A barbarian of barbarians, the vitality and endurance of the wild were his, granting him survival where civilized men would have perished.
O Robert Howard υμνεί για μια ακόμα φορά τον βάρβαρο Κόναν, αυτή τη φορά στο διήγημα The Slithering Shadow. Στη συγκεκριμένη ιστορία, ο δρόμος του Κιμμέριου τον φέρνει στην μυστηριώδη πόλη Xuthal, με τους εκφυλισμένους κατοίκους που έχουν χαθεί στα όνειρα του Μαύρου Λωτού. Στα υπόγεια της πόλης, ο Κόναν θα αντιμετωπίσει μια αλλοδιαστατική βλασφήμια που έχει συρθεί στον κόσμο των ανθρώπων από κάποια ανίερη, νυχτωμένη άβυσσο. Περιττό να γράψουμε ποιος θα επικρατήσει...
O Robert Howard υμνεί για μια ακόμα φορά τον βάρβαρο Κόναν, αυτή τη φορά στο διήγημα The Slithering Shadow. Στη συγκεκριμένη ιστορία, ο δρόμος του Κιμμέριου τον φέρνει στην μυστηριώδη πόλη Xuthal, με τους εκφυλισμένους κατοίκους που έχουν χαθεί στα όνειρα του Μαύρου Λωτού. Στα υπόγεια της πόλης, ο Κόναν θα αντιμετωπίσει μια αλλοδιαστατική βλασφήμια που έχει συρθεί στον κόσμο των ανθρώπων από κάποια ανίερη, νυχτωμένη άβυσσο. Περιττό να γράψουμε ποιος θα επικρατήσει...
Δυστυχώς το εξώφυλλο του Savage Sword με τη διασκευή της ιστορίας σε κόμικ δεν καταφέρνει να αποτυπώσει τo λαβκραφτικό, εξωκοσμικό στοιχείο της οντότητας. Και η περιπλάνηση στην Υβοριανή Εποχή συνεχίζεται...
5 σχόλια:
Πολύ ωραίο διήγημα και με έντονες τις βαρβαρικές ιδέες του Χάουαρντ...
CONAN IS HEAVY METAL
"Ο Κόναν ο Κιμμέριος...καθώς στεκόταν σαν μπρούτζινο είδωλο στην άμμο φαινόταν άτρωτος στις φονικές ακτίνες του ήλιου...Στα πόδια του ήταν πεσμένη μια κοπέλα σφίγγοντας με το λευκό χέρι της το γόνατό του, πάνω στο οποίο ακουμπούσε το ξανθόμαλλο κεφάλι της."
AAARgg..
Αρχετυπικές καταστάσεις..
Ζήτω ο Κιμμέριος!
Σταμάτης
Κόναν = θρσκεία του ατσαλιού!
Το ίδιο ισχύει και για την περιπλάνηση του αιχμάλωτου Κόναν στα υπόγεια του κάστρου στην "Πορφυρή Ακρόπολη": κανένας δεν κατάφερε να αποτυπώσει σε εικόνες την ατμόσφαιρα που έχει η σκηνή όπως την περιγράφει ο Χάουαρντ, ή το πλάσμα που συναντάει. Στον Χάουαρντ η σκηνή είναι ανατριχιαστική. Όσο καλό κι αν είναι το κόμιξ, τα στοιχεία τρόμου είναι πολύ πιο δυνατά όταν αφήνονται στη φαντασία αναγνώστη.
SilentEnigma: συμφωνώ. Αγόρασα και μια πρόσφατη διασκευή του Scarlet Citadel σε κόμικ και όντως δεν μπορεί να πιάσει την ατμόσφαιρα τρόμου που έχει το διήγημα. Εννοείται πως τα στοιχεία τρόμου είναι πολύ πιο δυνατά αν αφήνονται στη φαντασία του αναγνώστη. Κάτι ξέραν οι μεγάλοι του είδους και δουλεύανε πολύ με τον υπαινιγμό.
Δημοσίευση σχολίου