Το τέλος του καλοκαιριού

Υπάρχει μια ιδιαίτερη μελαγχολία στα νησιά τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. Μια υποβόσκουσα καταθλιπτική ατμόσφαιρα καθώς παρακολουθείς τους τελευταίους επισκέπτες των καλοκαιρινών διακοπών να κυκλοφορούν ανέμελοι στα σοκάκια, να μπαινοβγαίνουν στα εμπορικά καταστήματα και να διασκεδάζουν τη νύχτα στα μπαράκια. Οι ίδιοι επισκέπτες σε λίγο καιρό θα επιστρέψουν στις δουλειές τους και στην καθημερινή ρουτίνα της μεγαλούπολης. Εσύ που δεν θα τους ακολουθήσεις αλλά θα μείνεις πίσω, γνωρίζεις πως σε μερικές εβδομάδες τα σοκάκια θα ερημώσουν και τα μαγαζιά θα κλείσουν. Και αυτή η γνώση σε ψυχοπλακώνει, αν και δεν έχεις ιδιαίτερη αγάπη για την πολυκοσμία και τα -εξόχως πιασοκώλικα- μπαράκια.

Τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη το καλοκαίρι ψυχορραγεί. Προφανώς δεν αναφέρομαι στον καιρό -που συνεχίζει να είναι καλός- αλλά στην ψυχολογική διάθεση. Μια πολύ δύσκολη και αβέβαιη περίοδος ξεκινάει, οι υποχρεώσεις περιμένουν, η ανεμελιά παραχωρεί τη θέση της στο άγχος και η καλοκαιρινή αλητεία αποτελεί πλέον ευχάριστη ανάμνηση. Ο Ήλιος εξασθενεί και ο Χειμώνας έρχεται... Μπροστά μας ξανοίγεται ένα άγριο και αφιλόξενο τοπίο αλλά στο χέρι μας είναι να το ατενίσουμε όχι με φόβο αλλά με τσαμπουκά. Παρέα με τα αριστουργήματα της Φανταστικής Λογοτεχνίας, δυνατό Heavy Metal, καλές κινηματογραφικές ταινίες και μια απαλή γυναικεία συντροφιά (γειά σου ρε GL, γνήσιο πνευματικό τέκνο του Coverdale!). Με εσωτερική δύναμη και ειρωνικό χαμόγελο, το καλοκαίρι δεν θα αργήσει να ξανάρθει... Hail!