Είναι ευνόητο πως το δεύτερο μέρος του The Hobbit είναι η ταινία που όλοι περιμέναμε αυτά τα Χριστούγεννα. Εγώ την είδα πριν λίγες μέρες και ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες μου, όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί από το πρώτο μέρος αλλά και από το σχετικό trailer.
Αυτό που παρακολουθήσαμε είναι μια εντυπωσιακή παραγωγή που σε ταξιδεύει με επιτυχία στον κόσμο της Μέσης Γης, στο πλευρό της συντροφιάς του Μπίλμπο και των νάνων. Από την άλλη, η ταινία πάσχει από το πάγιο πρόβλημα κάθε χολυγουντιανής υπερπαραγωγής: για να βγάλει τα λεφτά της πρέπει να απευθυνθεί σε ένα ευρύ κοινό και αυτό συνεπάγεται υπερβολικό σαματά, ανόητα ρομάντζα καθώς και κλείσιμο ματιού στην πολιτική ορθότητα (πχ η απαραίτητη γυναίκα ηρωίδα ή η μαυρούλα που εμφανίζεται σε μια σκηνή πλήθους στην Λιμνούπολη). Βέβαια οι προαναφερθείσες αδυναμίες δεν αφαιρούν από την αξία της ταινίας η οποία παραμένει μια χορταστική περιπέτεια που αξίζει να την απολάυσει κάποιος στις κινηματογραφικές αίθουσες. Πάντως διαπιστώνω πως εξακολουθεί να ισχύει αυτό που έχω ξαναγράψει: δεν έχει γυριστεί ακόμα μια πραγματικά ασυμβίβαστη ταινία φαντασίας που θα σέβεται μόνο το βιβλίο στο οποίο βασίζεται και όχι τις ανόητες χολυγουντιανές συμβάσεις.
Ωστόσο, κρυμμένο διαμάντι του 2013 και ταινία της χρονιάς ανακηρύσσεται χωρίς δεύτερη σκέψη το La Grande Belleza (ελλ. τίτλος: Η Τέλεια Ομορφιά) του Paolo Sorrentino. Πρόκειται για ένα αριστούργημα που πέρα από την αποθεωτική κινηματογράφηση της Αιώνιας Πόλης, αποκαλύπτει την κενότητα του σύγχρονου τρόπου ζωής και κατεδαφίζει αρκετές όψεις του σαθρού οικοδομήματος της μοντέρνας κουλτούρας. Οι έχοντες κινηματογραφικό γούστο οφείλουν να τιμήσουν το σπουδαίο αυτό φιλμ.
Επίλογος: o ευρωπαϊκός κινηματογράφος επικρατεί άνετα της χολυγουντιανής παραγωγής (παρά την αγάπη μας για το βιβλίο του Tolkien και για τον Peter Jackson) και πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά; Ραντεβού στις αίθουσες προβολής!
