Θήτα

Κάθε φορά που βρίσκομαι με τον αδελφό μου η συζήτηση αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα έρθει στον Θ. Παλιός κολλητός του αδελφού μου, στη διάρκεια της δεκαετίας το '80 αλλά και λίγο αργότερα, στα πρώτα χρόνια του '90. Εκείνες τις εποχές, η παρέα του αδελφού μου ενέπνεε δέος σε εμάς, τα μικρότερα παιδιά της γειτονιάς. Ειδικά ο Θ ήταν ο ήρωας μας και οι πιτσιρικάδες που έμεναν στην πολυκατοικία του προνομιούχοι (εμείς μέναμε στην απέναντι). Ο Θ είχε τελειώσει σχολείο στη ΣΕΛΕΤΕ, είχε τρέλα με την Αμερική, έβλεπε ταινίες του Σταλόνε (είχε βίντεο σπίτι, ενώ εμείς δεν πήραμε ποτέ), ήταν βασικό στέλεχος στην τοπική της ΝΔ, άκουγε Heavy Metal και πήγαινε σε συναυλίες, ήταν μέσα στην Όμπρε την βραδιά με τα μαχαιρώματα, ενώ οδηγούσε το οικογενειακό Audi από 18 χρονών και κάναμε σαν τρελοί για να μας βάλει μέσα και για μια βόλτα γύρω από το τετράγωνο. Από εμφάνιση ψιλοκυριλέ: ούτε μακριά μαλλιά, ούτε κολλητά τζην, ούτε μπλούζες συγκροτημάτων. Στο σπίτι του, θυμάμαι ακόμα την αφίσα Judas Priest στην κουζίνα και τους δίσκους στο δωμάτιο του: Wasp, Maiden, Metallica, Manowar, Motorhead κτλ. Κλασικά και ασφαλή ακούσματα, αλλά γνώριζε και πιο underground σχήματα. Εκεί είχαμε δει τον τελικό του μπάσκετ το '87, και εκεί είδα για πρώτη φορά φρικιά να κάνουν σχιζοφρένεια σε ένα πάρτυ που είχε κάνει η αδελφή του. Μια μέρα πήγα και του ζήτησα να μου γράψει μια κασέτα με Bon Jovi και αυτός μου είπε πως αυτά είναι ψιλομαλακίες και μου έγραψε μια συλλογή με τραγούδια όπως Wheels of Fire, Kings of Metal και Ace of Spades: o Θ είναι υπέυθυνος για την πρώτη γνωριμία μου με τους Manowar, η οποία υποθέτω πως-για καλό ή για κακό-με σημάδεψε για όλα τα χρόνια που ακολούθησαν.

Όταν ήρθε η ώρα να πάει φαντάρος και μάθαμε πως θα πήγαινε στα ΟΥΚ, το πρόσωπο του απέκτησε μυθικές διαστάσεις. Μια από τις πιο ζωηρές αναμνήσεις μου από εκείνη την εποχή είναι η μέρα που έσκασε μύτη στην γειτονιά με την παραλλαγή και το πράσινο μπερέ και οι μικρότεροι πάθαμε αμόκ. Αργότερα, το καλοκαίρι που έδωσα πανελλήνιες πήγαμε παρέα με τον Θ στη Ρόδο, όπου υπηρετούσε ο αδελφός μου. Την πρώτη μπύρα που ήπια στην ζωή μου την ήπια ύστερα από προτροπή του Θ σε κάποιο μπαρ κοντά στην Ορφανίδου. Ύστερα ξεκίνησε η φοιτητική ζωή και έχασα την επαφή με το είδωλο της παιδικής μου ηλικίας. Στα 20 και επιπλέον χρόνια που μεσολάβησαν από τότε μέχρι σήμερα, ο Θ σταμάτησε να αγοράζει δίσκους, παντρεύτηκε, έμπλεξε σε διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες, έφαγε λεφτά, προσπάθησε να πιάσει την καλή (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία). Τον είδα πριν κάνα χρόνο και δεν είχε αλλάξει πολύ: κλασικές πολιτικοστρατιωτικές αναλύσεις που έχουν την τάση να κάνουν με ύφος παντογνώστη πολλοί που έχουν υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις, ιστορίες για πηδήματα, θεωρίες για τον γάμο και την γυναίκα που θα παντρευτείς, μια δουλειά αμφιβόλου προοπτικής, εκκρεμότητες με την εφορία...

Πρόσφατα έμαθα πως την έκανε για το εξωτερικό, σε αναζήτηση καλύτερης τύχης και είπα να κάνω αυτή την ανάρτηση για χάρη των παλιών καιρών. Δεν θυμάμαι ποιος φιλόσοφος ήταν που έλεγε-στο περίπου-πως τα άτομα που έχουν την μεγαλύτερη επίδραση στην ζωή μας μπαίνουν και βγαίνουν από αυτή αθόρυβα, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε. Σε ό,τι με αφορά, ο Θ οπωσδήποτε ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Επιπλέον θεωρώ πως η πορεία του Θ έχει αντιστοιχίες με εκείνη της ελληνικής κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες: από τα χρυσά χρόνια της δεκαετίας του '80, στις μπίζνες και τις αρπαχτές της δεκαετίας του '90 και τελικά στην χρεοκοπία και την απομυθοποίηση των καιρών που διανύουμε.

Είναι γεγονός πως όλα ξεφτίζουν, ασχέτως αν επιμένουμε να τα διατηρούμε εξιδανικευμένα και άφθαρτα στην φαντασία μας. Όταν ήμουν μικρός ποτέ δεν είχα σκεφτεί τι εξέλιξη θα είχε ο Θ. Η εξέλιξη ήταν μάλλον απογοητευτική (αλλά αναπόδραστη) και υποθέτω πως-σε τελική ανάλυση-ακόμα και ο Θ εκείνης της εποχής δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά παρά μόνο στο μυαλό ενός ενθουσιώδους πιτσιρικά. Ωστόσο, παραμένει σύμβολο και ήρωας των χρόνων των πρώτων αναζητήσεων, και είναι ωραίο να ξέρω πως βρίσκεται κάπου εκεί έξω κάνοντας τις αναλύσεις του και λέγοντας ιστορίες. Έστω και αν η παλιά του αίγλη έχει χαθεί οριστικά...