Μπύρες τέλος

Η πλειοψηφία όσων έχουν υπάρξει φοιτητές στην Αθήνα μάλλον γνωρίζει το καφενείο-ουζερί Τηνιακό στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο μαγαζί που υπάρχει στην Αθήνα. Αυτό δεν οφείλεται στις χαμηλές τιμές του (αν και είναι ένας λόγος). Ο βασικός λόγος για την παραπάνω δήλωση είναι πως πρόκειται -ή μάλλον επρόκειτο- για ένα απολύτως αυθεντικό κατάστημα. Ούτε μουσική, ούτε χαμηλός φωτισμός, ούτε γκόμενες γκαρσόνες, ούτε οιουδήποτε είδους επιτηδεύσεις και περιττές μαλακίες. Μόνο φτηνές μπύρες και νεαρόκοσμος να συζητάει. Περάσαμε πολλές ευχάριστες βραδιές στο Τηνιακό, όσο ήμασταν φοιτητές αλλά και μετά, κοντά είκοσι χρόνια. Και γι' αυτό προκαλεί λύπη η ανακοίνωση του οριστικού κλεισίματος του, αύριο 11/12/2016.

Ωστόσο -εκτός από την ευνόητη συγκίνηση που προκαλεί-, το κλείσιμο του Τηνιακού παρουσιάζει ενδιαφέρον για έναν επιπλέον λόγο: δείχνει πόσο γρήγορα μπορεί να ευτελιστεί ο,τιδήποτε στη σημερινή ψηφιακή εποχή του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μπορεί να το διαπιστώσει αυτό κανείς εύκολα, διαβάζοντας διάφορα σχετικά άρθρα και σχόλια που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο.  Εκδήλωση ελιτισμού εκ μέρους μου; Όχι, απλώς εκφράζω έναν προβληματισμό που υφίσταται εδώ και αρκετό καιρό. Εξάλλου, τείνω στην άποψη πως στις περισσότερες περιπτώσεις ο ελιτισμός είναι ανυπόστατος και υπάρχει μόνο ψωροελιτισμός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το πρόσωπο αυτών που τον εκφράζουν.

Από την μεριά μας, δεν μπορούμε παρά να ευχηθούμε καλή συνέχεια στους ηρωϊκούς και αγαπημένους ιδιοκτήτες του Τηνιακού που περνάει πλέον στη σφαίρα του θρύλου και να πιούμε μια μπύρα στην υγειά τους (αλλά και προς τιμή του μακαρίτη Greg Lake που έφυγε πριν μερικές μέρες), πλαισιωμένη από ένα κλασικό ανάγνωσμα για τις μακριές νύχτες του χειμώνα. Έστω και αν το μαγαζί δεν είχε Βεργίνες, αλλά βέβαια κανείς δεν είναι τέλειος. Farewell!