Είδα να ξανοίγεται μπροστά μου ένας χρυσαφένιος δρόμος πάνω στη θάλασσα. Έφτανε μέχρι τα βάθη του ορίζοντα, εκεί που ο Ήλιος βυθιζόταν καθώς το ημερίσιο του ταξίδι έφτανε στο τέλος του. Σκέφτηκα πως κάποια μέρα που δεν θα έχω έγνοιες και υποχρεώσεις, ίσως καταφέρω να περπατήσω πάνω στον χρυσαφένιο δρόμο και να γνωρίσω τα μυστικά των τόπων στους οποίους οδηγεί. Ύστερα χαμογέλασα, χαιρέτισα τον Ήλιο που έδυε και πήρα τον ασφάλτινο δρόμο της επιστροφής στον κόσμο των ανθρώπων. Ο μυστικός σύνδεσμος με την Μαγεία του Κόσμου χάθηκε και απόμεινε μόνο μια φωτογραφία να μου θυμίζει τι θα έπρεπε να είμαι αλλά έχω επιλέξει να μην είμαι...
3 σχόλια:
Εικάζω ότι ο χαιρετισμός προς τον Ανίκητο, έγινε με τον πρέποντα τρόπο...
Σταμάτης
Ο Μυστικός σύνδεσμος με τη μαγεία του κόσμου είναι η πύλη για τη Δύση που ανοίγει κάθε μέρα... Αν κάποιοι διαλέγουν (ασυνείδητα) να την προσπεράσουν, ε, δε χρειάστηκε ποτέ να είμαστε όλοι Ρωμαντικοί...
Σε χαιρετώ από τις απόκοσμες λοφοπλαγιές της Ουαλικής υπαίθρου και τη νουβέλα της μαύρης σφραγίδας...
GUARDIAN LORD
Σταμάτη σωστή η εικασία σου. Περιμένω με αγωνία το νέο τεύχος του περιοδικού της λέσχης.
GL μετά την μαύρη σφραγίδα ακολουθεί η άσπρη σκόνη. Αριστουργήματα και τα δύο. Hail!
Δημοσίευση σχολίου