Legion from the Shadows

The light is falling, no dawn for Roman dogs.
The last king of Pictdom leads a clan across the moor.
 

Η ιστορική έρευνα μας πληροφορεί πως οι Πίκτες υπήρξαν ένα σύνολο φυλών που κατοικούσαν σε εδάφη της σημερινής Σκωτίας. Πρόκειται για έναν-εν πολλοίς-μυστηριώδη λαό που είχε αιχμαλωτίσει την φαντασία του Robert E. Howard, με αποτέλεσμα να αποτελεί θέμα στο οποίο επανέρχεται ο συγγραφέας σε όλη την διάρκεια του έργου του. Η σαγήνη που ασκούσαν οι Πίκτες στον REH βρίσκει την κορυφαία εκδήλωση της στις περιπέτειες του Bran Mak Morn.

Virgil Finlay - Worms of the Earth

Ο Bran Mak Morn είναι βασιλιάς των Πικτών, που παρουσιάζονται από τον REH ως μια πανάρχαια φυλή που στα χρόνια του Bran έχει εκφυλιστεί και οπισθοδρομήσει στην κλίμακα της εξέλιξης. Oυσιαστικά πρωταγωνιστεί σε τρεις ιστορίες που έγραψε ο συγγραφέας από το Τέξας, οι οποίες λαμβάνουν χώρα την εποχή της ρωμαϊκής κατάκτησης της Βρετανίας. Η διασημότερη από αυτές είναι το διήγημα Worms of the Earth (περιοδικό Weird Tales, 1932). Σε αυτήν, η επιθυμία του Πίκτη βασιλιά να εκδικηθεί έναν Ρωμαίο αξιωματούχο που σταύρωσε έναν άνθρωπο της φυλής του, θα τον οδηγήσει σε ανίερα μονοπάτια αφού θα αναζητήσει την βοήθεια των Σκουληκιών της Γης, μιας βδελυρής ερπετοειδούς φυλής που κατοικεί σε υπόγεια λαγούμια και λατρεύει την φοβερή Μαύρη Πέτρα. Ο σκοπός του θα εκπληρωθεί αλλά ο Πίκτης θα διαπιστώσει πως κάποιες δυνάμεις είναι καλύτερο να τις αφήνεις να λουφάζουν στο σκοτάδι παρά να τις επικαλείσαι. Το μίασμα της Μαύρης Πέτρας θα τον σημαδεύει στο εξής και κάποιοι λογαριασμοί θα παραμείνουν ανοικτοί...

Jeff Jones - Worms of the Earth

Τους λογαριασμούς αυτούς ανέλαβε να κλείσει ο Karl Edward Wagner τέσσερις δεκαετίες αργότερα. Ο KEW ήταν πάρα πολύ καλός γνώστης του έργου του REH και μάλλον αυτός ήταν ο λόγος που ο Glenn Lord του ζήτησε να γράψει κάποιες επιπλέον περιπέτειες ηρώων του τεξανού συγγραφέα. Το αποτέλεσμα ήταν δύο νουβέλες, αν και υπήρχαν σχέδια για περισσότερα βιβλία. Η μια από αυτές είναι το  Legion from the Shadows (1976) και έχει πρωταγωνιστή τον Πίκτη βασιλιά (η άλλη είναι το Road of Kings του 1979 με ήρωα τον Κιμμέριο).

Στο LftS, o KEW δίνει συνέχεια στα γεγονότα του WotE, συνδυάζοντας τα με μια δική του εκδοχή για την τύχη της "χαμένης" ρωμαϊκής λεγεώνας ΙΧ. Χαρακτήρες από το διήγημα του REΗ όπως η μάγισσα Atla εμφανίζονται ξανά, ενώ ο KEW εισάγει και νέα πρόσωπα όπως η αδελφή του Bran, Morgain. Το ξεκίνημα της ιστορίας βρίσκει τον Bran να έχει συγκεντρώσει μια ορδή Πικτών και να βαδίζουν για να καταστρέψουν μια ρωμαϊκή δύναμη που έχει εισβάλει στα εδάφη τους. Φτάνοντας στο ρωμαϊκό στρατόπεδο, το βρίσκουν κατεστραμμένο και τους όλους τους λεγεωνάριους αποκεφαλισμένους με τα κεφάλια τους να έχουν εξαφανιστεί. Το μυστήριο θα λυθεί λίγο αργότερα όταν τα Σκουλήκια θα απαγάγουν την Morgain, οδηγώντας τον Bran σε μια νέα κάθοδο στον υπόγειο κόσμο τους προκειμένου να την σώσει. Στα κολασμένα σπήλαια του Λαού του Σκοταδιου, ο βασιλιάς θα έρθει αντιμέτωπος με τους απογόνους της IX λεγεώνας που έχουν συγκροτήσει την Λεγεώνα Infernalis, αλλά και έναν μάγο της φυλής των ερπετανθρώπων, των προαιώνιων εχθρών των Πικτών και της ανθρωπότητας. Θα μπορέσει ο Bran να αντιμετωπίσει τους κινδύνους των ανήλιαγων σηράγγων, να σώσει την Morgain και να ματαιώσει τα καταχθόνια σχέδια του σατανικού Ssrhythssaa; Η απάντηση είναι αναμενόμενη αλλά δεν παύει να έχει ενδιαφέρον η πορεία προς αυτή.

Το LftS είναι μια ιστορία σκοτεινού fantasy, στην οποία εντοπίζονται αρκετά στοιχεία λαβκραφτικού τρόμου (ο KEW πάντοτε θεωρούσε τον εαυτό του συγγραφέα τρόμου). Επιπλέον, ο αναγνώστης διαπιστώνει και επιρροές από τα κλασικά γοτθικά μυθιστορήματα τα οποία o συγγραφέας αγαπούσε: το μοναχικό κάστρο, η αθώα ηρωίδα που κινδυνεύει από τον διαβολικό κακό, η βαριά και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ο KEW ενσωματώνει στην διήγηση του πολλές αναφορές στο έργο του REH, αλλά θα έλεγα πως έχει επιλέξει μια πιο συμβατική και διεκπεραιωτική προσέγγιση για το υλικό του σε σχέση με τo ύφος των πρωτότυπων ιστοριών του Τεξανού. Κάποιες χτυπητές αδυναμίες εντοπίζονται, όπως ορισμένα σημεία που δίνουν την εντύπωση πως έχουν γραφτεί βιαστικά,και άλλα στα οποία λείπει η δράση και οι ρυθμοί της ιστορίας πέφτουν αισθητά. Ένα ακόμη σημείο που μπορεί να φανεί προβληματικό σε ορισμένους είναι το γεγονός πως, ενώ η πλοκή είναι τοποθετημένη σε ένα σαφές ιστορικό πλαίσιο, οι πρωταγωνιστές σκέφτονται και εκφράζονται με έναν τρόπο αταίριαστο με τη συγκεκριμένη εποχή. Για τους λόγους αυτούς, το LftS υπολείπεται τόσο των ιστοριών του REH  των οποίων την άγρια δύναμη δεν διαθέτει, αλλά και των ιστοριών του Kane που έγραψε ο KEW. Ωστόσο, διαβάζεται ευχάριστα, έχει μερικές δυνατές σκηνές και μια ενδιαφέρουσα ανατροπή στο τέλος. Και φυσικά, αποτελεί ένα είδος "συνεργασίας" δύο σημαντικότατων συγγραφέων του χώρου και-επομένως-απαραίτητη προσθήκη στην βιβλιοθήκη κάθε αναγνώστη και συλλέκτη του είδους.

Η πρώτη έκδοση του LftS είχε ένα όμορφο εξώφυλλο του Jeff Jones στο οποίο απεικονίζεται ο Bran κατά την διάρκεια της τελικής σύγκρουσης με την δαιμονική λεγεώνα Infernalis. Οι εκδόσεις Baen κυκλοφόρησαν το βιβλίο το 1988 με ένα καλό αλλά ατυχές εξώφυλλο του Ken Kelly, στο οποίο ο Πίκτης παρουσιάζεται όμοιος με τον Conan, κόντρα σε κάθε περιγραφή των REH και KEW. 

Εκτός από τους Jones και Kelly, o Πίκτης βασιλιάς είχε την τύχη να τον απεικονίσουν και άλλοι σπουδαιοί εικονογράφοι του χώρου. Ο Virgil Finlay σχεδίασε με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα Σκουλήκια της Γης και τη στιγμή που ο Bran έρχεται αντιμέτωπος μαζί τους στον Kύκλο του Dagon, για μια επανέκδοση του WotE το 1953, ενώ ο Frank Frazetta μας χάρισε ένα ζοφερό πίνακα με έναν Bran Mak Morn που εκπέμπει αρχέγονο πρωτογονισμό.

Frank Frazetta - Bran Mak Morn

Για τους φίλους των κόμιξ, στα τεύχη 16 και 17 του ασπρόμαυρου Savage Sword of Conan παρουσιάστηκε η διασκευή του WotE, σε σενάριο Roy Thomas και εικονογράφηση των Barry W. Smith (που σχεδίασε τις πρώτες σελίδες της ιστορίας) και Tim Conrad (ο οποίος ανέλαβε να ολοκληρώσει την ιστορία μετά την αποχώρηση του BWS). Η ίδια  ιστορία κυκλοφόρησε σε έγχρωμη μορφή το 2000 σε μια προσεγμένη έκδοση από την Wandering Star & Cross Plains Comics.

Barry W. Smith - Bran Mak Morn

Το έπος του Bran Mak Morn δεν άφησε ασυγκίνητους ούτε τους metal μουσικούς: οι Eternal Champion έχουν το κομμάτι The Last King of Pictdom (από το οποίο και οι στίχοι που ανοίγουν την ανάρτηση) στο Armor of Ire του 2016, ενώ πρόσφατα έμαθα πως οι Rosae Crucis από την Ιταλία έχουν ήδη από το 2003 έναν ολόκληρο δίσκο εμπνευσμένο από το WotE.

Ως επίλογο, σημειώνουμε πως ο KEW έγραψε μια ακόμα νουβέλα με ήρωα τον Bran Mak Morn και τίτλο Queen of the Night. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν εκδόθηκε ποτέ, και μάλλον μαζεύει σκόνη στα συρτάρια κάποιου εκδοτικού οίκου. Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή σταθούμε τυχεροί και το δούμε να εκδίδεται. Οπωσδήποτε θα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, διότι η Λεγεώνα των Σκιών μπορεί να ηττήθηκε αλλά το μίασμα της Μαύρης Πέτρας παρέμεινε, και πολλές ιστορίες πρέπει να ειπωθούν ακόμη. Δυστυχώς όμως, φαίνεται πως υπάρχει έλλειψη αυτών που θα μπορούσαν να μας τις διηγηθούν. Έτσι, ο τελευταίος βασιλιάς των Πικτών μας ρίχνει ένα βλοσυρό βλέμμα και η φιγούρα του αρχίζει να ξεθωριάζει καθώς ο ήλιος βασιλεύει στον χερσότοπο. Αποσύρεται και αυτός στον κόσμο των αρχετύπων, από τον οποίο θα επιστρέψει σε ώρα ανάγκης, επικεφάλης των πολεμιστών του και βαμμένος με τα χρώματα του πολέμου. Έως τότε, απολαύστε τις γραπτές περιπέτειες του και ταξιδέψτε με τις εμπνευσμένες απεικονίσεις του.

Στην ελληνική γλώσσα μπορείτε να διαβάσετε το Worms of the Earth στην πρόσφατη έκδοση Μπραν Μακ Μορν των εκδόσεων Κλέος, αλλά και στην παλιότερη συλλογή διηγημάτων τρόμου του REH με τίτλο Ο Μάυρος Λίθος από τις εκδόσεις Η Άγνωστη Καντάθ.