Κόκκινα καρφιά

Επιστροφή στην θρυλική Υβοριανή Εποχή! Επιστροφή σε έναν χαμένο κόσμο περιπέτειας και μυστηρίου, ξίφους και σκοτεινής μαγείας!

Μια πανάρχαια πόλη στα νότια του βασιλείου της Στυγίας. Στο εσωτερικό της, δύο αντίπαλες φατρίες έχουν εμπλακεί σε μια θανάσιμη βεντέτα που κρατάει πάνω από μισό αιώνα. Οι Xotalancas και οι Tecuhltli αλληλοεξοντώνονται με απύθμενο μίσος στο λαβυρινθώδες σύμπλεγμα δωματίων και διαδρόμων που αποτελεί την περίκλειστη πόλη Xuchotl. Οι πρώτοι κρατούν τα κομμένα κεφάλια των εχθρών τους στην αίθουσα του θρόνου τους, οι δεύτεροι μπήγουν ένα κόκκινο καρφί για κάθε νεκρό αντίπαλο σε έναν μαύρο στήλο, στην δική τους αντίστοιχη αίθουσα. Και ενώ η εμφύλια σύγκρουση μαίνεται στα πάνω επίπεδα της πόλης, κακόβουλη μαγεία και αποτρόπαια πράγματα φωλιάζουν στις ανήλιαγες κατακόμβες της

Σε αυτό το ζοφερό σκηνικό θα εισέλθει ο Conan μαζί με την ξανθιά πειρατίνα Valeria. Η ανάγκη θα τους οδηγήσει να διαβούν το κατώφλι της Xuchotl και πολύ σύντομα θα διαλέξουν πλευρά και θα πάρουν μέρος στον αιματηρό αγώνα που διεξάγεται στο εσωτερικό της. Αλλά η ποιοτική διαφορά του μαυρομάλλη βάρβαρου σε σχέση με τους εκφυλισμένους κατοίκους της Xuchotl είναι κάτι παραπάνω από εμφανής...

He moved through the whirling, eddying mass with the surety and destructiveness of a gray wolf amidst a pack of alley curs, and he strode over a wake of crumpled figures.

Red nails (κόκκινα καρφιά) είναι ο τίτλος της τελευταίας ιστορίας που έγραψε ο Robert E. Howard με ήρωα τον Conan και δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Weird Tales από τον Ιούλη μέχρι και τον Οκτώβρη του 1936, μετά την αυτοκτονία του συγγραφέα. Αναμφίβολα πρόκειται για μια από τις καλύτερες ιστορίες του Κιμμέριου, ένα δυνατό παραμύθι βίας και θανάτου αλλά και μια αφήγηση που αφήνει να φανεί η κοσμοθεωρία του Howard. Ο συγγραφέας προτάσσει την φυσική ανωτερότητα του βάρβαρου Κιμμέριου απέναντι στους παρηκμασμένους κατοίκους της Xuchotl αλλά και την πιο πολιτισμένη Valeria. Ο Conan είναι φορέας ενός ιδιότυπου πρωτογονισμού που του επιτρέπει να υπερέχει των πολιτισμένων ανθρώπων και να ξεπερνά κάθε εμπόδιο ή κίνδυνο που συναντά στον δρόμο του. Είναι χαρακτηριστική η ηρεμία με την οποία αντιμετωπίζει τον δράκο -ή μάλλον δεινόσαυρο- που στριμώχνει αυτόν και την τρομοκρατημένη Valeria στην αρχή της ιστορίας:

Conan spoke imperturbably. He was a barbarian, and the terrible patience of the wilderness and its children was as much a part of him as his lusts and rages. He could endure a situation like this with a coolness impossible to a civilized person.

Βέβαια, ο Conan δεν είναι βάρβαρος με την έννοια που δίνουμε στη λέξη στις μέρες μας. Η αγριάδα του διαφέρει από τη διεστραμμένη σκληρότητα που επιδεικνύουν οι Xotalancas και οι Tecuhltli (και η οποία είναι πιο κοντά σε αυτο που ονομάζουμε βαρβαρότητα σήμερα). O "βαρβαρισμός" του Conan συνίσταται στους απλούς τρόπους, την ακατάβλητη ζωτική δύναμη, το αδάμαστο φρόνημα και τα ακονισμένα ένστικτα, σφυρηλατημένα από μια ζωή μέσα στην Φύση από την οποία οι πολιτισμένοι άνθρωποι έχουν αποκοπεί. Πρόκειται για μια αρχέγονη, πιο φυσική και πιο αυθεντική ύπαρξη, οι πύλες προς την οποία είναι πλέον κλειστές για εμάς. Δυστυχώς, η Υβοριανή εποχή και οι βλοσυροί λόφοι της Κιμμερίας θα παραμείνουν μακρινό όνειρο...


Πέρα από τις απόψεις του REH πάνω στο δίπολο βαρβαρισμός-πολιτισμός, διαβάζοντας το Red nails διαπιστώνουμε και κάτι ακόμα: πόσο σπουδαίος συγγραφέας ήταν. Η γραφή του ξεχειλίζει από ενέργεια και πραγματικά ζει τα όσα γράφει. Υπάρχει Δύναμη σε κάθε γραμμή του (τουλάχιστον όταν τον διαβάζεις στο πρωτότυπο). Κρίμα που επέλεξε να εγκαταλείψει τον κόσμο μας τόσο νεός αλλά πόσο να αντέξεις εγκλωβισμένος στη λάθος εποχή;

Η ανάρτηση δεν μπορεί παρά να κλείσει με τον μόνο αρμόζοντα τρόπο: με ένα λαβκραφτικό, δυσοίωνο ερώτημα! Tι απεχθείς τροφές έτρωγε ο Tolkemec τόσα χρόνια που σερνόταν στις σκοτεινές κατακόμβες της Xuchotl; Μπρρρρ....

ΥΓ1) To Red nails διασκευάσθηκε σε κόμιξ από τους Roy Thomas (σενάριο) και Barry W. Smith (σχέδιο). Από το εν λόγω κόμιξ είναι οι δύο πρώτες εικόνες που συνοδεύουν την ανάρτηση. Η τρίτη εικόνα είναι ένας τερατώδης Conan δια χειρός Simon Bisley, του οποίου δεν ξεχνάμε ένα συγκεκριμένο καρέ σε ένα άλλο κόμιξ: το Slaine and the Horned God.

ΥΓ2) Θεωρώ πως η ιστορία έχει και μια προφητική διάσταση. Το θανάσιμο μίσος και η αλληλοεξόντωση των κατοίκων της πόλης Xuchotl προσφέρουν μια ζοφερή εικόνα πιθανών μελλοντικών εξελίξεων στις δικές μας πόλεις-τέρατα.
ΥΓ3) Αφορμή για την ανάρτηση: η επαναπροσέγγιση του έργου του REH και μια νέα ανάγνωση των ιστοριών του Conan ύστερα από αρκετά χρόνια.