Warlord live

Οι ζωντανές εμφανίσεις των Warlord στην χώρα μας έχουν περάσει πλέον στην Ιστορία. Απομένουν πλέον οι αναμνήσεις και κάποιες παρατηρήσεις. Τις δεύτερες μπορούμε να τις συζητήσουμε -εν συντομία- στις ακόλουθες γραμμές:

α) Η συναυλία ήταν αντικειμενικά πολύ καλή (τους είδα το Σάββατο στην Αθήνα). Διαψεύστηκαν όλοι οι κακοπροαίρετοι που προέβλεπαν μια άσχημη εμφάνιση. Ακούσαμε όλες τις κλασικές συνθέσεις μέσα σε κλίμα Δύναμης και Συγκίνησης. Όποιος έχει άλλη γνώμη απλά δεν νιώθει.

β) Για μια ακόμα φορά ο Mark Zonder απέδειξε πόσο τεράστιος παίκτης είναι. Πέρα από την αδιαμφισβήτητη αξία του ως μουσικός, τον τιμά η αφοσίωση του στην Ιδέα των Warlord και η πίστη που έχει στον Τσάμη, ειδικά αν λάβουμε υπόψη πως έχει κάνει μια σπουδαία καριέρα και θα μπορούσε να μην ασχολείται με την παλιά του μπάντα και με έναν μουσικό που πολλοί θεωρούσαν ξοφλημένο.

γ) Για τον Destroyer τι να γράψει κανείς; Σε όσους διαθέτουν αντίληψη, η ασκητική και σεμνή μορφή του μονό σεβασμό θα μπορούσε να εμπνεύσει. Ιδιαίτερα συγκινητικός ήταν ο σύντομος λόγος που εκφώνησε. Εύχομαι η επίσκεψη του στην Ελλάδα να του χαρίσει δύναμη ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προσωπικά προβλήματα και να συνεχίσει να δημιουργεί μουσική.

δ) Υπήρξαν και κάποιοι ανύπαρκτοι τύποι που θεώρησαν απαραίτητο να κάνουν πλάκα και να ειρωνευτούν τον Τσάμη όταν μιλούσε στο κοινό αλλά και στα κενά μεταξύ των τραγουδιών που έπαιζε η μπάντα. Ενδεχομένως κάποιοι να θεωρούν πως ήταν αστείο να αποκαλούν τον Τσάμη "γέρο", να τον κράζουν και να χορεύουν κάτι σαν τσάμικο στο Aliens, αλλά η θλιβερή αλήθεια είναι πως είναι απλώς αγενείς και βλάκες. Πιστεύω πως η πνευματικότητα που εξέπεμπε ο Τσάμης είναι η καλύτερη απάντηση σε αυτά τα τραγικά υποκείμενα.

 

 

Και το μέλλον; Τι επιφυλάσσει αυτό για τους Warlord; Δεδομένης της αποθεωτικής υποδοχής που γνώρισε η μπάντα σε αυτό το σύντομο πέρασμα της από Γερμανία και Ελλάδα πιστεύω πως μάλλον θα υπάρξει συνέχεια. Απομένει να δούμε αν ο Destoyer θα συνεχίσει να δημιουργεί εμπνευσμένη μουσική ή θα νικηθεί και αυτός από την Εντροπία που καταβροχθίζει τα πάντα. Μέχρι τότε η προτροπή παραμένει η ίδια: one by one, to the swords, to the guns!

ΥΓ) Μετά τη συναυλία βρέθηκα σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ομήγυρη όπου και είχα την ευκαιρία να συζητήσω με δύο Μεγάλους Παλαιούς από το ηρωϊκό παρελθόν της Φωτιάς και του Ατσαλιού. Σε αυτούς στέλνω τα χαιρετίσματα μου. Hail and kill!