Μοναχικές αγρυπνίες

Το έχουμε ξαναγράψει πως τούτο το ιστολόγιο απευθύνεται στους λίγους και εκλεκτούς. Αυτοί λοιπόν γνωρίζουν πως ο κόσμος μας βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο από κακόβουλες υπερφυσικές δυνάμεις και τους ανθρώπινους πράκτορες τους. Κάθε στιγμή, το αλλοκοσμικό Χάος απειλεί να εισβάλει στη διάσταση μας και να διαταράξει την φυσική Τάξη των πραγμάτων, με ολέθριες συνέπειες για τους απλούς ανθρώπους. Και ενώ οι τελευταίοι συνεχίζουν ανυποψίαστοι να μοχθούν για να φέρουν εις πέρας τις υποθέσεις της καθημερινότητας, υπάρχουν κάποιοι που επαγρυπνούν στις συνοριακές περιοχές. Πρόκειται για μια επαγρύπνηση μοναχική και άκρως επικίνδυνη...

 

There are a thousand hacking at the branches of evil to one who is striking at the root.

Όπως και ο δικαστής Keith Hilary Pursuivant πριν από αυτόν, ο John Thunstone έχει αναλάβει τη δύσκολη αποστολή να εντοπίζει και να χτυπάει το Κακό στη ρίζα. Αργά το βραδύ, τον φαντάζομαι να κάθεται σε κάποια πολυθρόνα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στην Νέα Υόρκη, καπνίζοντας την πίπα του και μελετώντας κάποιον απόκρυφο τόμο, πάντοτε έτοιμος να αναμετρηθεί με οποιαδήποτε υπερφυσική απειλή, είτε αυτή στοιχειώνει κάποια ερημική και κακόφημη γωνιά της πόλης, είτε κάποια μακρινή εξοχή των Ηνωμένων Πολιτειών: απέθαντοι και λυκάνθρωποι, δαιμονικές οντότητες πέρα από το Κατώφλι του κόσμου μας, βουντού και εξωτικές μαγείες, διαβολολάτρες που πραγματοποιούν φθοροποιούς μαύρες τελετές. Μέσα σε ανήλιαγες Υπόγειες Σχολές φοιτούν οι μαθητές των σκοτεινών τεχνών και η ακατονόμαστη γνώση τους προσφέρεται σε βιβλία με γράμματα από ψυχρή φωτιά:

"... He entered the Deep School-know about it?"

"I do," Thunstone told him. "Held in a cellar below a cellar-somewhere on this continent. I'll find it some day, and put an end to the curriculum."

Ορκισμένος εχθρός της μαύρης μαγείας και ακατάβλητος διώκτης του Κακού, ο John Thunstone αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή της Λογοτεχνίας του Φανταστικού. Αθλητικός και σωματώδης, ευφυής και καλλιεργημένος, ως γνήσιος αριστοκράτης και δανδής δεν θα μπορούσε να υποκύψει στη χυδαιότητα της άσκησης κάποιου επαγγέλματος, παρά αφιερώνει όλο τον χρόνο του στον πόλεμο ενάντια στις κακοποιούς δυνάμεις, έχοντας ως εφόδια τη θαρραλέα και ατρόμητη καρδιά του, αλλά και τη βαθιά γνώση του αποκρυφισμού και των μυστικών παραδόσεων. 

"The classic demonologists," Thunstone continued, "agree that those who attend evil ceremonies and do not protest or rebel are therefore sealed communicants of black worship. You' ve collected the beginnings of a following, haven't you, Thorne?"

---

"Rowley Thorne! ... That name will be great in hell."

Το ίδιο αξιομνημόνευτοι με τον Thunstone είναι και οι δύο μεγαλύτεροι εχθροί του: ο Rowley Thorne και τα πλάσματα που ακούνε στο όνομα Shonokins. Ο Thorne (ο χαρακτήρας του οποίου παραπέμπει ευθέως στον διαβόητο Aleister Crowley) είναι ένας μάγος και αποκρυφιστής με τον οποίο o Thunstone έρχεται επανειλημμένα αντιμέτωπος, ματαιώνοντας τα διαβολικά του σχέδια. Τα Shonokins είναι μυστηριώδη ανθρωπόμορφα όντα με μαγικές δυνάμεις, τα οποία κυριαρχούσαν στην αμερικάνικη ήπειρο πριν την έλευση των Ινδιάνων και επιδιώκουν να ανακτήσουν τη χαμένη ισχύ τους.

Οι περιπέτειες του Thunstone αποτελούν προϊόν της πένας (ή μάλλον της γραφομηχανής) του αμερικανού συγγραφέα Manly Wade Wellman και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Weird Tales κατά την περίοδο 1943-1951. Οι ιστορίες αυτές ανήκουν στην μεγάλη παράδοση των "απόκρυφων ερευνητών" (occult detectives), μια παράδοση που κορυφώθηκε στις σελίδες του Weird Tales με τον περίφημο Jules de Grandin, λογοτεχνικό ήρωα ενός άλλου διάσημου pulp συγγραφέα, του Seabury Quinn. O Thunstone δεν έφτασε τα επίπεδα δημοφιλίας του de Grandin, αλλά οπωσδήποτε αγαπήθηκε από τους αναγνώστες του περιοδικού, οι οποίοι φαίνεται πως ζητούσαν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για τον ίδιο και τα αινιγματικά Shonokins. Ο ίδιος ο Wellman-από τη στήλη αλληλογραφίας του WT-είχε δηλώσει πως ο ήρωας του βασίζεται σε υπαρκτό πρόσωπο και φρόντιζε να συντηρεί το ενδιαφέρον του κοινού με διάφορους υπαινιγμούς για το πραγματικό υπόβαθρο των ιστοριών του και του Μύθου των Shonokins.

Διαβάζοντας τις ιστορίες του John Thunstone συναντούμε το γνώριμο ύφος του MWW, ο οποίος πάντοτε προσθέτει κάποια ιδιαίτερη πληροφορία ή αναφορά που θα αναβαθμίσει το υλικό του, κάνοντας το να ξεχωρίσει από τον pulp σωρό της εποχής του. Επιπλέον, τις διηγήσεις διαπνέει μια-σχεδόν λυτρωτική και σίγουρα εμψυχωτική-βαθύτερη πίστη στην τελική ήττα των κακοποιών δυνάμεων, η οποία ίσως αποτελεί και έναν από τους λόγους που έγιναν τόσο δημοφιλείς. Αυτό το στοιχείο, με οδηγεί να εντοπίσω κάποια κοινά νήματα με τις ιστορίες του Πατέρα Brown, τις περιπέτειες του οποίου μας διηγήθηκε ο σπουδαίος άγγλος συγγραφέας Gilbert Keith Chesterton.  Αν και από πλευράς εμφάνισης και στυλ ο ήρωας του Wellman δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον διάσημο ιερέα, ωστόσο θα έλεγα πως μοιράζεται τη χριστιανική ηθική του τελευταίου, ως προς την προθυμία να αντιμετωπίσει το κακό και να προστρέξει όσους έχουν ανάγκη, αλλά και τη διάθεση να συγχωρήσει όσους έχουν παραστρατήσει. Εξάλλου δεν πρέπει να είναι τυχαίο πως ένας άλλος ήρωας του MWW (o πληθωρικός δικαστής Pursuivant) παραπέμπει εμφανισιακά στον Chesterton και σε κάποια από τις ιστορίες που πρωταγωνιστεί δηλώνει φίλος του τελευταίου. Και εννοείται πως ο εντοπισμός τέτοιων εκλεκτικών συγγενειών καθιστά την ανάγνωση των συγκεκριμένων διηγήσεων ακόμα πιο απολαυστική.

                                                  

Ο κύκλος των ιστοριών του Thunstone έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του '50, έχει όμως ενδιαφέρον πως την ίδια περίοδο ο Wellman ξεκίνησε να δημοσιεύει-σε ένα άλλο περιοδικό-τις ιστορίες ενός άλλου John, για τον οποίο έχουμε γράψει παλιότερα. Έτσι, η μάχη ενάντια στο Κακό μεταφέρθηκε από την πόλη της Νέας Υόρκης στα Απαλάχια Όρη, και ο σταυροφόρος με το ασημένιο ξίφος έδωσε τη θέση του στον περιπλανώμενο τροβαδούρο με την κιθάρα με τις ασημένιες χορδές. Διαβάζω μάλιστα πως, αρκετά χρόνια αργότερα, ο δεύτερος ήρθε αντιμέτωπος με τα τρομερά Shonokins, αλλά δυστυχώς δεν έχω το σχετικό βιβλίο στα χέρια μου.

Φτάνοντας στις μέρες μας, αναρωτιέμαι αν κάποιος νέος John έχει διαδεχτεί τους παλιότερους. Όμως ο Wellman έχει αφήσει τη διάσταση μας εδώ και δεκαετίες και δεν μπορεί να μας δώσει την απάντηση. Το ζητούμενο της Επαγρύπνησης όμως παραμένει: είτε αυτή εξελίσσεται-αθέατη στα μάτια μας-στις παρυφές της Πραγματικότητας και στα σύνορα των Κόσμων, είτε βιώνεται ως προσωπική υπόθεση του καθενός μας, στην γκρίζα καθημερινότητα του. Και αν η δεύτερη περίπτωση είναι η πιο δύσκολη και απαιτητική, η πρώτη, ωστόσο, δεν παύει να δίνει το παράδειγμα με το οποίο οφείλουμε να μετράμε τον εαυτό μας.

Η συλλογή: o Karl Edward Wagner συνέλεξε τις ιστορίες του Thunstone και τις κυκλοφόρησε το 1981-μαζί με κάποιες ακόμα περιπέτειες του δικαστή Pursuivant και του καθηγητή Enderby-σε έναν τόμο υπό τον τίτλο Lonely Vigils, από τον εκδοτικό του οίκο Carcosa.  Ο τόμος επανακυκλοφόρησε πρόσφατα από τη Shadowridge Press, όπως και το Worse things waiting πριν από αυτόν. 

O Jules de Grandin: το όνομα του αναφέρεται σε κάποιες από τις ιστορίες του Thunstone αφού είναι φίλοι και σύμμαχοι με τον ήρωα του MWW στον μεγάλο αγώνα ενάντια στο Κακό. Στο Weird Tales δημοσιεύτηκαν πάνω από 90(!) περιπέτειες του. Δύο από αυτές μπορούν να βρεθούν μεταφρασμένες σε ανθολογίες των εκδόσεων Ωρόρα. 

Pursuivant και Chesterton: το πρώτο όνομα του δικαστή είναι Keith, ενώ το δεύτερο (Hilary) υποψιάζομαι πως αποτελεί αναφορά στον διανοητή Ηilaire Belloc, ο οποίος υπήρξε φίλος και συνεργάτης του GKC.