Ιούλιος 2018

Οι τελευταίες μέρες σημαδεύτηκαν από άσχημα γεγονότα. Το σημαντικότερο είναι φυσικά η καταστροφική πυρκαγιά που κατέκαψε το Μάτι και προκάλεσε τον θάνατο περισσότερων από ενενήντα ανθρώπων. Γνωρίζω καλά την ευρύτερη περιοχή, την έχω συνδέσει με ωραίες στιγμές, παλιούς (και νέους) φίλους και ανεκπλήρωτους (ή τέλος πάντων ημιαποτυχημένους) έρωτες. Είναι ιδιαίτερη λοιπόν η στεναχώρια μου για το μεγάλο κακό που προκάλεσε η φωτιά.

Υπήρξε όμως και ένα ακόμα γεγονός, σημαντικό για τον μικρόκοσμο τον δικό μου και πολλών άλλων, που μας προκάλεσε θλίψη: ο θάνατος του Mark Shelton, τραγουδιστή και κιθαρίστα των μεγάλων Manilla Road. 

Ήδη έχουν γραφτεί πολλά στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον θάνατο του Καρχαρία και δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα τα πολλά λόγια. Θα περιοριστώ να γράψω πως εκτός από σπουδαίος και έντιμος μουσικός, ο Mark Shelton ήταν και ιδιαίτερα διαβασμένος, πράγμα που γίνεται εμφανές από την θεματολογία και τους στίχους των MR, και το οποίο τους τοποθετεί πολλά επίπεδα πάνω από διάφορες καρικατούρες που ισχυρίζονται πως παίζουν επικό Metal. Είχα την τύχη να συνομιλήσω για λίγα λεπτά μαζί του στο κλαμπ Texas μετά την πρώτη συναυλία των MR στην Ελλάδα και διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα ευγενή και προσιτό άνθρωπο χωρίς ίχνος έπαρσης. Του απευθύνω χαιρετισμό με τούτη εδώ την ανάρτηση, ζητώντας του συγγνώμη που δεν είχα παρακολουθήσει την δισκογραφία των ΜR τα τελευταία χρόνια, αλλά και για το ότι δεν ήπια αμέσως μια μπύρα προς τιμή του μόλις έμαθα για τον θάνατο του (για το δεύτερο επανορθώνω απόψε υπό τους ήχους των τραγουδιών του). Το Ένατο Κύμα, ο Δρόμος των Βασιλέων, το Άστρο του Δράκου... Το Δόρυ του Tiw, οι Φωτιές του Άρη, η Νεκρόπολη και οι Μούσες του Ελικώνα... Τόσες πολλές εικόνες που συντρόφεψαν τα νιάτα μας, τα οποία χάνονται μαζί με τους ήρωες μας και τα μέρη της παιδικής μας ηλικίας...

This is the way of life
As day must turn to night
The Star shall fade away
As we must all one day

Θα επανέλθουμε σύντομα με χειρότερα πράγματα...