Heavy metal, loud as it can be!!!
Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
Οι Ύμνοι της Μάχης
Heavy metal, loud as it can be!!!
Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010
Future wars
Mystic winds blow
Men mount birds of prey to war
And raid each others shore
Wizards and Warlocks battle by night
One survives by cunning and might
Take what you can by sword and sabre
Just reward for perilous labour
Stands among them a natural King
A man of barbaric breed
In a blade of steel he lays his trust
Killing and taking his needs
Upon him the scars of battles gone by
From many who have gazed in his murderous eye
Astride his mount he cursed and then
Assembled his men in thousands and ten
Onward lads we'll kill them all
Victory is ours
We'll have their heads and female slaves
Soon to loot their towers
Riding hard they rushed the gates
And scaled the granite walls
Through boiling oil and falling stone
His men endured it all
In bloody streets the battle raged
Brave men died and women were caged
Amidst the hoard, a barbaric roar
He gut the guard and kicked down the door
Sword in one hand, torch in the other
Alert every step of the way
If legends be true this place is cursed
Demons stand guard night and day
Living hell cloaked in black
Three ungodly hosts
Upon the dais a ball of light
Which binds them to their post
Faster than a striking cobra
Hit the altar and knocked it over
Shattered in a silver shower
The priests of hell have lost their power
Up the stairs a golden door
The queen awaits within
Her naked body close to his
The prize is won again
And as she yields to his force
His mind drifts off to Future Wars
Ένα μακρινό, ονειρικό μέρος. Ένας κόσμος ελευθερίας και βίαιης περιπέτειας όπου παίρνεις αυτό που θες με το ξίφος σου! Άγριοι πολεμιστές επιτίθενται σε ένα κάστρο και ανάμεσα τους στέκει ο φυσικός βασιλιάς, ένας άντρας βαρβαρικής γενιάς. Ποιός άλλος θα μπορούσε να είναι παρά ο αθάνατος Κιμμέριος, ο θρυλικός Κόναν με το φονικό μάτι και το τρομερό σπαθί, βγαλμένος από τα οράματα του Robert E. Howard. Οι Anvil περιγράφουν την φωτιά της μάχης, την πτώση του κάστρου, τη σύγκρουση του αήττητου πολεμιστή με τους τρεις διαβολικούς μάγους, την τελική του επικράτηση και το γυμνό έπαθλο που τον περιμένει πίσω από την χρυσαφένια πόρτα! Είναι η ώρα της δίκαιης ανταμοιβής για τους κόπους και τους κινδύνους, just reward for perilous labor! Αλλά καθώς η βασίλισσα υποκύπτει στην ορμή του, ακόμα και τη στιγμή της ύστατης ηδονής, το μυαλό του βλοσυρού ήρωα ταξιδεύει στους μελλοντικούς πολέμους που τον περιμένουν...
Το Future wars μας παρασύρει στον κόσμο των βίαιων παραμυθιών. Έναν κόσμο άγριο, χωρίς αναστολές, διφορούμενες καταστάσεις ή πολιτική ορθότητα. Έναν κόσμο αρχετύπων στον οποίο η σαχλαμάρα και ο εκφυλισμός της εποχής μας έχουν απαγορεύσει την πρόσβαση. Αλλά όσοι ψάχνουν για κάτι παραπάνω πάντοτε θα βρίσκουν διέξοδο προς αυτόν τον κόσμο μέσα από ένα τραγούδι, ένα βιβλίο ή έναν πίνακα και θα ονειρεύονται τους πολέμους που μέλλουν να έρθουν...
Ο πίνακας του Κόναν είναι (φυσικά) έργο του Frank Frazetta, αποτέλεσε το εξώφυλλο του βιβλίου Conan the Adventurer (εκδόσεις Lancer, 1966), είναι χαρακτηριστικός για την "βρωμιά" που αποπνέει και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της σημερινής εικόνας του Κιμμέριου.
Οι στίχοι του Future wars πάντοτε μου φέρνουν στο μυαλό το διήγημα του R. E. Howard Τhe people of the black circle αλλά δεν έχω τρόπο να επιβεβαιώσω πως αναφέρονται πράγματι σε αυτό.
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
Το λυκόφως της ανθρωπότητας
Το έναυσμα δίνεται με το καταστροφικό Warlords of steel, στο οποίο οι προθέσεις του Tsalikis και της παρέας του γίνονται αμέσως φανερές:
With out battle cry we'll chill them to the bone
We'll make them run and hide under every rock and stone
They cannot hold us down; the power is in our hearts
And if they try to stop up we'll tear them all apart.
Μοναδικό ψεγάδι του κομματιού η απουσία κιθαριστικού σόλο, έλλειψη η οποία ευτυχώς δεν παρατηρείται στα υπόλοιπα τραγούδια αφού οι δύο κιθαρίστες έχουν κάνει πραγματικά πολύ όμορφη δουλειά. Η διάθεση γίνεται πιο επική με τα The champion και Α hero’s quest ενώ ο καταιγισμός που φέρει τον τίτλο Lord of thunder δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Ανεξέλεγκτο headbanging, ανελέητη συντριβή των εχθρών του Metal! Συνέχεια με τα δυνατά Immortal realms και Delusions, ενώ οι θεοί έχουν και μπαλάντα (ευτυχώς όχι νερόβραστη) με τίτλο Eternal love. Ακολουθεί το σύντομο instrumental Sunrise που δίνει τη θέση του σε άλλο ένα γρήγορο και σαρωτικό κομμάτι, το The cycle. Και ο δίσκος κλείνει με το δωδεκάλεπτο, φιλόδοξο (και επιτυχημένο) ομώνυμο Twilight on humanity, το οποίο γκρεμίζει ό,τι έχει μείνει όρθιο.
Από στιχουργικής απόψεως ο Tsalikis αναζητεί την έμπνευση του στο Έπος και στα Αθάνατα Βασίλεια της Φαντασίας. Ωστόσο υπάρχουν και πιο προσγειωμένες στιγμές όπως το Delusions και το The cycle στο οποίο εκφράζεται προβληματισμός για τη σύντομη παραμονή μας σε αυτόν τον κόσμο και για το τι την ακολουθεί. Ιδιαίτερη μνεία όμως πρέπει να γίνει στο Twilight on humanity και πιο συγκεκριμένα στο πρώτο μέρος του, οι στίχοι του οποίου τα λένε όλα:
Day by day we follow our routines
Not much changed in our lives
With every dawn another sunrise
A never ending cycle in our minds.
Never once did we stop to think
What if this all came to an end?
If everything we knew was gone
If reality became pretend.
But you carry on as if nothing will change
Nothing is out of place, nothing new or strange
Familiarity has become part of you
It rules your judgement on what is false or true.
Did you ever wonder why it is this way?
Did you ever ask if other worlds exist?
Could it be that we 're the only ones
Or are there others hiding in the mist.
What if there was a world that we did not know of
Where creatures lurk below and dragons soar above
And what if that world began to enter ours
Would it enter quietly or with devastating power?
Το έχει πιάσει το νόημα ο Tsalikis! Πράγματι, οι περισσότεροι από εμάς ακολουθούμε την καθημερινή ρουτίνα μας χωρίς ποτέ να κάνουμε μια παύση για να αναρωτηθούμε τι βρίσκεται πέρα από τον οικείο κόσμο μας αλλά και τι θα συμβεί αν δημιουργηθεί ένα ρήγμα στην καθημερινή πραγματικότητα και κάτι από αλλού εισέλθει σε αυτόν. Οι Zandelle δίνουν τη σχετικά αισιόδοξη εκδοχή τους στα υπόλοιπα μέρη της σύνθεσης. Προσωπικά, έχω στο μυαλό μου μια πολύ χειρότερη εκδοχή όπου δεν υπάρχει καμία πιθανότητα σωτηρίας για την ανθρωπότητα. Αλλά αυτό βέβαια αποτελεί θέμα μιας άλλης ανάρτησης...
Οι Zandelle συνεχίζουν μέχρι σήμερα αν και με απογοήτευσαν με την τελευταία κυκλοφορία τους (Flames of rage του 2009). Ασχέτως της κάμψης της μπάντας, το Twilight on humanity παραμένει μουσική πύλη προς βασίλεια Δύναμης και Φαντασίας, όπως άλλωστε κάθε σπουδαίος Metal δίσκος. Γυρίστε την πλάτη στους ξενέρωτους, τους σκεπτόμενους μεταλλάδες, τους προοδευτικούς κόπανους και τους πάσης φύσεως σκατόψυχους και νιώστε την αδυσώπητη ισχύ! Αν δεν αντέξετε μη σας πιάσει απελπισία, υπάρχει για σας και το Metal Hammer. Τα λέμε!