FOREVER FIGHTING THE WORLD!!!

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2019

Καλοκαίρι 2019

Οι εποχές συνεχίζουν να διαδέχονται ανελέητα η μια την άλλη και το θέρος είναι για μια ακόμη φορά εδώ. Από την πλευρά μας, απευθύνουμε χαιρετισμό στην ωραιότερη εποχή του χρόνου, συνοδεύοντας τον με ένα σχόλιο και κάποιες προτάσεις:

1) Στις 14/6 οι Βασιλείς του Metal έδωσαν ένα σπουδαίο live στην Πλατεία Νερού. Οι Manowar παραμένουν κορυφή, παίζοντας πάντοτε με τους δικούς τους όρους και κανόνες, πέρα από αναλύσεις και προσωπικές κρίσεις, σταθερά ταγμένοι στον πόλεμο που κήρυξαν ενάντια στον Κόσμο. Εμείς συνεχίζουμε να στεκόμαστε στο πλευρό τους, σε πείσμα των απανταχού συμπλεγματικών και ανύπαρκτων.

2) Στον βαθμό που παρακολουθώ τις κυκλοφορίες βιβλίων που μας ενδιαφέρουν, η πιο σημαντική έκδοση των τελευταίων μηνών είναι το Ανάστροφα του γάλλου συγγραφέα J. K. Huysmans. Το βιβλίο είχε μεταφραστεί και παλιότερα στην γλώσσα μας αλλά ήταν εξαντλημένο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε νέα, προσεγμένη μετάφραση  από τις εκδόσεις Στερέωμα και η άμεση αγορά του απετέλεσε μονόδρομο. Στις σελίδες του, ο Jean des Esseintes αηδιασμένος από την αγοραία κοινωνία της εποχής του, κηρύσσει τον πόλεμο (όπως και οι Manowar έναν αιώνα αργότερα) στον κόσμο των εμπόρων και των χρησιμοθήρων και απομονώνεται σε ένα εξοχικό σπίτι δημιουργώντας υψηλές και αλλόκοτες αισθητικές εμπειρίες. Ο ονειροπόλος ήρωας του Huysmans θέτει αξεπέραστα πρότυπα ελιτισμού και το πνεύμα του, "βυθισμένο ηδονικά στη στοχαστική παρακμή", αποτελεί καταφύγιο για όσους ασφυκτιούν μέσα στη σαχλαμάρα του σύγχρονου κόσμου.


3) Ο Russ Tippins είναι παλιός μας γνώριμος λόγω της συμμετοχής του στους βετεράνους του NWOBHM Satan. Οι Tanith είναι η μπάντα που ο Tippins έφτιαξε με την μπασίστρια/τραγουδίστρια Cindy Maynard και παίζουν παλιομοδίτικο heavy rock με επιρροές από συγκροτήματα όπως οι Blue Oyster Cult και οι Wishbone Ash. Το cd τους In another time κυκλοφόρησε πρόσφατα και περιέχει κάποια πολύ ωραία τραγούδια, άξια της προσοχής των απαιτητικών ακροατών, όπως τα Citadel και Wing of the owl.  Λαμβάνοντας υπόψη και το όλο στυλ του Tippins που θυμίζει ρομαντικό δανδή, την Cindy που είναι αξιόλογο μωρό και το εξώφυλλο που παραπέμπει σε φανταστικούς κόσμους, το  In another time ως σύνολο έχει οπωσδήποτε θετικό πρόσημο και κάποιες μέτριες στιγμές του εύκολα παραβλέπονται.


Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι Riot City, μια καινούργια μπάντα από τον Καναδά. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από την ελληνική No Remorse το πρώτο τους cd με τίτλο Burn the night, το οποίο περιέχει παραδοσιακό Heavy Metal στο στυλ των Judas Priest, με χαρακτηριστικές τσιρίδες, καλές-και όχι απλώς διεκπεραιωτικές-σόλο κιθάρες και πολύ δυνατά κομμάτια όπως τα The hunter και Warrior of time. Οι Καναδοί μας δημιούργησαν υψηλές προσδοκίες με την πρώτη τους κυκλοφορία και ευχόμαστε να συνεχίσουν στο ίδιο επίπεδο.


Τέλος, πριν κάποιες μέρες κυκλοφόρησε και το New Organon των The Lord Weird Slough Feg. Ο δίσκος κινείται στο γνώριμο προσωπικό ύφος της μπάντας και αποτελεί μια έντιμη κυκλοφορία με κάποιες πολύ καλές στιγμές και θεματολογία που καταπιάνεται με φιλοσοφικά θέματα και θεωρίες.


Καλό καλοκαίρι λοιπόν και ίσως να επανέλθουμε σύντομα με σιδερένιες ονειρώξεις...

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γράψε κι άλλα για το βιβλίο.

Αιρεσιάρχης

Ανώνυμος είπε...

1) Oι Manowar έδωσαν ένα υπερθέαμα για τα δεδομένα του χέβυ μέταλ, με συγκινητικότερη στιγμή τον Άνταμς στον Αχιλλέα.

2) Μπήκα στον κόπο να πάρω το βιβλίο... Οι Manowar δεν ήταν ποτέ φίλοι της παρακμής. Ορθότερα τον παρουσιάζουν στο οπισθόφυλλο σαν πατέρα της πανκ ποίησης. Όταν θα κυκλοφορώ με φουλάρι και καπαρτίνες θα μπορώ να αναθεωρήσω. Προσπερνάω με χαρακτηριστική άνεση...

3)Πέρα από το Citadel, ο δίσκος απευθύνεται σε ροκάδες. Σε κάθε ακρόαση και ένα επίπεδο χαμηλότερα...

4) Riot city παραμένουν ανεξερεύνητοι, πάει για μελλοντικό άκουσμα...

5)Slough feg σημαίνει ποιότητα. Ο δίσκος, μετά από αρκετές ακροάσεις και χρόνια υποστήριξης της μπάντας, έχει 2 ενδιαφέροντα κομμάτια και όχι από τα καλύτερα του Scalzi.

Καλό Καλοκαίρι!

ΑΙΡΕΣΙΆΡΧΗΣ

Κιμμέριος είπε...

Χαίρε Αιρεσιάρχη με τις πάντοτε αυστηρές κρίσεις σου! Από το βιβλίο όντως απουσιάζει το ηρωικό/πολεμικό στοιχείο. Οι αναφορές στο πανκ όμως θεωρώ πως είναι τραβηγμένες, αν όχι ανυπόστατες. Το Tanith τo ακούω ακόμα ευχάριστα. Λες να έχω εξελιχθεί σε ροκά με φουλάρι και καπαρντίνα; Χαχαχα! Riot City οφείλεις να τσεκάρεις. Για Slough Feg συμφωνώ.

Καλό καλοκαίρι να έχετε! Hail and kill!

Πρόεδρος Α.Π.Ι. είπε...

Manowar και Slayer ίσως να είναι οι καλύτερες συναυλίες που έχω δει!

Οι riot city σπέρνουνε και δεν ήξερα για το καινούριο των Weird lord θα το τσεκάρω

Κιμμέριος είπε...

Γειά σου Πρόεδρε! Χαίρομαι που στηρίζεις Manowar. Με Slayer δυστυχώς έχω ασχοληθεί ελάχιστα, αλλά βιντεάκια που είδα φαίνεται να επιβεβαιώνουν την δήλωση σου. Καλές ακροάσεις εύχομαι!

BALADEUR είπε...

1) Οι Manowar αποδείχθηκαν ανώτεροι των προσδοκιών μου.

2) Δεν τον γνωρίζω τον κύριο, αλλά μου έδωσες αφορμή για να τον μάθω.

3) Εν αντιθέσει με τον Αιρεσιάρχη, το album των Tanith κάθε φορά που το ακούω μου αρέσει περισσότερο. Από τα καλύτερα της χρονιάς.

4) Riot City: καλό, σε σημεία πολύ καλό, αλλά δεν ξετρελάθηκα. Ίσως μου "πέφτει" περισσότερο Priestικό απ' όσο θα ήθελα.

5) Lord Weird Slough Feg: εγγύηση! Απόλυτα προσωπικό στυλ, αποκλειστικά δικό τους το μονοπάτι που διαβαίνουν, καλός ο δίσκος και τρομεροί (για μία ακόμη φορά) οι στίχοι.

Πάμε για το "Φθινόπωρο 2019"!!!

BALADEUR είπε...

Κιμμέριε, όσον αφορά τους Slayer προτείνω να ασχοληθείς με "South of Heaven" ("Ghosts of War" και τα μυαλά στο μίξερ) και ειδικά με "Seasons in the Abyss" (δισκάρα από την αρχή μέχρι το τέλος!!!)...

Κιμμέριος είπε...

Χαίρε Baladeur! Το Seasons είναι όντως καλό αν και όχι ακριβώς στο στυλ μου, το South το είχα ακούσει πάρα πολύ παλιά και δεν θυμάμαι τίποτα. Αυτό που μου αρέσει είναι το Show no mercy, που σε πολλά σημεία θυμίζει Iron Maiden :-)