Παιχνίδια

Όπως ενδεχομένως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, πρόσφατα έλαβε χώρα στο Γκάζι η έκθεση παλιών παιχνιδιών Vintage Toys 2019. Την επισκέφτηκα φέτος για πρώτη φορά, παρέα με δύο μερακλήδες του χώρου, και με μεγάλη χαρά ξαναείδα παιχνίδια και περιοδικά με τα οποία έχω συνδέσει την παιδική μου ηλικία: Playmobil, φιγούρες Masters of the Universe, στρατιωτάκια, αυτοκινητάκια, Κάστρα και Πολιορκητές, παλιά κόμιξ και πολλά άλλα.

Ως πιτσιρικάς είχα πλήθος αγαπημένων παιχνιδιών, τα οποία-όπως συνηθίζεται-κάποια στιγμή μετά την ενηλικίωση τοποθετήθηκαν από τους γονείς σε κούτες ή σακούλες και πήραν τον δρόμο για το πατάρι ή ενδεχομένως και τον σκουπιδοτενεκέ (με εξαίρεση τα 1/72 στρατιωτάκια μου που τα έχω κρατήσει όλα). Η πρόσφατη επίσκεψη στην έκθεση με έκανε να αναρωτηθώ πόσα από αυτά έχουν διασωθεί, σε τι κατάσταση βρίσκονται και-το κυριότερο-τι συναισθήματα μπορούν να ξυπνήσουν στον σημερινό ενήλικα εαυτό μου. Έτσι, χωρίς μεγάλες προσδοκίες, επέδραμα στο πατρικό μου και κατόπιν ανακρίσεως των γονιών μου και σύντομου ψαξίματος, διαπίστωσα πως στο πατάρι βρισκόταν όντως μια σακούλα με παιχνίδια της παιδικής μου ηλικίας.  

Η σακούλα ανοίχτηκε και μέσα από ένα πέπλο σκόνης, αναδύθηκαν-πρώτοι και καλύτεροι-οι Κυρίαρχοι του Σύμπαντος (Masters of the Universe), οι οποίοι κυκλοφορούσαν στην χώρα μας από την αμερικάνικη εταιρεία Mattel. Δυστυχώς, από τον υπέρτατο ήρωα του Σύμπαντος, τον θρυλικό He-Man, όπως και από τον αγαπημένο ρομποτικό ιππότη Roboto, δεν έχουν παραμείνει παρά κάποια αξεσουάρ για να θυμίζουν τις παλιές δόξες...

Αντιθέτως, φαίνεται πως οι ηγέτες των κακών κατάφεραν και την έβγαλαν καθαρή (Evil never dies) αφού εντοπίστηκαν δύο φιγούρες του αρχικακού Skeletor, αλλά και ο διαβολικός Hordak, ο αρχηγός της τρομερής Ορδής, ο οποίος εμφανίζεται στην κάτωθι φωτογραφία παρέα με τον δικέφαλο Two Bad με τις πανίσχυρες γροθιές:

Σε πολύ καλή κατάσταση ήταν και ο King Hiss, ο αρχηγός της ομάδας των Φιδανθρώπων, ο οποίος είχε την ιδιότητα να απεκδύεται την ανθρώπινη μορφή του και να μετατρέπεται από την μέση και πάνω σε μια μάζα από απειλητικά ερπετά (θυμίζοντας τους ερπετανθρώπους της Λεμούρια με τους οποίους ήρθε αντιμέτωπος ο βασιλιάς Kull στο διήγημα The Shadow Kingdom του Robert Howard).

Μετά τους Κυρίαρχους ανασύρθηκαν και έλαβαν θέση μάχης πολλά πλαστικά στρατιωτάκια τα οποία κυκλοφορούσαν παλιά στα καταστήματα παιχνιδιών. Μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο αποκάλυψε πως πρόκειται για κυκλοφορίες της ελληνικής εταιρείας SOLPA, η οποία φαίνεται πως κυκλοφορούσε στην χώρα μας "πειρατικές" εκδόσεις της γνωστής στους μοντελιστές εταιρείας Airfix.  Τα συγκεκριμένα, εκτός από μεμονωμένα κουτιά με ορισμένο αριθμό στρατιωτών, μπορούσαν να αγοραστούν σε σετ με αντίπαλες μονάδες, οχυρώσεις, οχήματα, λέμβους, σημαίες κτλ. Αρκετά από αυτά που βρήκα πρέπει να προέρχονται από ένα τέτοιο σετ, με αντίπαλους Γερμανούς του Afrika Korps και Βρετανούς της 8ης Στρατιάς. Άξιες προσοχής είναι οι σημαίες με την σβάστικα, οι οποίες πολύ δύσκολα θα κυκλοφορούσαν σήμερα, λόγω του κυρίαρχου "αντιφασιστικού" κλίματος. Δυστυχώς, οι βρετανικές σημαίες έχουν όλες χαθεί, οπότε για τις ανάγκες της φωτογράφησης στήθηκαν καταχρηστικά οι αμερικάνικες.

Αλλά ενδιαφέροντα ευρήματα αποτελούν οι στρατιώτες της ΕΣΣΔ, οι οποίοι εκτός από το συνηθισμένο λαδί χρώμα, είχαν κυκλοφορήσει και σε κάποια περίεργα έντονα χρώματα, αλλά και κάποιοι άντρες της αντιτρομοκρατικής μονάδας SAS με χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα.

Τέλος, μια μπλε φιγούρα και μια κόκκινη βολίδα των Βίκινγκς αποτελούν τα μοναχικά απομεινάρια της συλλογής μου των Εξωγήινων Μονομάχων και του κορυφαίου παιχνιδιού Κάστρα και Πολιορκητές, αντιστοίχως.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό στους μυημένους πως τα παραπάνω δεν είναι απλά παιχνίδια αλλά αντικείμενα-φορείς μιας μεταφυσικής ενέργειας, την οποία έχουν συσσωρεύσει κατά την διάρκεια ατέλειωτων ωρών παιχνιδιού. Δεν είναι υπερβολή να γράψω πως κάπου μέσα στο άψυχο πλαστικό τους κρύβεται το μυστικό που ξεκλειδώνει τις πύλες που οδηγούν στην χαμένη παιδική ηλικία. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να αποσπάσω αυτό το μυστικό, και πέρα από κάποιες ευχάριστες αναμνήσεις που μου ξύπνησαν, διαπιστώνω πως οι δίοδοι παραμένουν ερμητικά κλειστές. Εκτός βέβαια, αν κάποιος αποφασίσει να έρθει σε ολική ρήξη με την ενήλικη Πραγματικότητα και βυθιστεί σε αυστηρώς ιδιωτικούς κόσμους. Αλλά πόσοι τολμούν να πληρώσουν το τίμημα για μια τέτοια μετάβαση;

Τα παιχνίδια θα πάρουν ξανά τον δρόμο τους για το πατάρι μου και εγώ τον δρόμο της καθημερινής φθοράς, απλός νοσταλγός και για πάντα αποκλεισμένος από το παιδί που κάποτε υπήρξα...