Heavy Metal 1988-2018

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 τελείωνα το δημοτικό και ξεκινούσα το γυμνάσιο. Ήταν η εποχή που μέσω του μεγαλύτερου σε ηλικία αδελφού μου και (κυρίως) των φίλων του ήρθα σε επαφή με το Heavy Metal και την κουλτούρα του. Την ίδια εποχή, οι Fifth Angel κυκλοφορούσαν τον δεύτερο δίσκο τους με τίτλο Time will tell (1989), χωρίς τον James Byrd και με ελαφρώς πιο εμπορικό προσανατολισμό σε σχέση με το ντεμπούτο τους. Ένα χρόνο νωρίτερα, οι Manilla Road είχαν κυκλοφορήσει το Out of the abyss (1988) στην δισκογραφική εταιρεία του βιρτουόζου κιθαρίστα David T. Chastain (για την διανομή στην Αμερική). Επρόκειτο για τρομερές εποχές που το Heavy Metal βρισκόταν στο απόγειο του, πριν σημειωθεί η υποχώρηση της δεκαετίας του '90 με την έλευση του (για μένα αδιάφορου) grunge.

Τότε που ξεκινούσε η επαφή μου με τον σκληρό ήχο δεν γνώριζα τους FA και τους MR. Τους έμαθα λίγο αργότερα και τελικά απέκτησα (μεταξύ άλλων) τόσο το Time will tell, όσο και το Οut of the abyss. Το πρώτο μου το έφερε ο πατέρας ενός φίλου που είχε βιντεοκλάμπ στο οποίο έφερνε και βινύλια κατόπιν παραγγελίας, ενώ το δεύτερο το αγόρασα από το δισκάδικο Happening που για ένα φεγγάρι είχε φέρει σε προσφορά πολλές κυκλοφορίες της εταιρείας Black Dragon (εννοείται πως και τα δύο καταστήματα δεν υπάρχουν πλέον). Υποθέτω πως αυτές οι αναμνήσεις ελάχιστους ενδιαφέρουν αλλά οφείλω να τις καταθέσω ως τεκμήρια μιας άλλης, ωραίας εποχής.

Από τότε πέρασαν 30 χρόνια... Φτάνοντας στο 2018 τίποτα δεν θυμίζει τα τέλη της δεκαετίας του '80 που ξεκίνησε η περιπέτεια μας. Ωστόσο, μέσα στον Οκτώβριο είχαμε δύο μουσικές κυκλοφορίες που αξίζουν ιδιαίτερης μνείας, καθώς μας μεταφέρουν στην μαγική εκείνη εποχή και αφορούν τους μουσικούς που αναφέρονται στις πιο πάνω παραγράφους.

Στις 26 Οκτωβρίου 2018 το Τρίτο Μυστικό επιτέλους αποκαλύφθηκε! Ο Πέμπτος Άγγελος επανήλθε πάνοπλος, κραδαίνοντας το πύρινο σπαθί του ενάντια σε ένα πλήθος δαιμονικών εχθρών στο όμορφο εξώφυλλο του The Third Secret των αναγεννημένων Fifth Angel. Η μπάντα επέστρεψε με έναν πολύ καλό δίσκο, έχοντας στις τάξεις της τους κιθαρίστες Kendall Bechtel και Ed Archer (ο πρώτος έχει αναλάβει και τα φωνητικά), τον μπασίστα John Macko και τον περίφημο ντράμερ Ken Mary. To The Third Secret περιέχει ωραίες συνθέσεις που-παρά την αναπόφευκτα μοντέρνα παραγωγή-παραπέμπουν στον παλιό ήχο της μπάντας και αναδεικνύονται χάρη στα πολύ καλά φωνητικά και την προσεγμένη κιθαριστική δουλειά του Bechtel (ο Archer δεν συμμετείχε στην ηχογράφηση του δίσκου). Αν και τριάντα χρόνια μετά δεν πρέπει να έχουμε πολύ υψηλές απαιτήσεις, η αλήθεια είναι πως το Τρίτο Μυστικό έχει να επιδείξει πολύ δυνατές στιγμές όπως τα Stars are falling, We will rise, Can you hear me, Queen of thieves και το ομώνυμο, και η ακρόαση του προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του κλασικού ήχου.

O Ken Mary αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των FA με τον David T. Chastain, καθώς έχει παίξει τύμπανα σε κλασικά άλμπουμ του μεγάλου κιθαρίστα. Το μυθικό και το φανταστικό στοιχείο πάντοτε ασκούσαν γοητεία στον Chastain. Δεινός εκφραστής των ίδιων στοιχείων υπήρξε ο μακαρίτης Mark "The Shark" Shelton των Manilla Road. Έτσι, το 1988 και στον απόηχο της κυκλοφορίας του Out of the abyss, ο Chastain πρότεινε στον Καρχαρία να συνεργαστούν, με τον δεύτερο να γράφει τους στίχους και να κάνει τα φωνητικά σε κάποιες συνθέσεις που είχε γράψει ο πρώτος. Το αποτέλεσμα ήταν κάποια demo sessions που παρέμεναν ξεχασμένα μέχρι τις αρχές του 2018 που οι δύο μουσικοί αποφάσισαν να τα κυκλοφορήσουν. Ακολούθησαν οι σχετικές ενέργειες, μεσολάβησε ο θάνατος του Shelton, και τελικά οι ηχογραφήσεις κυκλοφόρησαν από την εταιρεία Pure Steel, συμπτωματικά πάλι στις 26 Οκτωβρίου. Με γενικό τίτλο The Edge of Sanity, η συνεργασία των δύο μουσικών μας προσφέρει τρεις συνθέσεις στο γνώριμο σκληρό και αιχμηρό ύφος του Chastain, συνδυασμένο με τα αγαπημένα φωνητικά του Καρχαρία. Βέβαια η ποιότητα του ήχου δεν είναι και η καλύτερη αλλά τα κομμάτια είναι εξαιρετικά, ειδικά το φιλόδοξο Orpheus descending (το οποίο υπάρχει σε δύο διαφορετικές εκτελέσεις), με τις τρομερές κιθάρες του Chastain και τους ωραίους στίχους του Shelton. Η δε ατμόσφαιρα είναι τέτοια που ταξιδεύει τον ακροατή πίσω στα 1988, τον καιρό της μεγάλης ακμής των δύο μουσικών.

Βλέπουμε λοιπόν πως παρά τα χρόνια που περνάνε, η μουσική μας εξακολουθεί να μας επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις. Και αν και η εφηβική ηλικία μας έχει πλέον χαθεί στο παρελθόν, μας δίνονται ακόμα ευκαιρίες για μια μυστική και υπερβατική σύνδεση μαζί της. Αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα...

Στην πρώτη φωτογραφία: αξιολόγηση δίσκων της στήλης Swords του Χ. "Warlord" Π. σε ένα από τα πρώτα Metal Hammer που αγόρασα πιτσιρικάς (1989). Αυστηρές βαθμολογίες και αναφορά στα Time will tell και Out of the abyss, καθώς και στο Within the heat του Chastain. Από το προσωπικό αρχείο του Κιμμέριου. Coroner και Oliver Magnum κάποια άλλη φορά...