Ελάχιστοι είναι οι βάρδοι που θα σας πούνε ιστορίες για τον σερ Julian. Για το πως ο νεαρός ιππότης ξεγελάστηκε από μια γριά μάγισσα, κοιμήθηκε μαζί της και πήρε την θέση της στην υπηρεσία του Σατανά. Όμως ο Μαύρος Άγγελος δεν τον πήρε μαζί του στην Κόλαση αλλά του έδωσε εντολή να περιπλανηθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και να δει τα παράξενα θαύματα του. Ο Julian έλαβε μέρος στις σταυροφορίες, επέστρεψε στην Ευρώπη και κατέληξε ένας φτωχός, περιπλανώμενος ιππότης βασανιζόμενος από τύψεις και αναπάντητα ερωτήματα. Έχοντας προδώσει την χριστιανική πίστη και φοβούμενος τα μαρτύρια της Κόλασης που τον περίμενουν, ο Julian θα επιδοθεί σε μια σειρά αναζητήσεων που θα τον οδηγήσουν στα πιο μακρινά και παράξενα μέρη. Θα θυσιάσει το αριστερό του χέρι σε έναν δαίμονα, θα γνωρίσει άλλες χώρες, άλλες διαστάσεις και άλλους θεούς, θα κοιτάξει πέρα από την Άκρη του Κόσμου και θα έρθει αντιμέτωπος με το απόλυτο σκοτάδι πάνω στο οποίο τα σύμπαντα και οι θεοί πλέουν σαν τσόφλια πάνω σε έναν μαύρο ωκεανό.
 |
| Carl Friedrich Lessing, H επιστροφή του Σταυροφόρου |
Οι περιπέτειες του ιππότη Julian ξεδιπλώνονται σε μια σειρά σύντομων αφηγήσεων που έγραψε ο αμερικανός συγγραφέας φαντασίας Darrell Schweitzer και περιέχονται στο βιβλίο του We are all legends. Ο Schweitzer τοποθετεί τον ήρωα του μέσα σε έναν μεσαιωνικό κόσμο που μοιάζει να έχει περάσει μέσα από παραμορφωτικό φακό, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις ιστορικές λεπτομέρειες και την ακριβή ανασύσταση της εποχής. Κάποιες πτυχές του Julian του Αποστάτη μπορεί να φέρνουν στον νου τον Kane του Karl Edward Wagner ενώ το όνομα του παραπέμπει ευθέως στον ηρωϊκό αυτοκράτορα Ιουλιανό τον -για τους χριστιανούς- Παραβάτη. Ο ίδιος ο Schweitzer αναφέρει ως πηγές έμπνευσης του διάφορες μεσαιωνικές μπαλάντες και την ταινία Η έβδομη σφραγίδα του Ingmar Bergman. Το βιβλίο περιέχει δώδεκα διηγήματα-αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο. Δεν πρόκειται για συνηθισμένη ηρωϊκή φαντασία και θεωρώ πολύ πιθανό να μην αρέσουν σε πολλούς φίλους του είδους. Η δράση είναι λιγοστή και η ονειρική ατμόσφαιρα κυρίαρχη. Αν και στις περισσότερες ιστορίες λείπει η δύναμη, καταφέρνουν ωστόσο να δημιουργήσουν μια παράξενη αίσθηση στον αναγνώστη. Επαφίεται στην κρίση και τις προτιμήσεις του τελευταίου να τις εκτιμήσει για την ιδιότητα τους αυτή.
Περισσότερο από κάθετι άλλο, θα έλεγα πως οι ιστορίες του We are all legends αποτελούν παραισθητικά ταξίδια μέσα σε ένα σκοτεινό σύμπαν όπου όνειρο και πραγματικότητα μπλέκονται αξεδιάλυτα. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να ακολουθήσουν τον αποστάτη ιππότη στην άχρονη και νεφελώδη αναζήτηση του ανάμεσα στις διαστάσεις και τους κόσμους...
12 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά...
Μου αρέσουν πολύ τα Ντανσάνυα!!
http://openisbn.com/free_ebooks/read_72581_We_Are_All_Legends
Εδώ online, λείπουν 3-4 σελίδες, μέχρι τώρα περνάω πολύ ωραία με τον σερ Julian, για' μένα ξεχώρισαν ειδικά το 2ο κ το 3ο. Ty για την πρόταση Κιμμέριε!!
Paladin: μόνο ενδιαφέροντα διαθέτει το κατάστημα :-)
White Fay: χαίρομαι που η ανάρτηση μου προκάλεσε το ενδιαφέρον σου και έψαξες το βιβλίο. Γράψε μου τις εντυπώσεις σου όταν το ολοκληρώσεις.
Κιμμέριε είναι η πρώτη αυτοβιογραφία ιππότη που διάβασα.. Από τους αρθουριανός ο αγαπημένος μου είναι ο Πάρσιφαλ και προς το τέλος που συναντάει αυτούς του δισκοπότηρου και έλειπε μου κόπηκε η ανάσα, τελικά δεν ήταν αλλά νομίζω επίτηδες δεν τον έβαλε ο Darrel γιατί σ' αυτή την ιστορία τον αντιπροσωπεύει ο Julian.. Δικαιολογημένα τον συμπάθησα εξαρχής.
Πρώτα πρώτα μου άρεσε γτ είναι θρησκευτικό και μ' ενδιαφέρουν οι ηθικοψυχολογικοί προβληματισμοί και οι πιστοί άνθρωποι.
"i needed a ritual penance, an exorcism, a laying to rest of unquiet souls. i had to bind what i had loosed, heal what i had wounded, rebuild what i had destroyed." Κι εγώ τα χρειάζομαι και πρέπει να τα κάνω αυτά κάπως.
Από τους χαρακτήρες στις ιστορίες γενικά εκτιμώ πολύ αυτόν του συμβουλοπατέρα-Γκάνταλφ, και ο Julian συναντάει 2-3 τέτοιους και από τις διδακτικές του εμπειρίες ικανοποιήθηκα αρκετά.
Οι έντονα εφιαλτικές περιγραφές, ειδικά από τη χριστιανική σκοπιά, μου γύρισαν το στομάχι και με' καναν να νιώθω πολύ δυσάρεστα, σε ορισμένα σημεία ευχόμουν να μην τον έσωνε από το βαμπίρ, αλλά ευτυχώς πετούσε ακόμα που και που κάποια ντανσάνυα κομματάκια και ηρεμούσε κι ανασηκωνόταν η ψυχή μου (αυτά τα απολαμβάνω πιο πολύ αφού έχω περάσει τα πολύ άσχημα μου φαίνεται).
Μετά το 2ο και το 3ο το αποκορύφωμα το ένιωσα από το 11ο μέχρι το εξαγνισμένο Μέγα ντανσάνυο FINIS, σα να ήπια μια μεγάλη κούπα με αισιοδοξία. οι πολυθειστές έχουν το χάρισμα να διακρίνουν το φως ακόμα και στα πιο σκοτεινά πράγματα, κι οι ντανσανυες περιγραφες ειναι παρα πολυ φωτεινες και το να γινεις πραγματικος πολυθειστης σημαινει να καταφερεις να λαμψεις απο μονος σου, και ο Julian αυτο πετυχε, την καθαρση!
Mπροστά από πολυθεϊστές και μονοθεϊστές, στέκεται ο ευγενής άγριος με το ατσάλι του υψωμένο...
Σταμάτης
Σταμάτη το να το νιώθεις μέσα σου και να μπορείς να διακρίνεις το θεϊκό στοιχείο στα άλλα πράγματα είναι το πιο ευγενικό χαρ/κό από όλα.
Fay arctos, καταρχάς το να νιώθεις μέσα σου δεν είναι χαρακτηριστικό (αν θέλουμε να μιλάμε σωστά) είναι γνώρισμα. Το χαρακτηριστικό υποδηλώνει κάτι που έχει χαραχθεί. Κάτι που έχει εξωτερική αφετηρία, δηλαδή. Και η αίσθηση (το να νιώθεις μέσα σου, όπως γράφεις) μπορεί να προκύψει και από εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά αποτελεί έμφυτη δύναμη που δεν χαράζεται αλλά υπάρχει.
Επίσης, δεν ξέρω αν υφίσταται ιεραρχία στις αξίες, για να μπορούμε να προσδιορίσουμε τί είναι πιο ευγενικό από κάτι άλλο. Προσωπικά, αν κάτι είναι ευγενικό..μου αρέσει!
Καταληκτικά, συμφωνώ με τον προσανατολισμό της σκέψης που εκφράζεις με την πρότασή σου. Συμφωνώ πραγματικά και χωρίς περισπασμούς. Φρονώ ότι είναι γνωστό άλλωστε...
Συμπληρώνω, ωστόσο, ότι αυτό που περιγράφεις (δηλαδή, "το να νιώθει κανείς μέσα του και να διακρίνει το θεϊκό στοιχείο στα άλλα πράγματα"), σε όλες τις σοβαρές έρευνες της ιστορίας της φιλοσοφίας αναγνωρίζεται ως γνώρισμα του φιλοσοφικού συστήματος και της πνευματικής τάσης του Πανθεϊσμού (ο οποίος μπορεί να εμπεριέχει πολυθεϊσμό και μονοθεϊσμό, όπως συμβολικά υπονόησα στο προηγούμενο σχόλιό μου)..και όχι του πολυθεϊσμού (που σχετικά όψιμα (επ)ανακάλυψαν οι σοφιστές του κιλού, τους οποίους δυστυχώς διαβάζει ο κόσμος στα περίπτερα και παρακολουθεί στα μικρά -συνήθως- ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια να "αναβιώνουν" την κλασική αρχαιότητα).
Σταμάτης
Kαλά, αν μου έλεγες να παίξω rewind να βρω άλλη λέξη θα το' λεγα χάρισμα αντί χαρ/κό. Το προτιμώ από το γνώρισμα :P
Τον πολυθεϊσμό τον πήρα από τον Μπενουά που είχατε σε ανάρτηση (που τώρα πια δεν τη βρίσκω γτ την έψαχνα πρόσφατα) με προτάσεις βιβλίων. Ο Ινδουισμός είναι και τα 2!! Κι εμένα και τα 2 μου κάνουν!! ;)
Αγαπητή μου, μάλλον σε κάποιο άλλο ιστολόγιο θα είδες την εν λόγω πρόταση βιβλίου. Απ' όσο είμαι σε θέση να θυμάμαι, δεν είχαμε προτείνει ποτέ κάποιο βιβλίο του Μπενουά (αν και σίγουρα, είναι ενδιαφέρον στοχαστής).
Όπως επίσης, δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες η περίπτωση κάποιος σοβαρός στοχαστής να αποδίδει γνωρίσματα του πανθεϊσμού αποκλειστικά στον πολυθεϊσμό.
Τώρα, όσον αφορά το χάρισμα..έχω την εντύπωση ότι το διαθέτουν λίγοι και σε επιμέρους πεδία. Αντιθέτως, το να νιώθει κανείς την ένθεη υπόσταση που ενδέχεται να υπάρχει κάτω από την φαινομενικότητα ακόμη και μικρών πραγμάτων είναι κάτι που ίσως να αποτελεί δυνατότητα σαφώς μεγαλύτερου (και μάλιστα αρκετά μεγαλύτερου) αριθμού ανθρώπων.
Για τον Ινδουϊσμό, τον πολυθεϊσμό κλπ. ως κοσμοθεωρητικές και θρησκευτικές επιλογές δεν εχω να πω πολλά. Όπως του αρέσει καθενός...
Σταμάτης
πάντως εσύ Κιμμέριε είσαι πολύ ευγενικός για Κιμμέριος ;)
White fay είπαμε: Ευγενής Άγριος :-)
Δημοσίευση σχολίου