως Manilla Road, Cirith Ungol.
Τόσα χρόνια μετά, ακόμα βρίσκονται στην κορυφή των επιλογών μου για μεταλλικές περιπλανήσεις.
Ίσως στη δεκάδα από Αμερική για τα 80's.
Paladin: πραγματική μαγεία οι παλιές αντεγραμμένες κασσέτες :-)
Δίσκος λατρεμένος από κάθε άποψη. Μουσικά και αισθητικά. Τον ακούω κ γω μετά από πολλά χρόνια ολόκληρο. Κ το συναίσθημα παραμένει δυνατό και αμετάβλητο!
tzortzadams: hail!
Δημοσίευση σχολίου