Παραδέχομαι πως η ξερή βιβλιοπαρουσίαση αποτελεί κάπως τετριμμένο θέμα για ανάρτηση αλλά μιας που τώρα τελευταία είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο και διάβασα κάποια αξιόλογα βιβλία, πιστεύω πως θα είχε ενδιαφέρον μια σύντομη αναφορά σ' αυτά. Η βιβλιοθήκη του Κιμμέριου λοιπόν, ανοίγει τις πύλες της:
1) Κ. Α. Σμιθ - Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν (Αίολος)
Ο Κ. Α. Σμιθ δεν χρειάζεται συστάσεις. Τον θεωρώ από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του χώρου και δηλώνω φανατικός πιστός του γκροτέσκου fantasy με στοιχεία τρόμου που -κυρίως- έγραφε. O συγκεκριμένος τόμος περιέχει επτά διηγήματα σε μετάφραση του γνωστού Θωμά Μαστακούρη. Τόσο ο συγγραφέας όσο και ο μεταφραστής αποτελούν εγγύηση για την αξία του βιβλίου αλλά υπάρχει και ένα πρόβλημα: πολλές ιστορίες έχουν μεταφραστεί ξανά στα ελληνικά. Εγώ τουλάχιστον, είχα ξαναδιαβάσει πέντε από αυτές. Ωστόσο, αν κάποιος δεν έχει επαφή με το έργο του Σμιθ, τότε αξίζει να αποκτήσει τη συγκεκριμένη συλλογή και μόνο για το μνημειώδες Η επιστροφή του μάγου που αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες ιστορίες τρόμου όλων των εποχών (μεγάλη κουβέντα αλλά έτσι είναι). Επιπλέον η συλλογή περιέχει και άλλες δύο εξαιρετικές ιστορίες, το Ο θάνατος του Μαλιγκρίς και το (πρώτη φορά μεταφραζόμενο στα ελληνικά) Ο κολοσσός του Ιλούργκν. Υπάρχουν και ατυχείς επιλογές όπως το Η αόρατη πόλη που δεν μου άρεσε ή το Ο νεκροφάγος στη θέση του οποίου θα μπορούσε να βρίσκεται μια πιο δυνατή ιστορία. Ωστόσο, πιστεύω πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην σας ικανοποιήσουν τα δαιμονικά και παράδοξα οράματα του Σμιθ.
2) Neil Gaiman - Το Βιβλίο του Νεκροταφείου (Οξύ)
Ο μικρός Καν μεγαλώνει σε ένα παλιό νεκροταφείο υιοθετημένος από τα φαντάσματα των ανθρώπων που έχουν θαφτεί εκεί. Προστάτης του είναι ο μυστηριώδης Σίλας που κυκλοφορεί μόνο τα βράδια και δεν έχει αντανάκλαση στον καθρέφτη. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Καν, τις συναντήσεις του με παράξενα υπερφυσικά πλάσματα, τις πρώτες του επαφές με τον κόσμο των ζωντανών και την τελική αναμέτρηση με τον άνθρωπο που δολοφόνησε την οικογένεια του. Ο Gaiman μας χαρίζει μια συγκινητική αφήγηση για την παιδική ηλικία και την ενηλικίωση, μέσα από το πρίσμα μιας ιστορίας φαντασίας. Στα συν και η πολύ προσεγμένη έκδοση. Υπάρχει κάποιο αρνητικό στοιχείο; Ναι: το βιβλίο θα μπορούσε να είναι πιο σκοτεινό αλλά μάλλον ο Gaiman στόχευε σε πολύ νεανικό κοινό. Πιο πολύ παιδική φαντασία παρά ιστορία για ενήλικες.
3) Philip K. Dick - Ubik (Tόπος)
To Ubik είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του μεγάλου Philip Dick. Αν και χαρακτηρίζεται ως έργο επιστημονικής φαντασίας, ο χαρακτηρισμός είναι λίγο παραπλανητικός αφού βασικό του θέμα δεν είναι τα διαστρικά ταξίδια ή οι επαφές με εξωγήινους πολιτισμούς αλλά η φύση της πραγματικότητας και η αντίληψη που έχουμε γι' αυτή. Δεν θα γράψω κάτι για την υπόθεση πέρα από το ότι αλλιώς ξεκινάει το βιβλίο και αλλού καταλήγει. Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, αναζητήστε το Ubik το οποίο ούτως ή άλλως είναι πανταχού παρόν. Και καλού-κακού ρίχτε και μια ματιά στα κέρματα και τα χαρτονομίσματα που κουβαλάτε στις τσέπες σας...
Κλείνω με τα λόγια του μάγου: "... Μα το Νεκρονομικόν είχε δίκιο... Και ο Χέλμαν Κάρνμπι το γνώριζε. Με προειδοποίησε πριν τον σκοτώσω, μου είχε πει πως θα γύριζε πίσω - ακόμα και σε αυτή την κατάσταση."
Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Βεβαίως! Πως το Νεκρονομικόν έχει πάντα δίκιο! Hail!
1) Κ. Α. Σμιθ - Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν (Αίολος)
Ο Κ. Α. Σμιθ δεν χρειάζεται συστάσεις. Τον θεωρώ από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του χώρου και δηλώνω φανατικός πιστός του γκροτέσκου fantasy με στοιχεία τρόμου που -κυρίως- έγραφε. O συγκεκριμένος τόμος περιέχει επτά διηγήματα σε μετάφραση του γνωστού Θωμά Μαστακούρη. Τόσο ο συγγραφέας όσο και ο μεταφραστής αποτελούν εγγύηση για την αξία του βιβλίου αλλά υπάρχει και ένα πρόβλημα: πολλές ιστορίες έχουν μεταφραστεί ξανά στα ελληνικά. Εγώ τουλάχιστον, είχα ξαναδιαβάσει πέντε από αυτές. Ωστόσο, αν κάποιος δεν έχει επαφή με το έργο του Σμιθ, τότε αξίζει να αποκτήσει τη συγκεκριμένη συλλογή και μόνο για το μνημειώδες Η επιστροφή του μάγου που αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες ιστορίες τρόμου όλων των εποχών (μεγάλη κουβέντα αλλά έτσι είναι). Επιπλέον η συλλογή περιέχει και άλλες δύο εξαιρετικές ιστορίες, το Ο θάνατος του Μαλιγκρίς και το (πρώτη φορά μεταφραζόμενο στα ελληνικά) Ο κολοσσός του Ιλούργκν. Υπάρχουν και ατυχείς επιλογές όπως το Η αόρατη πόλη που δεν μου άρεσε ή το Ο νεκροφάγος στη θέση του οποίου θα μπορούσε να βρίσκεται μια πιο δυνατή ιστορία. Ωστόσο, πιστεύω πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην σας ικανοποιήσουν τα δαιμονικά και παράδοξα οράματα του Σμιθ.
2) Neil Gaiman - Το Βιβλίο του Νεκροταφείου (Οξύ)
Ο μικρός Καν μεγαλώνει σε ένα παλιό νεκροταφείο υιοθετημένος από τα φαντάσματα των ανθρώπων που έχουν θαφτεί εκεί. Προστάτης του είναι ο μυστηριώδης Σίλας που κυκλοφορεί μόνο τα βράδια και δεν έχει αντανάκλαση στον καθρέφτη. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Καν, τις συναντήσεις του με παράξενα υπερφυσικά πλάσματα, τις πρώτες του επαφές με τον κόσμο των ζωντανών και την τελική αναμέτρηση με τον άνθρωπο που δολοφόνησε την οικογένεια του. Ο Gaiman μας χαρίζει μια συγκινητική αφήγηση για την παιδική ηλικία και την ενηλικίωση, μέσα από το πρίσμα μιας ιστορίας φαντασίας. Στα συν και η πολύ προσεγμένη έκδοση. Υπάρχει κάποιο αρνητικό στοιχείο; Ναι: το βιβλίο θα μπορούσε να είναι πιο σκοτεινό αλλά μάλλον ο Gaiman στόχευε σε πολύ νεανικό κοινό. Πιο πολύ παιδική φαντασία παρά ιστορία για ενήλικες.
3) Philip K. Dick - Ubik (Tόπος)
To Ubik είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του μεγάλου Philip Dick. Αν και χαρακτηρίζεται ως έργο επιστημονικής φαντασίας, ο χαρακτηρισμός είναι λίγο παραπλανητικός αφού βασικό του θέμα δεν είναι τα διαστρικά ταξίδια ή οι επαφές με εξωγήινους πολιτισμούς αλλά η φύση της πραγματικότητας και η αντίληψη που έχουμε γι' αυτή. Δεν θα γράψω κάτι για την υπόθεση πέρα από το ότι αλλιώς ξεκινάει το βιβλίο και αλλού καταλήγει. Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, αναζητήστε το Ubik το οποίο ούτως ή άλλως είναι πανταχού παρόν. Και καλού-κακού ρίχτε και μια ματιά στα κέρματα και τα χαρτονομίσματα που κουβαλάτε στις τσέπες σας...
Κλείνω με τα λόγια του μάγου: "... Μα το Νεκρονομικόν είχε δίκιο... Και ο Χέλμαν Κάρνμπι το γνώριζε. Με προειδοποίησε πριν τον σκοτώσω, μου είχε πει πως θα γύριζε πίσω - ακόμα και σε αυτή την κατάσταση."
Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Βεβαίως! Πως το Νεκρονομικόν έχει πάντα δίκιο! Hail!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου